Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Χρήστοςφλ στις 25/02/06, 08:50
-
Τα χρόνια μου κυλήσανε αθόρυβα ποτάμια
δεν έσκαψαν κοίτη βαθιά, στη θάλασσα δε βγήκαν
πότισαν μόνο τα πουλιά, ξεδίψασαν καλάμια
και τη δροσιά τους χάρηκαν γυναίκες που πλυθήκαν
νηοπομπή από χάρτινες βάρκες τα σχέδιά μου
τα χαίρεται ο Αχέροντας κι εγώ τα λαχταρίζω
τις νύχτες τα υποδέχομαι μέσα στα όνειρά μου
κι ανοίγω τα λιμάνια μου και τις ακτές στολίζω
Δύτης που κι αν εγνώρισε βυθούς το σκάφανδρό του
Άφησε ανεξερεύνητα τα βάθη της ψυχής του
έγινα Ήλιος αυτόχειρας που καίει τον εαυτό του
Φεγγάρι που αυτοκτονεί μες το πορτοκαλί του…
Βαρέθηκα απ’ το αύριο να καρτερώ, να ελπίζω
Σιχάθηκα του σήμερα την τόση υπεροψία
Χαίρομαι απόψε που μιλώ και τη σιωπή ξορκίζω
Ίσως για πρώτη μου φορά χωρίς υποκρισία…
-
Σε πολλά σημεία θέλει δουλίτσα....όμως ,ερικές εικόνες σου είναι πολύ όμορφες, και μου άρεσε πολύ και το θέμα σου. μπραβο!
-
Δύτης που κι αν εγνώρισε βυθούς το σκάφανδρό του
Άφησε ανεξερεύνητα τα βάθη της ψυχής του
έγινα Ήλιος αυτόχειρας που καίει τον εαυτό του
Φεγγάρι που αυτοκτονεί μες το πορτοκαλί του…
Πανέμορφο τετράστιχο...και γενικότερα όλο το ποιήμα ξεχειλίζει από λόγια της ζωής, λόγια του χρόνου που δεν καρτερά, λόγια του νου που ξεβάφει και συνειδητοποιεί, λόγια που για να καταφέρεις να σταθεις απέναντι τους πρέπει να πέσεις πολύ χαμηλά, να γίνεις χώμα, χώμα και νερό...
Κι εμείς θαρρώ χαρήκαμε που ξορκίσατε απόψε τη σιωπή σας...να το κάνετε πιο συχνά...
Ευχαριστώ...
-
Όμορφες εικόνες, όμορφες λέξεις, ωραίο!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::)