Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Fusalida στις 26/04/06, 18:17
-
"Νεραϊδόπαρμα"
(ή αλλιώς Ερωτικό...)
Στ'άσπρο προσκεφάλι δυο ζαλισμένα άστρα,
Κρυφά τα μέθυσε ο παιχνιδιάρης άνεμος
Και γλίστρησαν στου δωματίου μου τα κάστρα,
Και βάφτηκαν με φως χρυσό οι σκέψεις,
Και τα ονειρά μου πήραν πνοή κι ανάσα.
Γίνηκε με μιας ο δρόμος μου πλατύς με χρώμα ρόδινο και θαλασσί,
Ντύθηκε νεράιδα η σιωπή μ'ένα φεγγάρι για ραβδί,
Μια αδέσποτη κιθάρα νότες τρελές να μου τραγουδεί,
Χιλιάδες γιασεμιά, άνθη μυστικά να μου δωρίζει το φιλί.
Γίνηκε η καρδιά μου μεσ'το νερό σκιά, θολή μορφή
Και με τα νούφαρα χόρεψε σαν πεταλούδα μικρή.
Ένα μελτέμι-αερικό απ'του ουρανού τα σκέλη
Τον άγνωρο έρωτα σα καραβάκι σέρνει.
Κι ένας ήλιος ματωμένος που γκρέμισε τον φράχτη,
Έκανε και χάθηκε η θλίψη απ'της όψης μου τον χάρτη.
Και σαν έδυσε στα μάτια μου η μέρα ετούτη σιωπηλά,
Σαν με κέντησαν τα χέρια σου αδίστακτα,
Στην κόψη των χειλιών σου πνίγηκε η μέσα μου φωτιά
Γεννήθηκα για δέυτερη φορά στα σύννεφα,
Μα ως την αυγή με γυρίσανε στη γη μαγεμένα ξωτικά.
Αφιερωμένο σ'αυτούς που πιστεύουν πως...."τα παραμύθια δεν είναι αλήθεια άλλα τουλάχιστον δεν είναι ψέματα."
-
Τι να πώ? Αν πω ότι ήταν τέλειο είναι πολύ λίγο για να το περιγράψει... Και μόνο ο τίτλος σε ταξιδεύει... Αλλά και όλο το ποίημα είναι γεμάτο με χιλιάδες εικόνες από κόσμους μαγικούς και παραμυθένιους...Μπράβο βρε φυσαλίδα μου!!
:)
-
Eυχαριστώ νεραϊδούλα μου...είσαι πολύ γλυκιά...
αααχ...δεν είναι μακρυά οι κόσμοι οι μαγικοί αρκει να πιστέψεις πως υπάρχουν, πρίγκιπες, νεραϊδες, ξωτικά...
-
Σήμερα πραγματικά έχω ταξιδέψει σε μαγικούς κόσμους.... Είναι υπέροχο.... Μου άρεσε επίσης πάρα πολύ η αφιέρωση στο τέλος... Τελικά τι όμορφοι που είναι αυτοί οι μαγικοί κόσμοι..... ::)
-
δεν είναι μακρυά οι κόσμοι οι μαγικοί αρκει να πιστέψεις πως υπάρχουν, πρίγκιπες, νεραϊδες, ξωτικά...
Το ξέρω...δεν είναι μακρία...και σίγουρα υπάρχουν!!!! :) ;) :P
-
Πολυ ωραια γραφεις κοπελα μου. μπραβο σου.
-
Με μαγεψες !!!!!!!!!! Τα σεβη μου Κυρια !!!!!!!
-
Mουσικόφιλη: χαίρομαι που ταξίδεψες με τούτα τα στιχάκια...στην πραγματικότητα ένα ταξίδι είναι ό,τι περιγράφω...ένα μικρό ταξίδι που δεν χωρούσε στα μάτια κι αποτυπώθηκε σ'ένα χαρτί...
RogerWaters: ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια αγαπητέ μου κύριε...
Κύριε Γιώργο ευχαριστώ μέσα απ'τη καρδιά μου...Για τα μάγια δεν ευθύνομαι εγώ...μονάχα ο έρωτας.
-
Μας μάγεψες με το παραμύθι σου καλή μου Γιώτα! :)
Χρόνια σου πολλά! :)
-
Μαργαρίτα μου σ'ευχαριστώ για τα λόγια σου...
Χρόνια πολλά και καλά και σε 'σένα...
-
Παραμυθενιο, ευαισθητο, καλογραμμενο. Ναι, μου αρεσε. Μπραβο.
-
Πολυ καλο , αλλωστε να ξερεις οχι μονο τα παραμυθια δεν ειναι ψεμματα, αλλα ολοι μας ζουμε απο και στα παραμυθια μας. Αυτα μας τρεφουν . αλλοιμονο σε οσους στη ζωη τους τα αγνοησαν ή καμωνονται πως τα αγνοουν. Τοτε καλη μας φυσαλιδα, αυτοι απλα λενε ψεμματα. Καπως ετσι δεν λεει και η γνωστη διαφημιση, ζησε τον μυθο σου??? ;)
-
Αν και ανήκω στη μισή αφιέρωση μόνο (σε αυτούς που πιστεύουν ότι τα παραμύθια είναι αλήθεια, χωρίς "αλλά", μόνο με προσπάθεια) είναι πολύ όμορφο το ποίημα σου.
Το κρατάω όμως χωρίς την τελευταία φράση "Μα ως την αυγή με γυρίσανε στη γη μαγεμένα ξωτικά". Όχι επιστροφή, μόνο πηγεμός! Η επιστροφή πληγώνει!
-
Όμορφο, Γιώτα, μαγικό σαν παραμύθι...
Θα συμφωνήσω με την pascal σ' αυτό...
Ένα παραμύθι πρέπει να έχει όμορφο τέλος...αυτό του συνεχιζόμενου ταξιδιού χωρίς σύνορα...κι επιστροφές.
Όχι επιστροφή, μόνο πηγεμός! Η επιστροφή πληγώνει!
-
Ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον σας και το χρόνο σας...mymood, pascal, pinelopi...τα λόγια σας είναι υπέροχα...
Όμως πείτε μου, όταν τα επίγεια παραμύθια έχουν θλιμμένο τέλος, τι γίνεται;
Θαρρώ πως κι η ζωή μας, κι η αγάπη παραμύθι είναι, όπως λέει και κάποιος ποιητής, και δεν αλλάζει αυτό....η μαγεία τους, τα ταξίδια τους, ακόμα κι αν το τέλος είναι θλιμένο...δεν λησμονιούνται!
Άλλωστε σημασία δεν έχει τόσο η επιστρφή...όσο το πέταγμα, ο δρόμος, το ταξίδι κι ύστερα εκείνο που μένει...οι θύμησες...
Ευχαριστώ....
-
Το έχω διαβάσει ως επισκέπτρια και μου άρεσε πολύ. Μπράβο!
-
Ομορφα δοσμένη η αίσθηση του παραμυθένιου ταξιδιού...Μ ένα τέλος του στυλ :"...κι εμείς, καλύτερα ;" !