Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: eleos* (Βάλια πια....) στις 02/05/06, 17:47
-
Φυσάω τον καπνό απ'το ανοιχτό παράθυρο
Οι σκιές σαλεύουνε τριγυρω στους τοίχους..
Σαν ένα μεγάλο κελί μου μοιάζει τώρα το δωμάτιο
Αρχίζω να χορεύω, να γυρίζω σε κύκλους...
Τα μάτια μου κλείνω και ταξιδεύω σε καθαρό ουρανό..
Καθρεφτίζει η ζωή στη θάλασσα επάνω
Χορεύω στην έρημο με το φεγγάρι βουβό..
Στο πέπλο της νύχτας στέκομαι, για λίγο ν'ανασάνω..
Την πόρτα χτυπας, μα ποιος ειν' εκεί;..
Σου απαντά μοναχά μια σιωπή νεκρική..
Ξέρεις πως αυτό που αγαπάς ανήκει αλλού..
Κάνεις πως δε βλέπεις και συνεχίζεις
στο χορό ενός έρωτα τρελού...
Την αγάπη θα κάνω θυσία, γι ακόμη μια φορά
Στο πάτωμα σαν κέρμα θα πέσει, θα κυλήσει..
Έτσι κι εσένα θα χάσω στα τυφλά..
Καθώς θα φεύγεις κάτι μέσα μου για πάντα θα ραγίσει...
Τον χορό θα ξεκινήσω και πάλι απ την αρχή..
Κύκλους θα κάνω σα χαμένη και πάλι..
Θ' αρχίσω να κλαίω σα μικρό παιδί...
Μέχρι να με σώσεις απ του πυρετού σου τη ζάλη..
-
Γράφεις όμορφα με πολύ συναίσθημα και ρομαντισμό. Μια μικρή συμβουλή σαν αναγνώστρια , αν μου επιτρέπεις :) , ανέβα ένα σκαλί ξεφεύγοντας από την ''πρώτη ματιά'' ενός έρωτα , του πόνου , της μοναξιάς κ.λ.π., ψάξε περισσότερο μέσα σου να ανακαλύψεις τα κρυμμένα... ;)
-
pinelopi μου, σ ευχαριστω πααρα πολυ για τα σχολια σου! μα φυσικα ειναι δεκτή κάθε σου συμβουλή! Τις επιθυμώ!!..
Προσπαθώ... Ελπίζω κάποια στιγμή να μπορέσω να το καταφέρω....
Να σαι καλα! και πάλι ευχαριστω!! :) :)