Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Anastasia_Th στις 07/05/06, 00:11
-
Σε θάλασσες αλλόκοτες τη ρότα σου χαράζεις
και τα πανιά σου έσκισε του ανέμου ο θυμός...
Στα μανιασμένα κύματα άτι τρελό καλπάζεις.
Η λάμψη απ’ τα μάτια σου γίνεται κεραυνός
Ξέρεις ποτέ σου δε θα δεις στεριά μήτε ανθρώπους.
Δε θα χαρούν τα μάτια σου των λουλουδιών γιορτή
Στο χάρτη που σημάδεψες τους πιο δικούς σου τόπους,
έσβησαν τα σημάδια σου, έμεινε το χαρτί
Αυτούς που σε αγάπησαν θυμάσαι κάθε βράδυ
κι είναι η βροχή που σ’ ακουμπά η μόνη συντροφιά...
Ενώ εκείνοι έδεσαν του ονείρου το καράβι
σ’ ένα λιμάνι που ποτέ δε θα χωρέσεις πια…
-
Μου άρεσε πάρα πολύ!!! :)
-
Στο χάρτη που σημάδεψες τους πιο δικούς σου τόπους,
έσβησαν τα σημάδια σου, έμεινε το χαρτί
Αυτούς που σε αγάπησαν θυμάσαι κάθε βράδυ
κι είναι η βροχή που σ’ ακουμπά η μόνη συντροφιά...
Ενώ εκείνοι έδεσαν του ονείρου το καράβι
σ’ ένα λιμάνι που ποτέ δε θα χωρέσεις πια…
Κι εμενα μου αρεσε παρα πολυ! :)
μου εβγαλε μια γλυκια θλιψη!
Παντα τετοια! :)
-
Αναστασία το ποιήμα σου μου έδωσε εικόνες μοναξιάς και θλίψης... αν δε,προσθέσω και το παρακάτω που μας παραθέτεις...
τελικά η Ζωή τρία γράμματα...και το τελευταιο γράμμα Ήτ(τ)α...
τότε... 'οχι,δεν θα την κάνω τη σκέψη την απαισιόδοξη...
όχι δεν θα την κάνω... θα κρατήσω μονάχα το λευκό χαρτί..εκεί που σβήστηκαν τα σημάδια...
και θα χαράξω άλλα! νεες ρότες,νέες πορείες,νέα ταξίδια!
και θα βρω άλλα λιμάνια,πιο φιλόξενα,πιο απάνεμα...
και όλα μου τα όνειρα θα γίνουν ούριος άνεμος!
πρόσω ολοταχώς! :)
-
Μην την κάνεις τη σκέψη την απαισιόδοξη Monaliza! :)
Οι στίχοι αυτοί γράφτηκαν με αφορμή μια σκέψη 3 σειρών που μου έδωσε ο Vagelis
Στην αρχή σκέφτηκα την ξενιτειά (με όποια έννοια)
Μετά μια φυλακη. Έπειτα μια συνηδητή κι επιλεγμένη αποχή και απομάκρυνση (με όση θλίψη και δύναμη μπορει να κρύβει). Τελικά μου "βγήκαν" αυτά τα στιχάκια
Ευχαριστώ!
-
Μην την κάνεις τη σκέψη την απαισιόδοξη Monaliza! :)
Οι στίχοι αυτοί γράφτηκαν με αφορμή μια σκέψη 3 σειρών που μου έδωσε ο Vagelis
Στην αρχή σκέφτηκα την ξενιτειά (με όποια έννοια)
Μετά μια φυλακη. Έπειτα μια συνηδητή κι επιλεγμένη αποχή και απομάκρυνση (με όση θλίψη και δύναμη μπορει να κρύβει). Τελικά μου "βγήκαν" αυτά τα στιχάκια
Ευχαριστώ!
ma..htan 4 seiroules..:)....
-
Ενδιαφέρον ποίημα. Μόνο που νομίζω οτι δεν ταιριάζει το "χωρέσεις" στον τελευταίο στίχο. Προσπάθησα να φτιάξω αλλιώς την πρόταση αλλά δεν τα κατάφερα γιατί είναι πρωί και ζζζζζζ....
-
Εννοείς δεν ταιριαζει νοηματικα? ???
γιατι? τι δε σου κολλαει, Βραζιλη?
(στο μετρο παντως ταιριαζει και για μενα το ιδιο συμβαινει και στο νοημα)
Βαγγελη εχεις δικιο... 4 σειρουλες μου εδωσες... :P
-
Πχ. θα μπορούσες να πεις "σ’ ένα λιμάνι που ποτέ δε θα αράξεις πια".
Όλα τα πλοία "χωράνε" στο λιμάνι. Για να μη "χωράει" θα έπρεπε το λιμάνι να είναι υπερβολικά μικρό ή το πλοίο υπερβολικά μεγάλο, αλλά αν είναι έτσι δίνεται το αντίθετο νόημα (μεταφορικά) από αυτό που θες.
-
.... κι οταν λες "δε με χωραει ο τοπος"....τι εννοεις?
...οτι παχυνες τοσο πολυ?
:P
Οπως και να χει ευχαριστω για τις παρατηρήσεις!
-
Οταν κάτι με συνεπαίρνει[με ταξιδεύει και με αποσπάει από τα τρέχοντα]το τελευταίο πράγμα που προσωπικά θα ήθελα είναι η ανάλυση-επεξήγηση-αιτιολόγηση ιδιαίτερα από τον άνθρωπο που έχει το χάρισμα αυτού του διαβατήριου στα σύννεφα της φαντασίας.
Οι συγκινήσεις[και τέτοιες μου προκαλούν τούτοι οι στίχοι]ας μείνουν έτσι χωρίς μελέτη.Είναι δυνατά ταξιδιάρικα πουλιά τα λογοπλοκήματά σου με αέρα φωτά νερό και θάλασσα.Μυρωδιές και χρώματα της πιό γλυκειάς διάφανης μελαγχολίας.Να είσαι καλά.Φιλικά
-
egine h mellopoihsh..