Το Στέκι των Κιθαρωδών

Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: kuiper στις 30/04/06, 15:22

Τίτλος: Διηάνειρα.
Αποστολή από: kuiper στις 30/04/06, 15:22

Από τη στέπα του μυαλού χνάρια μαζεύω
μες σε συμπλέγματα αλλόκοτα παράνοιας
τη μνήμη την αλλοιώσιμή μου αναδεύω
να ξαναβρώ τα άληστα φιλιά της Διηάνειρας.

Μα είδα στα στέκια τα παλιά άμετρες ξόβεργες παγίδες
την Ήρα τη χαιρέκακη τα όνειρά μου να αγρεύει
και της ψυχής τις ξέπνοες ελπίδες
πεντόβολα να παίζει.

Γκριζοφορούσες οι φούξιες οι ερωτόχρωμες δάκρυα στάζουν
σποράς άνυδρης,της Αφροδίτης άραχλα στολίδια
στ'ακροθαλάσσι των Θεών Χίμαιρες άτρομες χειμάζουν
κι'έγειν'η άμμος η ξανθιά χαλικερά στρωσίδια.

Τώρα στο σύθαμπο τον όλυμπο κοιτάω
που πήγαν τάχα οι Θεοί οι ψεύτικοι ρωτάω
μ'αυτός σιβυλλικός ανήλιαγος με χιόνια παραμένει
κι'έχει στο θρόνο του άνασσα Θεά την ειμαρμένη.

Τίτλος: Απ: Διηάνειρα.
Αποστολή από: kuiper στις 30/04/06, 15:45

Είμαι υποχρεωμένος να το επαναφέρω γιατί έζησε μόνο δυό ώρες
τη μέρα του ολοκαυτώματος και γιατί θέλω να απαντήσω σε Φίλες
και Φίλους που δυστυχώς όμως δε θυμάμαι τα ονόματά τους.

Σας ευχαριστώ λοιπόν γιά το χρόνο που διαθέσατε,γιά τα καλά σας
λόγια και τις παρατηρήσεις σας.

Στη πεντακάθαρη θάλασσα κάτω από τον Όλυμπο τα περασμένα χρόνια
όταν περνούσα έκανα πάντα μιά στάση γιά κατάδυση (το χόμπι μου)
Πριν από μέρες πέρασα από τα παλιά μου στέκια,περπάτησα γιά λίγο
πάνω στη χρυσή άμμο και τα εαρινά μοσχοβολήματα πλημμύρισαν τη ψυχή
μου.Γιά κατάδυση βέβαια ούτε λόγος (περασμένα μεγαλεία)
Κοίταξα γιά λίγο τον Όλυμπο και έγραψα δακρυσμένα συναισθήματα της στιγμής
πάνω στο χαρτί από τα τσιγάρα μου όπως κάνω πάντα.

Τη Ζωή την παιχνιδιάρα που κουράστηκε στην ανηφόρα,τα φιλιά της άνοιξης,το
περασμένο σ'αγαπώ,τα νιάτα οι ψεύτικοι Θεοί δεν μπορούν να φέρουν πίσω όπως
ο Ηρακλής την αγαπημένη του από τον άδη Διηάνειρα(όνομα γλυκό γεμάτο μυστήριο)..

Τίτλος: Απ: Διηάνειρα.
Αποστολή από: DEROS στις 30/04/06, 17:27

Kαλησπερα καλε μου φιλε !!!!!

Από τη στέπα του μυαλού χνάρια μαζεύω
μες σε συμπλέγματα αλλόκοτα παράνοιας
τη μνήμη την αλλοιώσιμή μου αναδεύω
να ξαναβρώ τα άληστα φιλιά της Διηάνειρας.

Τον ζηλεψα αυτον τον στιχο, ψιθυριζα μακαρι να τον εγραφα εγω...
Πανεμορφο, γεματο μ' εικονες που αγγιζουν !!! Τα σεβη μου !!!!!

Τίτλος: Απ: Διηάνειρα.
Αποστολή από: mymood στις 02/05/06, 16:59

Σε ρωτουσα λοιπον τοτε στην πρωτη του δημοσιευση, αν η Ποιηση ειναι η δικη σου Διηανειρα.
Ελεγα κι αλλα που δυστυχως πια δεν θυμαμαι. Μου αρεσε ομως γιατι βαζει τον πηχυ ψηλα σε εκφραση και δυναμη στιχου.

Τίτλος: Απ: Διηάνειρα.
Αποστολή από: kuiper στις 02/05/06, 18:14

ΝΤΕΡΟΣ.  Αγαπητέ Γιώργο. Σ'ευχαριστώ γιά τα καλά σου λόγια,όσο γιά το
τετράστιχο,σου το χαρίζω με αγάπη.
Μήπως εγώ δε ζήλεψα δικούς σου στίχους;

mymood Συνεχίζεις να με διαβάζεις ,ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Οχι ιδεατή εικόνα.