Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: DEROS στις 17/02/06, 14:21
-
Πάνω στο χώμα θεέ τον βρίσκει η βράδια,
στέρνο αντίο από καρδιά που ξεψυχά,
και εσύ ζωή το μοιρολόι αρχινάς,
για έναν αλήτη ξαφνικά λες πως πονάς.
Κοίτα και δες,
ζωή μην κλαις,
πότε ξανά,
ένας αλήτης δεν σε θέλει
συντροφιά.
Κοίτα και πες,
πως δεν θα κλαις,
ζωή ξανά,
αύτη την ώρα την ζητούσε
η καρδιά.
Κοίτα αν θες,
μα μην μου κλαις,
πότε ξανά,
πάντα απόκληρος και τον
θυμάσαι αργά.
Ψεύτικα δάκρυα ο αλήτης τα μισεί,
γιατί σε ξέρει βρε ζωή, δεν σε μπορεί,
τώρα που ελεύθερη η ψυχή του θα πέτα,
μοιάζεις σκουπίδι πεταμένο στη γωνιά.
-
"...κι εσύ ζωή το μοιρολόι αρχινάς..."
Κανένα μοιρολόι και κανένα κλάμμα δε ρίχνει μπροστά μας η Ζωή .
Τα ανθρώπινα όντα τα ρίχνουν στο τραπέζι όλα αυτά .
Για λόγους δικούς τους , για λόγους μικρούς ή μεγάλους .
Τη Ζωή κι αν υποδέχεσαι με ένα κλάμμα , σαν όταν είσαι μωρό νεογέννητο ,
με ένα κλάμμα που δεν είναι κλάμμα αλλά είναι ανάσες βαθειές από πνευμόνια ολοκαίνουργια ,
τη Ζωή κιόλας αποδέχεσαι με τις πρώτες-πρώτες ανάσες σου , τις σχεδόν σφυριχτές ,
αποδέχεσαι μια ζωή που μόλις αρχίζει .
Προς τι τόσο κλάμμα ?
Είσαι μόλις 34 χρονών .
-
Καλέ μου φίλε δεν το κατάλαβες το τραγούδι…
Όπου ζωή είσαι εσύ, εγώ, αυτός, οι κοινωνία και οι δικές μας
επιλογές σαν άνθρωποι.
Πάντοτε βέβαια με σιγουριά χωρίς διάλογο και χωρίς τον φόβο μήπως μας ζητήσει κάποιος κάτι, όσο ζει αυτός ο αλήτης(φτωχός, μπεκρής, κλεφτής κ.λ.π),
δεν ρωτάμε αν θέλει κάτι έστω ένα γιατί ένα χαμόγελο, λίγη ανθρωπιά βρε αδερφέ μόλις πεθάνει θα βρούμε χίλιες δικαιολογίες…ήταν καλό παιδί απλά άτυχο….
Δεν δακρύζω για μένα απλά εγώ λέω μια ιστορία όπως την είδα με τα δικά μου μάτια.
Τα σέβη μου !!!
-
"...Δεν δακρύζω για μένα , απλώς εγώ λέω μια ιστορία όπως την είδα με τα δικά μου μάτια..."
Τόσες και τόσες ιστορίες όπου είδα με τα μάτια μου .
Τη δική μου ιστορία δεν είδα , αλλά μήτε και θα μπορούσα να τη δω μπρος στα μάτια μου .
Φιλία παληκάρι μου .
-
Τόσες και τόσες ιστορίες όπου είδα με τα μάτια μου .
Τη δική μου ιστορία δεν είδα , αλλά μήτε και θα μπορούσα να τη δω μπρος στα μάτια μου .
Άνεμος-άνεμος σύννεφο και βροχή,
και εγώ λιοντάρι μες τη ζωή,
όλα τα δέχτηκα ήμουν παιδί,
μα τώρα θέριεψα, άντρας ζωή.
Μην με χτυπάς στην πλάτη,
δεν σε μπορώ,
την ιστορία μου αναζητώ,
σαν άνεμος, σαν την βροχή,
σύννεφο γίνομαι κάθε στιγμή,
Μην με χτυπάς στην πλάτη,
δεν το μπορώ,
την ιστορία μου τη γράφω εγώ.
Άνεμος γίνομαι, βροχή η ματιά,
σύννεφο που μιλάει με τον βοριά,
κι αν γίνεσαι ζωή, εσύ νοτιάς,
όσο κι αν θέλεις δεν με σκορπάς
Τα σεβη μου φιλε !!!!
-
"....Άνεμος-άνεμος σύννεφο και βροχή,
κι εγώ λιοντάρι μες τη ζωή ,
όλα τα δέχτηκα ήμουν παιδί,
μα τώρα θέριεψα , άντρας ζωή ..."
".... Άνεμος γίνομαι , βροχή η ματιά,
σύννεφο που μιλάει με τον βοριά ,
κι αν γίνεσαι ζωή , εσύ νοτιάς,
όσο κι αν θέλεις δεν με σκορπάς
Κανένα ποιήμα που μου χάρισαν γυναίκες και κοπελλιές πολλές
δε μετράει μπροστά στο ποιήμα που μού χάρισες εσύ ,
παλικάρι μου τών 34 χρόνων .
Κάτι βαθύ έπιασες , και το έπιασες , κι εγώ πολύ-πολύ σε ευχαριστώ μωρέ :)
Έτσι , και πολύ αντρίκια .