Το Στέκι των Κιθαρωδών

Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Stergios Kourou στις 10/02/06, 09:48

Τίτλος: Αυτοχειρία
Αποστολή από: Stergios Kourou στις 10/02/06, 09:48
Μέσα μου κρύβω από καιρό ένα μικρό σκοτάδι
μοιάζει δειλό κι ακίνδυνο σαν τούτο στη σκιά μου
Το σούρουπο δεν μου μιλά, μα λύνεται το βράδυ
και σαν μικρή καμπάνα ηχεί δονώντας την καρδιά μου

Πώς να καλύψω το κενό και στην ψυχή τη γύμνια
επίορκος μιας παιδικής αθώας νουθεσίας
Απ’ τη φωτιά της νιότης μου η στάχτη και η ασχήμια
πως να σηκώσουν τώρα πια τα στοκ της εφηβείας

Ο χρόνος και ο θάνατος ταφόπλακες αντάμα
πίνουν τον πόνο σε αρμυρά ποτάμια από ασήμι
Χέρια θλιμμένα σαν κλαδιά να μου προσφέρουν τάμα
και ενός πληγιάρη ποιητή τη δόξα και τη φήμη

Κι όταν το θάρρος πλέον βρω μέσα από σκέψεις φίδια
και πάρω μαύρη απόφαση χρόνιας διαπάλης
θα μάθετε σκαλίζοντας σε τούτα τα σκουπίδια
πως μια μικρή καμπάνα ηχεί τον ήχο μιας μεγάλης
Τίτλος: Απ: Αυτοχειρία
Αποστολή από: monalizagreen στις 10/02/06, 09:54
Στέργιο,μέσα στη μελαγχολία του είναι εξαιρετικό!!!!!!!!!!!!!!
                                 ...αχ εσύ ''πληγιάρη'' ποιητή...   :-*
Τίτλος: Απ: Αυτοχειρία
Αποστολή από: Twix στις 10/02/06, 12:04
πως μια μικρή καμπάνα ηχεί τον ήχο μιας μεγάλης

πάλι τα κατάφερες.....( μέρα που είναι )......να με συγκινήσεις  :'(

  παλιόπαιδο

( γι' αυτό κι εγώ δε θα σε πω σουρουκλεμελωμενοκουρκουμπινακυδωνάκι.....  :P )
Τίτλος: Απ: Αυτοχειρία
Αποστολή από: alex68 στις 10/02/06, 12:29
Ωραίος !!! Εξαιρετικο γκρου  :)

Τίτλος: Απ: Αυτοχειρία
Αποστολή από: ερεβος στις 10/02/06, 12:51

Ο χρόνος και ο θάνατος ταφόπλακες αντάμα
πίνουν τον πόνο σε αρμυρά ποτάμια από ασήμι
Χέρια θλιμμένα σαν κλαδιά να μου προσφέρουν τάμα
και ενός πληγιάρη ποιητή τη δόξα και τη φήμη



Παρατηρω ανημπορος να σχολιασω....
Τίτλος: Απ: Αυτοχειρία
Αποστολή από: Μαργαρίτα Π. στις 10/02/06, 14:42
Κι εγώ επίσης !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!  ::)
Τίτλος: Απ: Αυτοχειρία
Αποστολή από: Fusalida στις 10/02/06, 15:40
στα πιο βαθειά ερέβη, στα πιο βαθειά σκατάδια κρύβεται το πιο δυνατό φως, στην ατέλειωτη σιωπή των ψυχών ηχεί το πιο γλυκό τραγούδι, στην άθλια μιζέρια της μοναξιάς κρύβεται η πιο όμορφη και δημιουργική μελαχγολία...και πόσο ζηλεύω που όλα αυτά εγώ δεν τα' χω ανακαλύψει ακόμα...και πόσο χαίρομαι που υπάρχουν ποιητές ακόμα να μου χαρίζουν μια γευσή από την ομορφιά τους...
ευχαριστώ..



Υ.Γ.όσο μεγαλύτερος είναι ο πόνος της πληγής τόσο πιο μεγάλη η λύτρωση που βρίσκεις σε τούτα τα γραμμένα, τόσο πιο δυνατός ο είναι ο ήχος της καμπάνας...
Τίτλος: Απ: Αυτοχειρία
Αποστολή από: Vern στις 11/02/06, 01:10
Ειναι τωρα μια μεγαλη περιοδος που νιωθω ακριβως οπως εγραψες...Ο τιτλος ειναι ο καταλληλος...
Μου αρεσε...Ταυτιστηκα οσο το διαβαζα...
Τίτλος: Απ: Αυτοχειρία
Αποστολή από: pimami στις 11/02/06, 15:26
νομίζω πως αν θα μπορούσε να κοιταχτεί ο δικός μου "λόγος" στον καθρέφτη θα έβλεπε τούτους τους στίχους... οι ρόλοι μπορούν να αντιστραφούν... δεν θα ήθελα να υπονοήσω τίποτα δίνοντας ρόλο ειδώλου στον ένα και ρόλο πραγματικό στον άλλον.... (πάντα για "λόγους" μιλάω...)

...Σπάζω λοιπόν τον καθρέφτη, αφήνω στην άκρη τις περί ρόλων αερολογίες μου και διατυπώνω την σκέψη μου με την πρωτοσχηματισθείσα μορφή της...

αν αμφότεροι οι λόγοι μας είχαν συγγενείς τότε θα ήταν αδέρφια...
Τίτλος: Απ: Αυτοχειρία
Αποστολή από: geni στις 11/02/06, 15:55
Μακραν το καλυτερο απο οσα εχω δει.

μοιάζει δειλό κι ακίνδυνο σαν τούτο στη σκιά μου

επίορκος μιας παιδικής αθώας νουθεσίας

Χέρια θλιμμένα σαν κλαδιά να μου προσφέρουν τάμα
και ενός πληγιάρη ποιητή τη δόξα και τη φήμη

Κι όταν το θάρρος πλέον βρω μέσα από σκέψεις φίδια
και πάρω μαύρη απόφαση χρόνιας διαπάλης

θα μάθετε σκαλίζοντας σε τούτα τα σκουπίδια
πως μια μικρή καμπάνα ηχεί τον ήχο μιας μεγάλης


το μυαλο μου ειναι φορτωμενο γι αυτο θα θελα μια διευκρινιση για τον τελευταιο στιχο..
Και μετα τη θαρραλεα αυτη αποφαση επιμενεις οτι θα "ακουστει" περισσοτερο σκοταδι?

...μου θυμισε μια φραση..."Ιδανικοι αυτοχειρες..."

Τίτλος: Απ: Αυτοχειρία
Αποστολή από: pinelopi στις 11/02/06, 21:55
Δεν θα παραθέσω κάποιο στίχο, όλο μου φαίνεται πολύ ''δεμένο'' και μεστό.
Μπράβο σου  :)
Τίτλος: Απ: Αυτοχειρία
Αποστολή από: porky στις 11/02/06, 23:32
Δε παραθετω τιποτα...μου αρεσε όλο οπως ειναι! Μου αρεσει ο τροπος που γραφεις....μπράβο!


Τίτλος: Απ: Αυτοχειρία
Αποστολή από: moonflier στις 12/02/06, 11:35
Συγχαρητηρια για τις ομορφες λεξεις...
Σαρκαστικό, αληθινό και τρυφερό...
με αγγιξε....
Τίτλος: Απ: Αυτοχειρία
Αποστολή από: Stergios Kourou στις 13/02/06, 09:45
Ευτυχία μου, σ' ευχαριστώ...είσαι τέλειαααααα!

Τζιεροσαρμαδάκι μου, μ' άρεσε που σ' αρεσε...

Alex, thanx mate!!!

Έρεβε, αυτό μου φτάνει! Θα μπορουσες να σχολιάζεις ανημπορος να παρατηρησεις...χιχι

Μαργαρίτα, το σχόλιο σου δεν λείπει ποτέ. σ' ευχαριστώ!

Fusalida, Σ' ευχαριστώ! Πάντα μου δίνεις δουλειά για το σπίτι...

Μέγα Σάκη, επλίζω μόνο να μην βρείς το θάρρος...

pimami, αυτό το σχόλιο θα μπορούσε να είναι μόνο δικό σου και...τιμή μου!

geni, σ' ευχαριστώ για το σχόλιο. Τωρα για την απόρία σου νομίζω είναι ξεκάθαρο...μέτα τη μαύρη απόφαση ακούγεται το "απόλυτο" σκοτάδι...

Pinelopi, ευχαριστώ πολύ για το σχολιο σου.

porky, σ' ευραριστώ τοοοοσο πολύ....δεν ξέρεις...

moonflier, thanx Nightprince!