Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: pinelopi στις 19/04/06, 11:33
-
Το καράβι σαλπάρει
πλέριο
των υπερτιμημένων ασπασμών
των παρατεταμένων λυγμών
των πολυκαιρισμένων ρωγμών
το καράβι σαλπάρει
Φωνή κοντράλτα στ’ αμπάρια
κι άλλοτε μπάσα και στακάτη
Η φωνή σου;
Η φωνή μου;
Ποιος ακούγεται;
Ποιος μιλά;
Το καράβι σαλπάρει
σφιχτά κρατιέμαι στην πλώρη
ματώσαν τα νύχια μου
τα χείλη μου
αίμα πηγμένο
πηχτός κι ο αέρας, νοτιάς.
Βρυχάται η θάλασσα
με φοβερίζει
δεν τη φοβάμαι
Μαίνεται πίσω μου η φωτιά
ολόρθες φλόγες
τις έκαψα τις γέφυρες
στο κατάχλωμο φως
ενός θλιβερού απομεσήμερου
Στην πιο σκοτεινή πλευρά
της αθωότητας
τρύπησα τα μάτια μου
τώρα κοιτώ με την αφή
λεύτερη απ’ των βλεμμάτων που τάζουν
τη γητειά
Το καράβι σαλπάρει
φλάμπουρο δάκρυ ασημένιο
για τη χαμένη δυνατότητα
να ταξιδέψει σε μια ιστορία της προκοπής
Έν’ ανεμόδαρτο ξύλινο σκαρί
αυτό είμ’ όλο κι όλο
π’ αρμένισα στην εσχατιά του κόσμου
απροετοίμαστο
Το καράβι σαλπάρει
μακριά απ’ τις δήθεν φεγγοβόλες σκέψεις
τους μέτριους διανοητές
τους συλλέκτες ονείρων
τους στερημένους κριτές
τις πυορροούσες ηδονές
τους δρεπανηφόρους έρωτες
τους σαρκοβόρους εναγκαλισμούς
τη νοσογόνα απλοχεριά
Το καράβι σαλπάρει
γιατί κάπου υπάρχει η ευτυχία
κι ας είναι εφήμερη
Μπάρκο γεμάτο σύνορα
πυράκτωσαν τα κύματα
αφρός φλογάτος
μυρίζει καπνό
σείεται η μπουρού
Το καράβι σάλπαρε
φίδια σερνάμενα
οι κάβοι στο νερό
ελεύθεροι
Δέσε με με νήματα , σου είχα πει,
τις αλυσίδες τις σπάω
------------------------------------
Καλό Πάσχα σε όλους :)
-
Τώρα μπερδέυτηκα ακόμα πιο πολύ!
Παράξενο το ποιήμα σου...προκλητικά παράξενο...πολλές εικόνες με χαλαρό περίγραμμα που περικλύουν δυνατά αισθήματα και "μεγάλα", καλά κρυμμένα όμως, νοήματα...πολύ πυκνή γραφή που θέλγει τον αναγνώστη να ανακαλύψει τα συσσωρευμένα νοήματά της...χρειάστηκε να σταθώ σε πολλά σημεία για να διαβάσω ξανά και ξανά κι αυτή η ταλαιπωριά είναι το πιο γλυκό βάσανο της ποίησης...
Μου άρεσε πολύ που δεν στάθηκες στους "νόμους" της ομοιοκαταληξίας και έγραψες αυτό ακριβώς που ήθελες να γράψεις...αυτό μου βγάζει τουλάχιστον...
Έν’ ανεμόδαρτο ξύλινο σκαρί
αυτό είμ’ όλο κι όλο
π’ αρμένισα στην εσχατιά του κόσμου
απροετοίμαστο
μ'ενα τετράστιχο χίλια νοήματα...
Μπάρκο γεμάτο σύνορα
πυράκτωσαν τα κύματα
αφρός φλογάτος
μυρίζει καπνό
σείεται η μπουρού
Υπέροχη εικόνα...
Ευχαριστώ...
Καλή Ανάσταση...
-
Το καράβι σαλπάρει
μακριά απ’ τις δήθεν φεγγοβόλες σκέψεις
τους μέτριους διανοητές
τους συλλέκτες ονείρων
τους στερημένους κριτές
τις πυορροούσες ηδονές
τους δρεπανηφόρους έρωτες
τους σαρκοβόρους εναγκαλισμούς
τη νοσογόνα απλοχεριά
Ξεχώρισα αυτό το κομμάτι, πραγματικά και ειλικρινά συγχαρητήρια!
-
...κάτι είχες πει για την δύναμη των λέξεων κάποτε... ήρθε η ώρα να μάθουμε γι αυτή μέσα απ τα γραπτά σου... είναι γοητευτικό το ποιήμα σου.... θα το ξαναμελετήσω...
-
Fusalida, αυτό το ''προκλητικά παράξενο'' και το ''θέλγει'' στο σχόλιό σου νομίζω πως είναι από τα πιο ουσιαστικά σχόλια που έχω ακούσει.
Γιατί αν ένα ''ποίημα'' σε προκαλεί και σε θέλγει να το ''αποκρυπτογραφήσεις'' ανακαλύπτοντας δικά σου κάθε φορά στοιχεία , αισθήματα και βιώματα είναι ότι πιο πολύ μπορεί να περιμένει σαν επιβράβευση, σαν δικαίωση.
Σ' ευχαριστώ πολύ :)
Parlats on the edge, σ' ευχαριστώ που ξεχώρισες το πιο ''σκληρό'' , πικρό και κυνικό μέρος των στίχων μου. :)
-
Δημοσθένη, με τιμά ειλικρινά το σχόλιό σου, το ξέρεις.
Θα περιμένω και το επόμενο (σχόλιο) αφού το ξαναδιαβάσεις. :)
-
Διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας το ποιήμα σου θυμήθηκα το Λειβαδίτη που είχε κάπου γράψει ' κι αυτούς τους λίγους στίχους χρειάστηκε ένα ολόκληρο θησαυροφυλάκιο πόνου για να τους αποσπάσω'.
Τα αλληγορικά ποιήματα (διόρθωσέ με αν πέφτω έξω) όπως αυτό έχουν μια παράξενη δύναμη όπως είπε και η fusalida παραπάνω. Εντοπίζεις τη δύναμη και ψάχνεις την πηγή της.
Είναι καταπληκτικό Pinelopi μέσα στη δριμύτητα του και το 'φευγιό' του, με γοήτευσε με την πρώτη ανάγνωση με συγκίνησε με τη δεύτερη ,με κατέκτησε με την τρίτη. Να είσαι πάντα καλά!
-
ειναι απο τα ποιηματα αυτα που τα ονομαζω μαυρα....το διαβασα και το ξαναδιαβασα και μου προκαλεσε θλιψη....
και δεν μπορω τα θλιμμενα ποιηματα .....μου ανεβαζεις σε παρακαλώ αυτο που μου εγραψες οταν γεννησα την κορη μου? στο ζηταω για χαρη....
Δέσε με με νήματα , σου είχα πει,
τις αλυσίδες τις σπάω
αυτο εδω το ξεχωρισα γιατι βγαζει δυναμη.....
-
Το καράβι σαλπάρει
γιατί κάπου υπάρχει η ευτυχία
κι ας είναι εφήμερη
Δέσε με με νήματα , σου είχα πει,
τις αλυσίδες τις σπάω------------------------------------
...τραντάχτηκε σαν από σεισμό συθέμελα ο Χορτιάτης,Πηνελόπη....
-
Ξέρεις ...το διάβασα πολλές φορές και στο τέλος μου έβγαλε έναν τρομερό δυναμισμό, πικρό ποιήμα και σκωπτικό σε κάποιους στίχους αλλά εν τέλει ιδιαίτερα δυναμικό. Πλάθεις ανάμικτα συναισθήματα με τις λέξεις που χρησιμοποιείς και ανεπανάληπτες εικόνες έντασης και μελαγχολίας.Με συνάρπασε η εναλλαγή τους.Σα να διάβαζα ένα διήγημα σε στίχους, ένα ιδιόρρυθμο διήγημα σαν αυτά του Μπ. Βιάν που κρύβονται σε κάθε σελίδα σχεδόν δεκάδες μηνύματα γι όποιον μπορεί να τα βρει. Σε συγχαίρω για το αποτέλεσμα.
-
Εktor, τι άλλο να πω; Σ' ευχαριστώ ειλικρινά :)
Σοφία μου, θα το ανεβάσω :-*
Monaliza, κι εγώ με το σχόλιό σου :o ! Να είσαι καλά :)
Ανδρέα, αν και ο Βιαν δεν είναι από τους συγγραφείς που καταλαβαίνω και πολύ :-[ παρ' όλα αυτά με τιμά το σχόλιό σου και η '' σύγκριση'' πυκνότητας νοημάτων που κάνεις, σ' ευχαριστώ πάρα πολύ :)
-
Ύφος σαγηνευτικό
Χρυσοποίκιλτος λόγος
Καλή Ανάσταση Πηνελόπη
-
Σχεδόν κάθε αφήγημα του Μπ. Βιαν, Πηνελόπη, είναι αλληγορικό. Αυτό τον τοποθετεί στην κατηγορία των ιδιόρρυθμων συγγραφέων αναφορικά με το ύφος. Δεν είναι βατός κατά τους περισσότερους. Έχει σκληρότητα και κυνισμό στην γραφή του , παράξενες εικόνες και ιστορίες.Είναι αφαιρετικός και ταυτόχρονα πολύ πυκνός σε νοήματα. Είναι από τους πιο αγαπημένους συγγραφείς μου.Κατανοείς λοιπόν πως ειλικρινά μου άρεσε εξαιρετικά το ποιήμα σου :)
Ξανά τα συγχαρητήριά μου και χάρηκα που γνωρίζεις και έχεις διαβάσει Βιαν έστω κι αν δεν τον καταλαβαίνεις και πολύ όπως είπες.
-
Δεν ξέρω αν το διάβασα ή το είδα.... :o
Μπράβο ρε Πηνελόπη...!!!!
-
Kuiper, σ' ευχαριστώ πολύ. :)
Ανδρέα, για άλλη μια φορά ευχαριστώ και για τον χρόνο και για τα λόγια σου :)
Στέργιο, να 'σαι καλά!! :)
-
Πολυ ωραιο. Μπραβο σου.
-
aristomenis_a, σ' ευχαριστώ :)
-
Κι εγώ θα συμφωνήσω με τον qrusticks και θα μείνω ιδιαίτερα - όπως και οι περισσότεροι - στο τελευταίο δίστιχο.........
Όση ευαισθησία εισπνέει, άλλον τόσο δυναμισμό εκπνέει.........
-
Twix, να είσαι καλά, σ' ευχαριστώ για το σχόλιό σου :)
-
Οι εσωτερικές αλυσίδες είναι το θέμα , κι όχι οι ξένες άλλες ,
οι εσωτερικές αόρατες αλυσίδες , οι ανύπτοπτες , οι πιο ανθεκτικές ,
οι πιο βαρειές τελικά .
Αυτές πρώτες, οι άλλες δεύτερες. Αλυσίδες κι οι δυο.
-
Στην πιο σκοτεινή πλευρά
της αθωότητας
τρύπησα τα μάτια μου
τώρα κοιτώ με την αφή
λεύτερη απ’ των βλεμμάτων που τάζουν
τη γητειά
.....................
Το καράβι σαλπάρει
μακριά απ’ τις δήθεν φεγγοβόλες σκέψεις
τους μέτριους διανοητές
τους συλλέκτες ονείρων
τους στερημένους κριτές
τις πυορροούσες ηδονές
τους δρεπανηφόρους έρωτες
τους σαρκοβόρους εναγκαλισμούς
τη νοσογόνα απλοχεριά
..............
Πολύ δυνατή η πένα σου Pinelopi , δεν γράφει χαράζει! Οι στίχοι που παρέθεσα είναι συγκλονιστικοί...
-
Μα όμως δε νιώθεις ότι μεγάλωσες αρκετά ώστε να ξεχωρίζεις τα πράγματα ?
Ίδια είναι η αλυσίδα που κρατάει έναν σταυρό στο λαιμό σου
και ίδια η αλυσίδα που κρατάει ένα καράβι ?
Αλυσίδες , βέβαια , κι οι δυό , αλλά τόσο μα τόσο ανόμοιες ,
τόσο μα τόσο διαφορετικές .
Πράγματι...μεγάλωσα..ξεχωρίζω τα δεσμά όπου και όπως κι αν παρουσιάζονται ,με όποιο περιτύλιγμα , με όποιο ''άλλοθι''.
Η αλυσίδα του καραβιού βαριά, ασήκωτη. Αυτή του σταυρού λεπτή μα φέρει σύμβολο βαρύτερο από εκατό κιλά σίδερο...
Και ποιά τελικά σε πνίγει περισσότερο;
Κατερίνα, σ' ευχαριστώ για το εξίσου δυνατό σχόλιό σου :)
-
pinelopi, με εντυπωσίασε το ποίημά σου. Συγχαρητήρια. :D
-
Αναχώρηση...
Μακριά απο κάβους, αλυσίδες, φωτιές....
Καλά ταξίδια!
Πανέμορφο!
-
Το καράβι σαλπάρει
πλέριο
των υπερτιμημένων ασπασμών
των παρατεταμένων λυγμών
των πολυκαιρισμένων ρωγμών
το καράβι σαλπάρει
Απλά...Υπέροχο !!!
-
Συγκλονιστικο!!! Μπραβο σου.
-
Ελσα, σ' ευχαριστώ πολύ :)
Anthrakoryxos, μακριά από κάθε είδους ''δεσμά''..., σ' ευχαριστώ :)
Σπήλιο, μια τέτοια υπογράμμιση πόσα ευχαριστώ δικαιούται; :)
Mymood, να είσαι καλά, σ' ευχαριστώ πολύ!! :)
-
[Στα 2006 κανείς δε σού βάζει αλυσίδες και δεσμά .
..............
πάντοτε έχουμε κάποιους δεσμούς που μάς περιορίζουν
και δε μάς αφήνουν να κάνουμε "ό,τι γουστάρουμε" .
..............
Εάν δε θέλουμε να έχουμε κανενός είδους δεσμό
επειδή αισθανόμαστε ότι μας βάζει "δεσμά" ,
τότε πολύ απλά δεν κάνουμε παιδιά , δεν αγαπάμε ,
δεν κάνουμε φιλίες , ούτε ο,τιδήποτε σχετικό τελικά .
Ζούμε εντελώς μοναχικά και έχουμε μονάχα την κοινωνία
να μάς βάζει όρια και περιορισμούς .
................................
Εάν τώρα επιθυμείς να αναιρέσεις τα λόγια σου , κανένα πρόβλημα .
Ωστόσο μπαίνει θέμα βαρύτητας και ειλικρίνειας τών όσων γράφουμε και λέμε .
...............
Κατά τα άλλα μπορείς ελεύθερα να σπας ανύπαρκτες "αλυσίδες"
με όποιον τρόπο σού φαίνεται εσένα πιο πρόσφορος .
Στο 2006 τα ''δεσμά'' έχουν το πιο ελκυστικό περιτύλιγμα γι αυτό είναι και περισσότερο επικίνδυνα.
.......................
Ο,τιδήποτε με περιορίζει, εμένα προσωπικά, επιθυμώ να προέρχεται από τις εσωτερικές μου ''αλυσίδες'' και όχι να μου επιβάλλεται με οποιονδήποτε τρόπο και από οποιοδήποτε πρόσωπο. Εξαίρεση φυσικά αποτελεί κάθε συμβατική σχέση όπου υποχρεώνεσαι σε περιορισμούς κατά συνθήκη.
.......................
Εκτός από τους κοινωνικούς και επαγγελματικούς περιορισμούς στους οποίους αναφέρεσαι και στους οποίους οφείλει κάποιος να υπόκειται προκειμένου να εντάσσεται στο, κατά εποχή , κοινωνικό πλαίσιο, κάθε άλλου είδους ''δεσμό'' που δεν προέρχεται από εσωτερική επιθυμία, συναίσθημα και θέση, προσωπικά τον απορρίπτω.
''Δεσμεύομαι'' απέναντι στον εαυτό μου.
.......................
Δεν αναιρώ σχέσεις αγάπης και φιλίας. Κάθε άλλο.
Άλλη οπτική, άλλη θέση.
.......................
Το υπαρκτό ή όχι των ''αλυσίδων'' ο καθένας μονάχα για τον εαυτό του μπορεί να το βεβαιώσει. Τρίτος κανείς.