Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Μουσικόφιλη στις 26/04/06, 16:29
-
Πέφτουν οι στάλες της βροχής
και ο ουρανός στενάζει,
φαίνεται πως κλαίει κι αυτός
όταν εμάς κοιτάζει.
Θεέ μου, πώς καταντήσαμε
να ζούμε σαν δυο ξένοι,
εμείς που ήμασταν απ' τον έρωτα
τρελοί κι αλλοπαρμένοι.
Μα τώρα η θλίψη απέμεινε
στα μάτια μας να κατοικεί,
αφού κάθε στιγμή που ζήσαμε
έχει πια ξεχαστεί.
Κι αυτή τη νύχτα τη βροχερή
η μορφή σου στο μυαλό μου γυρίζει
και κάθε σταγόνα που κυλά
έσενα μου θυμίζει...
-
Απλο και γλυκουλι. Μου αρεσε δεσποινις.
-
Καλησπερα Κυρια μου !!!! Πολυ ωραιο, το μονο του ψεγαδι ειναι στην τριτη στροφη κατι δεν μου κολλαει οταν το σιγοτραγουδω!!!!! Τα σεβη μου !!!!!
-
RogerWaters καλως ήρθες στην παρέα μας σ 'ευχαριστώ πάρα πολύ για τον χρόνο και το σχόλιο... ::)
ΝΤΕΡΟΣ Έχεις δίκαιο κάτι δεν κολλούσε και το άλλαξα.... Να είσαι καλά ευχαριστώ ::)
-
Μελαγχολικό αλλά όμορφο καλή μου Λιλίτ! :)
Χρόνια σου πολλά! :)
-
Πολύ γλύκο.. Μου άρεσε πολύ!! :)
-
Σ' ευχαριστώ πολύ Μαργαρίτα μου... χρόνια πολλά!! :)
Γλυκιά μου fairy χαίρομαι που σου άρεσε να είσαι καλά!! :)