Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Κατια στις 07/03/06, 21:23
-
Ξεχασμένα λόγια
λέγανε τα χείλη σου,
μέθυσα σαν ήπια
λίγο απ’ το ποτήρι σου
Έφηβου λαχτάρα
έκαιγε τα μάτια σου
και τρελά χορεύαν
οι θεοί στα βράδια σου.
Μια δική σου νύχτα
έφτασε και μόνο
να μετρώ με πίκρα
το χαμένο χρόνο
Μια μαζί σου νύχτα
μ’ έκανε να λέω
άργησες αγάπη
κι ύστερα να κλαίω.
Πύρινο στεφάνι
γύρω μου τ αστέρι σου
έλιωσα σα χιόνι
κύλησα στο χέρι σου.
Γρήγορη η ανάσα
έπαιζε στο στήθος σου
και στο άγγιγμά μου
ένοιωσα το μύθο σου.
Μια δική σου νύχτα
έφτασε και μόνο
να μετρώ με πίκρα
το χαμένο χρόνο
Μια μαζί σου νύχτα
μ’ έκανε να λέω
άργησες αγάπη
κι ύστερα να κλαίω.
-
Αν εξαιρεσεις το κλαιω που δεν μαρεσει τοσο σαν ηχος...ηταν ομορφο...γλυκο και αρκετα τρυφερο...καλες εικονες...συνέχισε. ;)
-
Μπράβο! Ωραίες εικόνες... :)
Μια δική σου νύχτα
έφτασε και μόνο
να μετρώ με πίκρα
το χαμένο χρόνο
............
-
Άλλο ένα τρυφερούδι της Κάτιας! ::)
-
Διαβάζοντας τα κομμάτια σου μένω με την εντύπωση πως έχουν γραφτεί γρήγορα. Αποδίδεις νοήματα και σκέψεις σου με πρωτόλειο τρόπο.Η γνώμη μου ως κοινού αναγνώστη είναι πως τα γραπτά σου χρειάζονται περισσότερο χρόνο να τους αφιερώσεις.