Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Χρήστοςφλ στις 07/03/06, 12:19
-
Πάντα φοβόμουν ν΄ ανοιχτώ
σε πέλαο πολύ ανοιχτό
κι έμενα στο λιμάνι
να γράφω στα νερά γραφές
που δεν διαβάστηκαν ποτέ
μ’ εξίτηλο μελάνι
Για όλα φταίει η λογική
σε κάθε βήμα ήταν εκεί
να μου μετρά τα « φτάνει»
για όσα νόμιζα σωστά
«Θα ντρέπεσαι», έλεγε, «μετά»
για αυτά που θα ‘χεις κάνει
μα ήπια νερό της αντοχής
δεν κάνω έκπτωση ψυχής
ούτε στο θάνατό μου
το ξένο του ‘ταξα κορμί
μα δεν του δίνω σπιθαμή
απ’ ότι είναι δικό μου…
Δεν έχω όνειρα πολλά
όσοι αγαπώ να ναι καλά
αυτό μου φτάνει εμένα
κι αν έχασα μισή ζωή
έχω μπροστά μου άλλη μισή
να ζήσω τα χαμένα
-
Χρήστο... με έστειλες..... ξέρεις..... ;) ( χαίρομαι που άλλαξες τον τελευταίο στίχο... Τ.Χαρά )
Υπέροχο!!!!!!!!!!!!
-
Πολύ όμορφο Χρήστο, ειδικά οι δύο τελευταίες στροφές. Για άλλη μια φορά, μπράβο σου! ::)
-
Πολύ καλό.Τα νοήματα σου χωρίς έκπτωση.
-
Απ' τα καλύτερά σου. Μπράβο φίλε!
-
Για όλα φταίει η λογική
σε κάθε βήμα ήταν εκεί
να μου μετρά τα « φτάνει»
για όσα νόμιζα σωστά
«Θα ντρέπεσαι», έλεγε, «μετά»
για αυτά που θα ‘χεις κάνει
.... άτιμα τα ''πρέπει'' και σκληρά... μα κει μετρά κανείς τη δύναμή του..την αντοχή του....
Μπράβο Χρήστο! :)