Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Bάγια στις 06/06/06, 11:46
-
"Αγκαλιές λουλούδια"!
Ζαρωμένα φλούδια.-
"Αφιερώσεις τραγούδια"!
Μαδημένα χνούδια.-
Αγάπης βράδια ανέραστα,
δειλινά αξεπέραστα.
Συντροφική επιβίωση,
ατροφική συβίωση.
Τάματα,
όρκοι-μαλάματα,
αγάπης κλάματα (!!!)
Σεντόνια-χαράματα,
μουσκίδια ψόφια,
χαράμια ατόφια!
Λόγια "ποιητών",
τραγούδια "συνθετών".
Θυμώνω!
Δεν πιστεύω!
Κουκούτσια υπερβολής,
τερτίπια αναβολής.
Κουβέντες τοποθέτησης,
κινήσεις διευθέτησης.
ΛΟΓΙΑ "ΠΟΙΗΤΩΝ"
ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ "ΣΥΝΘΕΤΩΝ" (!!!)
…..εξαιρετικά αφιερωμένο σε όλων των τύπων τις μασημένες (καλλιτεχνικές) τροφές…
-
Το έχω διαβάσει τουλάχιστο 10 φορές. Κάθε φορά αναστατώνομαι περισσότερο.
Μπράβο και για την απόδοση και για το θέμα που θεωρώ πολυ σοβαρό!
Δεν θα σχολιάσω τπτ παραπάνω για το θέμα γιατί θα βγάλω παράπονο και χολή... :-X
Για άλλη μια φορά κατέθεσες την ευαισθησία σου με έναν από τους πολλούς τρόπους που έχεις το ταλέντο να μπορείς...
Τα σέβη μου στον καλλιτέχνη...
...α και ένα φιλί :-*
-
Όντως πολύ σοβαρό και αξιόλογο θέμα με απίστευτα έξυπνο και ευρηματικό τρόπο δοσμένο...!
Μακάρι να γίνει αφορμή για να σκεφτούμε και να προβληματιστούμε για κάποια πράγματα...
Ευχαριστώ πολύ Βάγια....να'σαι καλά...
Έχεις και τα δικά μου θερμά σέβη!! :) :-*
-
χαστούκι... δε λέω...
Πάφ!!! (κάπως έτσι έσκασε...)
Και να θυμώνεις!
και να μην πιστεύεις!
Μαζί σου!
...μα αν φυτεύαμε και κανένα κουκούτσι, μήπως θα έβγαινε κάτι καλό?
-
P i m a m i,
όπως το λες. Χαστούκι! Κι εγώ έχω καιρό που άρχισα να το τρώω αυτό το χαστούκι. Φυσικά όχι πάντα. Δυστυχώς όμως, η κατάσταση είναι 1 χάδι, 3 χαστούκια!
Fusalida,
πιστύω πως ευτυχώς, οι περισσότεροι από μας έχουμε αρχίσει καιρό τώρα και προβληματιζόμαστε.
qrusticks,
η πλάκα είναι πως με το παράπονο και τη χολή, δεν βγήκε τίποτα. Από πλευράς μου τουλάχιστον.
Μήπως να το ρίξω στη σάτιρα?
Να 'στε καλά παιδιά.
Σας ευχαριστώ και για τον χρόνο και για τα σχόλια :)
-
Μου αρέσει ο τρόπος που γράφεις,μου αρέσει να σε διαβάζω!
Σ'ευχαριστώ.
-
...μα αν φυτεύαμε και κανένα κουκούτσι, μήπως θα έβγαινε κάτι καλό?
Mε αφορμή αυτό (και με αιτία κάτι που ξέχασα... (σαν κίνηση διευθέτησης ένα πράμα... ;) )), θέλω να σου πω πως θα πρέπει να προσέχουμε τί κουκούτσια φυτεύουμε!!! Κι αυτό γιατί πιστεύω πως κάποια πράγματα πρέπει έγκαιρα να τα ξεριζώνουμε και όχι να συμβάλουμε στην διαιώνισή τους, φυτεύοντας τα κουκούτσια τους κι ελπίζοντας στην εφορία του αφελούς εδάφους.
Αυτά, έτσι, για την ιστορία.
Ξέρω pimami πως καταλαβαίνεις τί εννοώ...και τώρα αλλά και με τα "Κουκούτσια Υπερβολής".
Όπως επίσης ξέρω πως πολλοί αρχίζουν και παθαίνουν ένα "οβερ ντοους" με τη δόση της τόσης υπερβολής σε όλα, αλλά και σε αυτό που λέμε τέχνη και καλλιτεχνικό δημιούργημα.
Έχω ιδιαίτερη διάθεση, ακόμα και για φιλοσοφική κουβέντα (μου έχει λείψει... :( ), ωστόσο καταλαβαίνω πως δεν είναι το κατάλληλο μέρος και δεν είμαι καθόλου υπερ της κατάχρησης ενός περιβάλλοντος :).
Παππού Παππού!!!
Σ' ευχαριστώ!
-
''Θυμώνω!
Δεν πιστεύω πια!
Φοβάμαι...εμένα...εσένα...τα ποιήματα και τις λέξεις...
τα μαλάματα και τις σκέψεις...
τη σιωπή που πόσο να αντέξεις...
μια σιωπή που την σπάει ένα χαστούκι!
θέλω να σε χτυπήσω,του λέει...
θέλω να σε αγγίξω,της απαντά εκείνος...
κι εκείνη τον χτυπά,κι εκείνος έτσι την αγγίζει...
κι εκείνη ,ανόητη,νιώθει πως έτσι λυτρώθηκε από τον πόνο...
τον κατηγορεί για αγκαλιές και λουλούδια,ζαρωμένα φλούδια.Αφιερώσεις,τραγούδια,Μαδημένα χνούδια...
κατηγόριες για ποιόν;;; ....για έναν ποιητή;;;...
(στους ποιητές δεν πιάνουν κατηγόριες.Είναι ποιητές.Είναι;;; )
κουκούτσια υπερβολής,τερτίπια αναβολής...σκέφτηκε... μια αναβολή σε κάθε επιστροφή...
τώρα πια που η επιστροφή δεν θα επιστρέψει,
τώρα που η αναβολή δεν θα αναβληθεί,
τώρα που η υπερβολή έγινε σκόνη αστρική, τώρα πια ξέρει πως να αγαπήσει ένα ποιητή.-''
Βάγια,τα λόγια είναι περιττά.Μπράβο,μπράβο,μπράβο! :) :) :)
-
Monaliza,
έχω μείνει πραγματικά με το στόμα ανοιχτό.
Ξέρεις, όταν έχεις στο μυαλό σου ένα θέμα, ένα νόημα, όταν καταπιάνεσαι μ’ αυτό… και βλέπεις ξαφνικά κάτι εντελώς διαφορετικό σαν ανάλυση, σαστίζεις!
Θυμήθηκα τα μαθητικά μου χρόνια, τότε όπου στα κείμενα νεοελληνικής λογοτεχνίας, κάναμε ανάλυση. Και μου άρεσε πολύ αυτή η ποικιλία απόψεων. Την έβρισκα πολύ γοητευτική!
Τόσο γοητευτική βρήκα και την δική σου προσέγγιση και μάλιστα έψαξα μέσα στις λέξεις και τις φράσεις του «Κουκούτσια υπερβολής» να βρω πού στηρίζεσαι. Και βρήκα, πράγματι!
Εγώ ωστόσο μιλούσα για κάτι άλλο, τελείως διαφορετικό…. ;)
Παρ' όλα αυτά Monaliza, σ' ευχαριστώ πάρα μα πάρα πολύ!
-
Βάγια κι αν σκεφτόμασταν τα ίδια,τί χάρη θα'χε... ;)
πέρα από αυτό όμως,όσα έγραψα ήταν σκόρπιες σκέψεις του έρωτα και της φυγής για έναν ποιητή...
και σαν έφυγε κι ο ποιητής κι ο έρωτας (έφυγε άραγε...),τα λόγια σου τους γύρισαν πίσω.
όχι για να μείνουν.μόνο για ένα βλέμμα.ευχαριστώ για τον χρόνο και τον τόπο. Καλημέρα!
-
Αγκαλιές λουλούδια!
Ζαρωμένα φλούδια.
Αφιερώσεις τραγούδια .
Μαδημένα χνούδια.
Αγάπης βράδια ανέραστα,
δειλινά αξεπέραστα.
Συντροφική επιβίωση,
ατροφική συμβίωση.
Θα έμενα σε αυτόν τον στίχο σου
εάν και οι υπόλοιποι άλλοι δε με είχαν εξίσου συγκινήσει .
Τους παραθέτω πιο κάτω με πολλή φιλία και πολλή φιλική αγάπη . :)
Τάματα,
όρκοι-μαλάματα,
αγάπης κλάματα (!!!)
Σεντόνια-χαράματα,
μουσκίδια ψόφια,
χαράμια ατόφια!
Λόγια "ποιητών",
τραγούδια "συνθετών".
Θυμώνω!
Δεν πιστεύω!
Κουκούτσια υπερβολής,
τερτίπια αναβολής.
Κουβέντες τοποθέτησης,
κινήσεις διευθέτησης.
ΛΟΓΙΑ "ΠΟΙΗΤΩΝ"
ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ "ΣΥΝΘΕΤΩΝ" (!!!)
…..εξαιρετικά αφιερωμένο σε όλων των τύπων τις μασημένες (καλλιτεχνικές) τροφές…
Κι από εμένα τό ίδιο εξαιρετικά αφιερωμένο , Βάγια ... :-*
-
σχετικα με το θεμα...Βαγια μου, τιποτα δε χαθηκε κι ας φαινονται οτι εχουν ολα μαραζωσει! ;)
(ξερεις εσυ...) :)
-
σχετικα με το θεμα...Βαγια μου, τιποτα δε χαθηκε κι ας φαινονται οτι εχουν ολα μαραζωσει! ;)
Πολλά χάνονται, ή έστω μαραζώνουν…και καλά να πάθουν!
Ευτυχώς όμως γεννιούνται καινούρια, ή κάποια από αυτά που ήδη υπάρχουν είναι τόσο δυνατά που δεν «παρασύρονται» από καλάμια, επάρσεις ή μίζερα φούμαρα…από αυτά που είναι της μόδας, ξέρεις…ή από ‘κείνο το φευγιό το διανοουμενίστικο, αυτό με το βλέμμα του ροφού κάπου στο χάος…κι αυτό είναι τις μόδας… ::)
Ας κάνουν ότι νομίζουν πως μπορούν!
Εγώ ξέρω πως ένα κι ένα κάνουν δύο.
Και όχι. Δεν είμαι απόλυτη. Ξέρω κι άλλες πράξεις με το ίδιο αποτέλεσμα. Αλλά μην πάνε να μας πείσουν πως ένα κι ένα κάνει τρία, τέσσερα κτλ… ::)
Κι επειδή εύλογα μπορεί να με ρωτήσει κάποιος :
«Μα τι λες? Σε ποιόν αναφέρεσαι?»,
να ξαναπώ πως τόσο οι στίχοι αυτοί όσο και τα προηγούμενά μου σχόλια έχουν να κάνουν με τους καλλιτέχνες εκείνους που και ο τρόπος και το έργο τους ΔΕΝ ΜΕ ΠΕΙΘΟΥΝ… ::)
Να ‘σαι καλά κοριτσάκι!!! ;)
-
ακόμα ένα δημιούργημά σου που με αφήνει συγκινημένη!
-
Να 'σαι καλά Άννα... :)
-
Είναι υπέροχο! Ειληκρινές...εμπνευσμένο του 2006...!