Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: akarayan στις 06/06/06, 19:28
-
Μάννα…
Ματιά, ματιά σε πήγαινα
στους φόβους της ζωής σου
και σου ’ταζα από μέσα μου
να συμπονώ μαζί σου.
Μάννα…
περάσανε τα χρόνια και για μένα
και μοιάζουνε τα μάτια μου,
ζουμπούλια μαραμένα.
Τα χάδια των ονείρων σου,
αν μ’ έπαιρναν κι εμένα
να με κρατάν νιοτόπουλο
στη ζήση αφεντόπουλο,
Αφέντρα Μάννα μου
δεν έμοιασα σε σένα.
Μάννα…
Ψυχή, ψυχή αισθάνομαι
τη γλύκα των φιλιών σου·
ταράζω την μιζέρια μου
να απλωθώ στο φως σου!
Αχ Μάννα…
Αρρώστησαν τα βράδια τα ταγμένα
και βύθισαν την τόλμη μου
σε βάθη ξεχασμένα.
Τα χάδια των ονείρων σου,
αν μ’ έπαιρναν κι εμένα
να με κρατάν νιοτόπουλο
στη ζήση αφεντόπουλο,
Αφέντρα Μάννα μου
δεν έμοιασα σε σένα.
-
Τρυφερό! :)
[το συνημμένο έχει διαγραφεί από τον Διαχειριστή]
-
Πολύ γλυκό και τρυφερό
-
πολυ ομορφο ...διαβαζοντας μου ερχεται η μελωδια απο εκεινο το τραγουδι που λεει
αγορι μου στολιδι μου
σα γερνεις και μ αγγιζεις...
PS αν και ο τελευταιος στιχος με προβληματιζει λιγο ειναι ανευ σημασιας 8)
-
Ναι alex68! Κάπου, σε κάποια σημεία έχει το ίδιο μέτρο.
Μου έκανε εντύπωση η απάντησή σου και το έψαξα.
Σ’ ευχαριστώ!
-
Τρυφερό! :)
Μο υ άρεσε πάρα πολύ !