Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: underdog στις 28/06/06, 17:21
-
Διάλογος
-Πες μου πως μπόρεσες τρελή
Την λογική ν'ακούσεις?
-Τα όνειρα μου στοίχειωναν, πάλευα με τις σκέψεις
-Κιη αγάπη σου? Πού είν'αυτή?
Και η καρδιά? Τί λέει?
-Πως σ'αγαπώ αγόρι μου, πάντα θα'σαι δικός μου
-Θέλω να δω στα μάτια σου
Την λάμψη π'αγαπούσα
-Κοίτα λοιπόν στα μάτια μου, όταν θα με ξανάβρεις
-Τρέμω στην σκέψη πως ξανά
Δεν θα σε αγκαλιάσω
-Μα, ούτε και'γω αγόρι μου, πρέπει να καταλάβεις
-Μου λέιπει αυτή η επαφή
Να νοιώθεις ό,τι νοιώθω
-Ξεχνιέται αγάπη μου αυτό, αλλά δεν λησμονιέται
-Όταν εγώ σε σκέφτομαι
Πές μου! Εσύ τί νοιώθεις?
-Νοιώθω το χάδι γύρω μου, μα πάψε να το κάνεις
-Μα δεν μπορώ να κοιμηθώ
Ο ύπνος μ'αποφεύγει
-Κοιμήσου μάτια μου γλυκέ, θά'μαι στα όνειρά σου
-Καλά.. Σ'αφήνω κούκλα μου γλυκιά
Μέλισσα της πνοής μου
-Πάντα εσύ θα μ'αγαπάς, πάντα θά'μαι δική σου
-
Μου άρεσε η ιδέα του διαλόγου.
Δίνει ζωντάνια και δυο όψεις.
Καταφέρνεις να δώσεις δύναμη στα συναισθήματα μέσα στο λόγο σου κάτω από μια ρομαντική διάθεση.
Δεν μου άρεσαν οι λέξεις αγόρι μου και κούκλα μου. Νομίζω πως δεν ταιριάζουν στο όλο ύφος του γραπτού σου, είναι πιο ''εμπορικές'' εκφράσεις.
Καλώς ήρθες και καλή συνέχεια :)
-
δίκιο έχεις,
δεν παύει όμως να είναι ένας αληθινός διάλογος με αληθινές εκφράσεις της γλώσσας μας...
σε ευχαριστώ πολύ πάντως...
-
ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ !
-
Μου άρεσε πάρα πολύ γιατί ενώ είναι ένας διάλογος αληθινός, βγαλμένος απτη ζωή, έχει μέσα και στοιχεία παραμυθένια, που σε ταξιδεύουν αλλού......