Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Fusalida στις 10/07/06, 04:22
-
Η Πορεία ενός κενού.
(....ή μισεμός....)
Ένα απροσδιόριστο κενό
χορεύει πάνω στις ώρες
πάνω στου τώρα τις αιώρες,
πάνω στους λεπτοδείκτες σιωπηρά
το "γενικά" ενός οράματος μετρά.
Ένα θαυμάσιο, υπερήφανο κενό
σα να ουρλιάζεις "τίποτα δε μου φτάνει εδώ"
μα..."για τίποτα δε φτάνεις!" να γυρίζει η Ηχώ
σα μια κάμπια που σέρνεται σου στα σωθικά,
μα πως να γίνει πεταλούδα με σάπια ιδανικά;
Ένα αχόρταγο, άπληστο κενό
χλευάζει πάλι του "είναι" σου την ήττα,
κι η Ζωή σου απ'το ζήτα ως το ήτα,
ξέχειλη απ'του "φαίνεσθαι" την ομορφιά
χαρίζεται σε ολιγόζωη λησμονιά.
Ένα διάφανο, αδιόρατο κενό,
μα αν κοιτάξεις,θαρρώ υπάρχει κάτι,
κάτω απ'του νου σου το κρεβάτι.
Είν' το κενό που μια μέρα και σε θα κλέψει
ή το γέλιο που άφησε ο εαυτός σου πριν μισέψει.
Υ.Γ. Καλό καλοκαιράκι σε όλους...όσο καλύτερο μπορείτε...
-
Καλημέρα Γιώτα.
Πάλι μαζεύω Εντελβάις,ένα μπουκέτο μ'άσπρα λουλούδια γιά να πλουμίσω
κάθε λέξει,κάθε νόημα που βγαίνει από τούτες τις στροφές.
Νάσαι πάντα καλά που μου χαρίζεις ακύμαντα ποιητικά ταξίδια.
-
Βαθυστόχαστο,πανέμορφο ! Καλή σου μέρα Γιώτα !
-
μου αρέσει, καλημέρα
-
Πολύ όμορφο...
Καλησπέρα.
-
Γιώτα.... οι εικόνες σου είναι το κάτι άλλο.... το νοημα δε... αστο δεν το συζητάω καν!!!!
Εχεις μοναδικό τρόπο να εκφράζεσαι και αν και είναι αρκετά περίπλοκος είναι κι ασυνήθιστα όμορφος!!
Καλό καλοκαίρι κορίτσι μου.....
-
Nα'στε καλά όλοι σας...για το χρόνο σας και τα σχόλια σας, τα πολύτιμα λόγια σας.....Αεράκι απαλό, δροσιά μέσα στην ζέστη και την άυπνια του καλοκαιριού...
Ευχαριστώ....
-
Γιώτα, μου άρεσε πάρα πολύ.. μπορώ να είμαι θαυμαστής σου ποιήτρια?
-
..μπορώ να είμαι θαυμαστής σου ποιήτρια?
Ποιος είναι θαυμαστής ποιων, Δημοσθένη μου σε τούτο το παιχνίδι των αντικατοπτρισμών;;;
Να'σαι καλά...
Σε Ευχαριστώ....
-
Για την Ζωή από το Ζήτα μέχρι το Ήτα (μικρή διαδρομή, δεν νομίζετε; ) μας γράφει μια ...Γιώτα! που και πάλι δημιουργεί καλλιτεχνήματα από το ...κενό. Πολύ ωραίες εικόνες...
Πολλοί, πολλές φορές, έχουμε νιώσει κάπως έτσι... σαν κάτι πάντα να μας λείπει, σαν να έχουμε πάντα ένα κενό μέσα μας. Μόνο που μπορεί ψάχνοντας ατέρμονα αυτό το κάτι να χάσουμε τελικά τον εαυτό μας.
Προσοχή στο κενό, λοιπόν!
-
Δεν είναι μόνο ενδιαφέρον... κυλάει μια ήρεμα, θλιμμένα, μια φουρτουνιασμένα. Μου άρεσε.
-
Tζένη, Βραζίλη....να'στε καλά για το χρόνο και τα σχόλιά σας....με τιμάνε ιδιαίτερα.... :-*
Ευχαριστώ...
Να'στε όλοι και να περνάτε καλά...
Υ.Γ. Μικρή ή μεγάλη διαδρομή η Ζωή, Βασίλη μου, ποιός ξέρει;;; Το σίγουρο είναι ότι είναι διαδρομή συνειδητή, απόλυτα συνειδητή όπως το κενό που χάσκει διάφανο άλλα και ορθάνοιχτο στο τέλος της και στην αρχή....
Να'σαι καλά...