Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Δήμητρα στις 20/06/06, 15:24
-
Σε καράβι...
Μπάρκαρα σε καράβι αρματωμένο
χθές βράδυ που φυσούσε ο βοριάς
εδώ και χρόνια με καλεί το πεπρωμένο
μα απ’το σχοινί που ‘μαι δεμένη με τραβάς...
Φεύγω, σε θάλασσες καθάριες να αρμενίσω
να πιω αλμύρα να μυρίσω λευτεριά
όσα με πίκραναν στα βάθη να τα πνίξω
να ανασάνει η ψυχή απ’τα λουριά...
Εδώ που η φωνή μοιάζει με ψέμα
που δεν ακούς παρά το κύμα που κτυπά
σκορπιέται άηχο το κλάμα μου για μένα
ποιός έχει τάξει μια ζωή να με νικά?
Μπάρκαρα σε καράβι αρματωμένο
του είπα δύση και μου είπε ανατολή
είναι αυτό λοιπόν που χρόνια περιμένω?
Σαν έχεις λίγα σε φοβίζει το πολύ...
-
Ε! δε σε προλαβαίνω, ακόμα ένα μπράβο είναι λίγο.
Δεν είμαι στην Ελλάδα και δεν έχω χρόνο να γράψω αυτά που θέλω
θα τα ξαναπούμε.
-
Χρυσομαλλούσα νεράιδα........... πραγματικά δε σε προλαβαίνουμε.........
ΥΠΕΡΟΧΟ μάτια μου και μ'αρέσει που συνήθως οι τελευταίοι στίχοι είναι εκπληκτικοί..........
Πολλά :-* :-* :-* :-* :-* :-* :-* :-* :-*
-
Πραγματικά είσαι ενα πνεύμα συννεφιασμένο
τα χέρια σου φτιάχνουν οπτασίες στο μυαλό μου.......κ......
θέλω κι'άλλο.....
και σ'ευχαριστώ για το καλωσόρισμα δήμητρα
-
Kαλημερα Κυρια μου και καλως μας ορισες !!!!!! Κρατα μου θεση σε αυτο το ταξιδι, μονος δεν εχω την δυναμη να το κανω με τις λεξεις σου ομως και τις εικονες στις αισθησεις μου πιστευω οτι θα τα καταφερω !!!! Τα σεβη μου !!!!!
-
Δήμητρα πολύ ωραίο το τραγουδάκι σου ! Να ΄σαι καλά Κυπριωτοπούλα μου !
-
Ο τελευταίος σου στίχος, όλο το νόημα!!!