Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: pimami στις 25/06/06, 15:31
-
Η βουτιά...
Οι λέξεις μου, νομίζω, δε ζεστάθηκαν ακόμα
ο ήλιος τις χτυπάει με μανία τα μεσημέρια
εκδίκηση γυρεύω απ’ τα ίδια μου τα χέρια
βουτώντας στο κατώτερο το παγωμένο στρώμα..
Δίχως καθόλου κόπο αγγίζω τον πυθμένα
και καταργείται η άνωση και πάω παρακάτω
λόγια παλιά, η εκδίκηση μοιάζει με κρύο πιάτο
ανακαλύπτω πως κι αυτά τα έχω πουλημένα..
Δεν έχει αέρα, ούτε φως στις γειτονιές του χθες μου
βυθός μοιάζει αφιλόξενος που ίχνος ζωής δεν έχει
δεν απορώ που είμαι εγώ ο μόνος που αντέχει
ανάσα έχω και τροφή όλες τις ενοχές μου..
Έκανα ακόμη μια βουτιά πληγές για να ξεπλύνω
κι εκείνες με φυλάκισαν στην «στοργική» αγκαλιά τους
για να σωθώ, ο ανόητος, πιάνομαι απ’ τα μαλλιά τους
κι έτσι τον άδικο πνιγμό μοιραία επιταχύνω…
καλό καλοκαίρι σε όλους!
...και όχι στα βαθιά! Δ.Μ.
-
Όμορφο και επίκαιρο !
-
...στα Βαθιά ποιητά μου, κόντρα στην άνωση της Λήθης, εκεί που σε τυλίγουν τα φύκια, τα κοράλλια σε αγγίζουν απαλά και δίχως να καταλάβεις σου αναστατώνουν τις αισθήσεις, κολλάνε στο κορμί του νου σου οι αστερίες-θύμισες υγρές, μαργαριτάρια στα μαλιά σου οι πληγές, κι όλα τρόπαια του χθες που παρελαύνουν μπροστά απ'τα θολά σου μάτια σα μια μεγάλη αγέλη χρυσόψαρων που σου κόβει το δρόμο του σήμερα...
...Μη χάσεις το δρόμο σου Δημοσθένη, μην αποπρασανατολιστείς....σου εύχομαι να πλέεις άλλοτε με πρίμο αγεράκι, άλλοτε με άγριο βοριά στο πέλαγο του σήμερα και του αύριο....που και που μονάχα να βυθίζεσαι λιγάκι μεσ'το χθες, έτσι δίχως μάσκα οξυγόνου, να μας χαρίζεις τέτοια συλεκτικά κοχύλια κι εμείς να προσπαθούμε να ακούσουμε τη φωνή σου, να ακούσουμε τη σκέψη σου και συχνά και τη δικιά μας....
Άλλωστε οι Μνήμες μόνο μας ανήκουν...
Να'σαι καλά ποιητά μου και Ευχαριστώ.....
-
Απόλαυσα τη "βουτιά" σου, ποιητά μου !
-
Χωρίς να περισσεύει τίποτα!
Χωρίς να λείπει τίποτα!
Σε χαίρομαι πολύ!
Πόσα μπράβο να χωρέσω σε ένα post αλαφροpimami?
-
Σπήλιο και Γιώργο ευχαριστώ για τη βουτιά σας... ελπίζω να μην ήπιατε νερό... :P
Βάγια, σε ένα "ποστ" δεν ξέρω πόσα μπράβο μπορούν να χωρέσουν.. εσύ τα είπες όλα όμως στο "ποστ" σου! :)
-
...στα Βαθιά ποιητά μου, κόντρα στην άνωση της Λήθης, εκεί που σε τυλίγουν τα φύκια, τα κοράλλια σε αγγίζουν απαλά και δίχως να καταλάβεις σου αναστατώνουν τις αισθήσεις, κολλάνε στο κορμί του νου σου οι αστερίες-θύμισες υγρές, μαργαριτάρια στα μαλιά σου οι πληγές, κι όλα τρόπαια του χθες που παρελαύνουν μπροστά απ'τα θολά σου μάτια σα μια μεγάλη αγέλη χρυσόψαρων που σου κόβει το δρόμο του σήμερα...
...Μη χάσεις το δρόμο σου Δημοσθένη, μην αποπρασανατολιστείς....σου εύχομαι να πλέεις άλλοτε με πρίμο αγεράκι, άλλοτε με άγριο βοριά στο πέλαγο του σήμερα και του αύριο....που και που μονάχα να βυθίζεσαι λιγάκι μεσ'το χθες, έτσι δίχως μάσκα οξυγόνου, να μας χαρίζεις τέτοια συλεκτικά κοχύλια κι εμείς να προσπαθούμε να ακούσουμε τη φωνή σου, να ακούσουμε τη σκέψη σου και συχνά και τη δικιά μας....
Άλλωστε οι Μνήμες μόνο μας ανήκουν...
Να'σαι καλά ποιητά μου και Ευχαριστώ.....
παραθέτω, έστω αργοπορημένα τούτα τα λόγια που με κοκκίνισαν από αμηχανία.. Γιώτα ακόμα και στα σχόλιά σου είναι εμφανής η ποιητική σου διάθεση.. ή μάλλον η μαγεία που εκπέμπει η σκέψη σου.. στο τεφτέρι μου, κάτω απ' τα πενιχρά μου λόγια βρίσκεται η προτροπή σου, η συμβουλή σου, τα λόγια τα δικά σου που είτε μου αξίζουν είτε όχι εγώ κερδισμένος βγαίνω!!!
-
Έκανα ακόμη μια βουτιά πληγές για να ξεπλύνω
κι εκείνες με φυλάκισαν στην «στοργική» αγκαλιά τους
για να σωθώ, ο ανόητος, πιάνομαι απ’ τα μαλλιά τους
κι έτσι τον άδικο πνιγμό μοιραία επιταχύνω…
Με ''γνώση'' και τεχνική άρτια ακόμα ένα ποίημα σου...
-
Θα συμφωνήσω με την προλαλήσασα! Συγχαρητήρια Δημοσθένη! :)
[το συνημμένο έχει διαγραφεί από τον Διαχειριστή]
-
pinelopi και Μαργαρίτα η ανάγνωσή σας και ο χρόνος σας έχουν διπλή αξία για μένα... :)
-
Τα ποίηματα σου (τα περισσότερα από όσα έχουν πέσει στην αντίληψη μου) έχουν σφιχτή δομή και νοήματα τα οποία δεν γίνονται αρκετά σαφή με την πρώτη ανάγνωση.
Οι μετέπειτα αναγνώσεις αποζημιώνουν τον αναγνώστη με το παραπάνω.
-
Βούτηξα στους στίχους σου και ακόμη δεν αποφάσισα αν θέλω να πνιγώ, ή να αναδυθώ!!!
Μπράβο σου!
-
Ανδρέα αυτό που λες για τα γραπτά μου είναι πολύ σπουδαίο για μένα.. κάτι παραπάνω από ευχαριστώ για το σχόλιό σου! :)
ανθρακορύχε έχεις συνηθίσει στις δύσκολες αποστολές (ανθρακορύχος γαρ) , οπότε θα τα καταφέρεις... να σαι καλά! ;)