Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: GIORGOS KANLIS στις 09/07/06, 18:11
-
Με πονούσες,
με τα γλωσσικά σου τα χαστούκια,
σα χτυπούσες,
και γελούσες και γελούσες….
τα καπρίτσια σου με έπαρση εξυμνούσες,
δεν θυμάμαι ένα βράδι στο σκοτάδι,
των χεριών σου το ανάλαφρο το χάδι.
#
Το αλόφυτο σου τράνεψα σ΄αλμύρα,
με τα δάκρυα μου πότιζα τη ρίζα,
την αγάπη τη δική σου δεν επήρα.
#
Με μαδούσες,
με τα γλωσσικά σου τα χαστούκια,
σα χτυπούσες,
και γελούσες και γελούσες….
δεν προσπάθησες ποτέ σου να αλλάξεις,
τ΄απομέσα της ψυχής σου να πεθάνεις,
τη καρδούλα σου δεν ήθελες να γιάνεις.
#
Το αλόφυτο σου τράνεψα σ΄αλμύρα,
απ΄τα δάκρυα μου έπινε η ρίζα,
την αγάπη τη δική σου δεν εβρήκα.
-
Πραγματικά Υπέροχο
Νάσαι καλά να γράφεις πάντα
Καλή σου μέρα.
-
Σ΄ευχαριστώ Kuiper για τα καλά σου λόγια,όμως κι εσύ γράφεις θαυμάσια,γι΄αυτό και σε διαβάζω ανελλειπώς !
Καλή ημέρα να έχεις !
-
Γράφεις πολύ ωραία Γιωργο......
Μπράβο σου!!!
-
Χαρά, χαίρομαι για τα καλά σου λόγια,πόσο μάλλον όταν αυτά προέρχονται από μία συμπολίτισσα μου από την Θεσσαλονίκη !
Βέβαια σ΄εμένα έλαχε η τύχη να ζω στην ξενητειά και δη στο Aachen της Γερμανίας !
Τις θερμές ευχαριστίες μου Χαρά !
-
Καλημέρα Γιώργο μου...
Μου αρέσουν τα πρωτοποριακά σου!
Που τις βρίσκεις τέτοιες ιδέες και τις κάνεις τραγούδια???
Πολλά φιλιά!!!
-
Δήμητρα μου σ΄ευχαριστώ απ΄την καρδιά μου !
Κι εσύ έχεις πολλές καινοτιμίες στην ποίηση σου,γι΄αυτό και σε διαβάζω ανελλειπώς !
Τα φιλιά μου