Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ερεβος στις 14/02/06, 00:37
-
Δικαίωσες αυτούς που έλεγαν
Πως στο βασίλεμα της η ζωή σου είναι
Μα δεν άφησες στον Θάνατο
Το χώρου που του έπρεπε
Την πόρτα έκλεισες στον σγουρόμαλλο αδελφό του
Που τον πόνο σου ζητούσε ν απαλύνει
Μισά πεθαίνεις κάθε πρωινό
Που ο ιδρώτας σου στο μέτωπο χαράζει
Το δέρμα σου με κόκκινα σημάδια
Μισά πεθαίνεις, βλέμμα αδειανό
Κορμί γερμένο που φωνάζει
Απ τα βαθιά της παρακμής...
-
"Δικαίωσες αυτούς που έλεγαν
Πως στο βασίλεμα της η ζωή σου είναι
Μα δεν άφησες στον Θάνατο
Το χώρο που του έπρεπε..."
Όμορφο Χρήστο μου αλλά μελαγχολικό .
Ήσουν στις "μαύρες" σου πάλι αγόρι μου ? :)
-
Ήσουν στις "μαύρες" σου πάλι αγόρι μου ? :)
Classic Illustrated λεοντα μου...Ευχαριστω για το σχολιο και το χρονο σου.. ;)
-
Έχεις αυτό το απόλυτα προσωπικο στυλ που με φτιάχνει...
Με στέλνει....
Πάω λοιπον, θέλει κανεις τπτ?
-
Μου αρέσει πολύ ο τρόπος που γράφεις, Χρήστο! ::)
-
Ωχ, μανούλα μου...
Ωραίο, φίλε Έρεβε, και αρκούντως σκοτεινό!
Πάω μια βόλτα να ξεσκάσω τώρα!
-
άραγε σωστό ή λάθος που τελικά δεν άφησες στον Θάνατο το χώρο που του έπρεπε;
έτσι πάντα το ίδιο σκηνικό κάθε αυγή, που το φως χαράζει στη μεγάλη πόλη μα εσύ τυχαίνει να παρασύρεσαι από την ομορφιά του ερέβους και να τρέχεις ιδρωμένος πάντα ξοπίσω απ' τη λεπτή χασμάδα της ζωής...κι αν φωνάζεις δε σ' ακούνε πια...έχεις πεθάνει μισά..
κι όμως αν αυτά τα ερέβη κρύβουν τέτοιες ομορφιές σαν τούτα τα στιχάκια, τότε αυτές οι.... "μαύρες" ίσως να 'ναι περισσότερο φωτεινές απο όσο νομίζουμε...
ευχαριστώ...
-
Ξέρεις τί γίνεται? Διάβάζω ενθουσιάζομαι αλλά δεν έχω τί ακριβώς να πώ!!!Μάλλον άν κάτι δε μ'αρεσε θα είχα..
-
Είχα την αίσθηση πως κάτι έμεινε στη μέση...περίμενα να χει κι άλλο....
Καλό είναι αυτό? Δεν ξέρω.
Τεσπα μ άρεσε πολύ
-
Μεαρεσε αλλα επρεπε να το συνεχισεις...Ενιωσα πως δεν εχει επιλογο
-
Μεαρεσε αλλα επρεπε να το συνεχισεις...Ενιωσα πως δεν εχει επιλογο
Καλα ενοιωσες...Δεν εχει...Ο καθενας ας βαλει τον δικο του... ;)
Ευχαριστω ολους για τα σχολια σας!
-
Χρήστο μου, πολύ όμορφο.
-
Δικαίωσες αυτούς που έλεγαν
Πως στο βασίλεμα της η ζωή σου είναι
Μα δεν άφησες στον Θάνατο
Το χώρου που του έπρεπε
Την πόρτα έκλεισες στον σγουρόμαλλο αδελφό του
Που τον πόνο σου ζητούσε ν απαλύνει
Μισά πεθαίνεις κάθε πρωινό
Που ο ιδρώτας σου στο μέτωπο χαράζει
Το δέρμα σου με κόκκινα σημάδια
Μισά πεθαίνεις, βλέμμα αδειανό
Κορμί γερμένο που φωνάζει
Απ τα βαθιά της παρακμής...
ολο....
μου αρεσε παρα πολυ.... αν και πολυ θλιμμενα, υπεροχα λογια..
-
είσαι ένας άγγελος πάνω απτα σύννεφα
δε νιώθεις άσχημα αλλά ούτε περίεργα....
μαρφ...
-
υπεροχος τιτλος,υπεροχα λογια!
μπραβο έρεβε! :) :)