Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Fusalida στις 03/06/06, 00:14
-
"Σιγή..."
Όταν φωνάζω, να ξέρεις, δεν είμαι εγώ.
Είναι το μοιρολόγι της μέσα μου σιωπής,
Είναι το κενό που ντύθηκε στους αιώνες ηχώ,
Το κενό μιας, οποιασδήποτε απάντησης στα "γιατί;"
Όταν φωνάζω, να ξέρεις, δεν είμαι εγω.
Είναι η πληγή μου γυμνή, ψάχνει να κρυφτεί,
Ένα στιλπνό προσωπείο μου δίνει πάντα να φορώ,
Αφού να με σκοτώσει δεν είναι αρκετή.
Όταν φωνάζω, να ξέρεις, δεν είμαι εγώ.
Είναι η ψυχή που αφήνεται σ'απατηλή φυγή,
Μια Νεράιδα μικρή που δεν ανήκει εδώ
Ψηλαφεί σε στίχους, του χρόνου τη ρωγμή.
Είναι που στις παρυφές της μιζέριας λιποψυχώ,
Γιατί η σιγή θέλει τόλμη κι αρετή
Όταν φωνάζω, να ξέρεις, δεν είμαι εγώ.
Είναι το παιδί που ψαχνεί λιγάκι προσοχή.
-
Εσενα θα σου απαντησω σημερα με στιχους μιας αλλης Μεγαλης Ποιητριας της Κικης Δημουλα.
"Μιλα./ Οι λεξεις εχουν έχθρες μεταξυ τους,/ εχουν τους ανταγωνισμους:/αν καποια απ αυτες σ αιχμαλωτισει,/σ'ελευθερωνει άλλη.
Διαβασα Γιωτα τη Σιγη σου και μια και δυο και δεκα φορες. Και μου ξαναρθε η Δημουλα. "Μιλα./ Πες αστερι που σβηνει./Δεν λογοστευει η σιωπη με μια λεξη."
Χαχαχαχα. Εισαι απιστευτη. Αλλα να θυμασαι ετουτο, περα απο την οποια σου επιταχτικη αναγκη να κρυβεσαι πισω απο τις φωνες της ποιησης σου και απο την αλλη σου μερια η ..ιδια εισαι, ειτε φωναζεις ειτε σιωπας,ΕΙΣΑΙ η προικισμενη της εκφρασης, η χαιδεμενη των λεξεων, η προνομιουχα του μετρου. Η ιδια εισαι, ακομα και οταν με παρρησια δηλωνεις, οτι ενα καπριτσιο κανεις, αποζητωντας προσοχη φορωντας το προσωπειο του μικρου παιδιου. Στηνεις παιχνιδι και χαραζεις στιχους. Ετσι κανουν οι Ποιητες Ετσι εγραψε κι ο Σολωμος στη Γυναικα της Ζακυνθος " Κι ετοιμαζοτουνα να φωναξει δυνατα για να δειξει πως δεν επεθανε" για να το παρει ο Σεφερης και να το κανει " Αν αρχισω να τραγουδω θα φωναξω/ κι α φωναξω...!"
Αυτο ειναι το τραγουδι σου μικρη Φυσαλιδα "κι ειναι καιρος να πουμε τα λιγοστα μας λογια γιατι η ψυχη μας αυριο κανει πανια"
Υπεροχη η Γραφη σου οχι απλα με ταξιδεψε. Θελει αρετη και τολμη οχι μοναχα η Σιωπη θελει αρετη και τολμη και η Κραυγη!! Μπραβο σου, περιμενω το επομενο σου.
-
Γιατί η σιγή θέλει τόλμη και αρετή!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Με άγγιξε το ποίημά σου Γιώτα μου! Ξεχειλίζει ευαισθησία! Συγχαρητήρια!!!!!!!!!!!!!!!!! :)
[το συνημμένο έχει διαγραφεί από τον Διαχειριστή]
-
Αφουγκράζομαι...Αφομοιώνω...Σιωπώ !
-
Καλησπέρα...
Σπήλιο,Μαργαρίτα, Γιώργο ευχαριστώ θερμά για το χρόνο σας και τα δυναμωτικά σας λόγια...
Είναι τιμή για'μένα τέτοια λόγια από άτομα σαν κι εσάς...
Γιώργο...και μόνο τα λόγια σου μπορούν να γίνουν αφορμή για κάποιον, πόσο μάλλον για 'μένα, για να συνεχίσει...και να...ματώσει πολύ περισσότερο στ'αμόνι των σκέψεων, των λέξεων, της ψυχής....
Ευχαριστώ...
-
Παραδεισένιας ομορφιάς ποίκιλμα,εκπληκτικός ειδυλλιακός ποιητικός λόγος.
Περίλαμπρος εικονισμός,τι άλλο να πω!
Σ'ευχαριστώ που μου δίνεις τη χαρά να σε διαβάζω.
-
Με το πέρας της ανάγνωσης του....όντως!
Σιγή...
Σιγά σιγά, άρχισα να συνειδητοποιώ τον ήχο του ρολογιού πάνω απο το γραφείο, τικ τικ τικ...και έπειτα να επιστρέφω ομαλά στην πραγματικότητα μην μπορώντας πλέον να θυμηθώ το υλικό του ιπτάμενου χαλιού...
Ήταν ένα ευχάριστο ταξίδι, ιπτάμενο πάντα, μέσα στα συναισθήματα σου που με έκανε να το σκάσω για λίγα λεπτά απο την φτηνή πραγματικότητα που μου φόρεσαν σαν άκομψη γραβάτα.
Μπράβο Γιώτα...
Μετά τιμής,
Χάρι Πότερ
-
Περίεργη εφεύρεση οι λέξεις...άλλες έχουν μουσική άλλες χρώμα άλλες μυρίζουν δυόσμο και βασιλικό άλλες έχουν γεύση από κίτρο κι άλλες από γλυκό κυδώνι, κάποιες κουβαλάνε ήχο από θάλασσα ή από γέλιο ή από κλάμα σιωπηλό , μερικές γελούν κάποιες βρυχώνται κι άλλες γογγύζουν, υπάρχουν κάποιες με φτερά κι άλλες ακίνητες σαν πέτρες...οι λέξεις.
Με μια κλωστή ο ποιητής τις δένει, τις κεντάει και φυσάει μέσα τους τη δική του ψυχή με μιαν ανάσα στην πένα του, όπως τώρα...
Μακάρι να γράφεις πάντα έτσι. :)
-
Σ'ευχαριστώ που μου δίνεις τη χαρά να σε διαβάζω.
Eίναι τιμή μου που αντέχετε και με διαβάζετει!Εγώ σας ευχαριστώ λοιπόν...
Στέργιο...χαίρομαι που σε ταξίδεψα...έστω και λίγο...Τα λόγια σου είναι χάδι για μένα.... :-*
(Το Χάρι Πότερ....που πάει;;; )
Πηνελόπη μου...γι'άλλη μια φορά με καθηλώνεις...είναι απ'τα πιο ευχάριστα πράγματα να διαβάζει κανείς τα σχόλιά σου γλυκιά μου ποιήτρια...Ευχαριστώ...
Ευχαριστώ όλους μέσα απ'τη καρδιά μου...
-
οι σκέψεις σου απότυπώθηκαν υπέροχα σε ένα κομμάτι χαρτί Γιώτα. μπορεί όταν φωνάζεις να μην είσαι εσύ, να είσαι το παιδί που ψάχνει λιγάκι προσοχή...
όταν γράφεις είσαι όμως η ποιήτρια που κερδίζει προσοχή θέλει-δε θέλει!!!
...όσο για το τι ψάχνει, είναι κουβέντα ατελείωτη και ας μην την ξεκινήσουμε εδώ.....
,τα σέβη μου...
-
Έχω εντυπωσιαστεί... κι αυτό είναι κάτι που σπάνια μου συμβαίνει...
Το αίτιο είναι αυτό, αλλά και άλλα ποιήματα που'χεις δημοσιεύσει. Όπως επίσης και μερικά μηνύματά σου στο φόρουμ μοιάζουν ποιήματα. Ο λόγος σου είναι απαλός σαν χάδι ανοιξιάτικου πρωινού, και λαμπερός σαν την πρωινή δροσοσταλίδα που τη φωτίζει ο ήλιος.
-
Kαλησπέρα...
Δημοσθένη, Βασίλη....τα λόγια σας με κάνουν και κοκκινίζω.....
Τι να πω;;
Νιώθω να μεγαλώνει και να γίνεται πιο τραχύ το μονοπάτι που ανοίγεται μπροστά μου...
Απλώς....ευχαριστώ.
Ευχαριστώ όλους τόσο για το χρόνο όσο και για το κόπο τους να κάτσουν να το σχολιάσουν.
-
Μια σιγη που λεει πολλα. Μπραβο σου δεσποινίς. Πολυ ωραιο ποιημα.
-
Εσυ εισαι,που μπαινεις μεσα στα γεγονοτα και τ' αποτυπωνεις με καθε λεπτομερεια,
αποκρυπτογραφεις μια σιγη που εμενα μου παιρνει τ' αυτια και τιποτε δε βρηκα να της πω, μονο την ανεπνεα και θαυμαζα..Να 'σαι παντα γερη και το μελανι σου ανεξιτηλο.
-
Εκπληκτικό το ποίημά σου! Με καθήλωσε! Μπράβο σου! :D
-
Σιγή... Σιωπή... Σςςςςςςς.....
...μην ξυπνήσουν τα πουλιά....
Μπράβο Γιώτα! :)