Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: pimami στις 06/07/06, 14:10
-
Ταΰγετος (37.19 22.14)
Ένα συννεφοκάπελο μου φόρεσαν στολίδι
χαρά στο ανθρώπινο ασκέρι.. έρχεται βροχή…
μα πιο πολύ σε μένα -το βουνό του ποιητή-
για χάρη του αγνάντιου μου κατάντησε μουσκίδι
Του χάρισα τον βρυχηθμό της αιώνιας πληγής μου
γύρισε και με κοίταξε και γέλασε πικρά
είπε τη λέξη κι έφτυσε τον κόρφο του κρυφά
φαίνεται πως τον φόβισαν τα Ρίχτερ της φωνής μου…
Μέσα στον κόσμο χάθηκε… ζητούσε να μιλήσει
-κάποτε είπε: μοναχός δε ζει ούτε ο Θεός-
σε κάποιον για να μοιραστεί το σκότος και το φως
κι έτσι στον όχλο βάλθηκε ζωηρά να κολυμπήσει…
Και ‘γω που χρόνια χάριζα και πάντα θα μοιράζω
απλόχερα σ’ ανατολή και δύση τη σκιά μου
δεν έχω μήτε άνθρωπο, μήτε Θεό σιμά μου
με λεν’ αρσενικό βουνό που από ψηλά κοιτάζω.
Οι ποταμοί, τα χιόνια μου, πού τάχα να χωρέσουν…
Οι λέξεις του μικρού ποιητή πατρίδα πού να βρουν…
Στου ήλιου το φως οι άνθρωποι προσμένω να με δουν…
Να νιώσουνε τα λόγια του θα ‘θελε να μπορέσουν…
Δ.Μ.
-
θεματολογία και γραφή ενός αληθινού καλλιτέχνη του λόγου...το θαυμασμό μου.
-
Θα συμφωνήσω μέχρι και στην τελευταία τελεία με τον προλαλήσαντα...
Απλά Υ Π Ε Ρ Ο Χ Ο ! ! !
-
Όταν μιλάει ο Ταϋγετος τι λόγια αντάξια να βρω σε ύψος και βαρύτητα;
Βλέποντάς σε
με απειλεί η ίδια μου η μετριότητα
και σιωπώ...
-
σωστά... όταν μιλάει ο Ταΰγετος τι να πει κανείς....
μα και πως μπορεί να σωπάσει δεν ξέρω...
Να είσαστε καλά!!!
(οι αριθμοί στον τίτλο είναι οι συντεταγμένες ενός απ' τα επίκεντρα των σεισμών του ρήγματος του Ταυγέτου)
-
Όπως πάντα, original! :)
[το συνημμένο έχει διαγραφεί από τον Διαχειριστή]
-
Τα ρέστα μου ! Εύγε....
-
Φ Α Ν Τ Α Σ Τ Ι Κ Ο !!!!!!!!!!!!!!
-
Σπανια γραφω σε καποιο ποιημα αλλα αυτο πραγματικα μου αρεσε παρα πολυ. Πολλα μπραβο
-
υπέροχο!
-
ευχαριστώ πολύ όλους σας για τα σχόλιά σας και την ανάγνωσή σας..
χαιρετίσματα από τις παρυφές του Ταυγέτου! :)
-
...Περνάνε σύνορα και διόδια τούτοι οι στίχοι ποιητά μου...κι έχουνε πατρίδες χίλιες, πατρίδες μικρές καρδιές όλων αυτών που τυχαίνει...να τους διαβάζουνε.....κι αν τα νιώθουνε οι μικρές μας οι καρδιές τούτα τα λόγια αυτές μονάχα ξέρουν...εσύ να τους τα χαρίζεις απλόχερα και ευγενικά κι έτσι κάπως θλιμμένα όπως κάνεις πάντα.....
Να'σαι καλά για τις θλιμμένες και πανέμορφες, πανέμορφες ακριβώς λόγω της θλίψης, εικόνες που μου αναστάτωσαν γι'ακόμη μια φορά τις αισθήσεις του κορμιού και της καρδιάς....
Ευχαριστώ Δήμο..
-
...και ξέρεις.. είναι μεγάλο πράγμα, συναίσθημα αναντικατάστατο θα 'λεγα, να ξέρεις πως αυτό που έφτιαξες βρήκε πατρίδα.. δε λέω χίλιες... γιατί έστω και μία να είναι, η συγκίνηση είναι η ίδια.
εγώ σε ευχαριστώ Γιώτα...