Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Δήμητρα στις 10/07/06, 12:40
-
Σε ποιά αγάπη ν’αφεθώ...
Γιατί καρδιά μου μια ζωή να με παιδεύεις
και να μη νοιάζεσαι καθόλου αν πονάω
πάντα τη λάθος διαδρομή να μου διαλέγεις
και τη σωστή σ’ένα λεπτό να τη ξεχνάω...
Ρ Σε ποιά αγάπη ν’αφεθώ,
σε ποιά αλήθεια να δοθώ
να μη μοιράζομαι...
Μεσ’τη φωτιά σου θα καώ
το ξέρω όμως δεν μπορώ
να μη σε νοιάζομαι...
Λέω τη δύναμη μου όλη να μαζέψω
και να σου πω ένα αντίο τελευταίο
άλλο τα ψέμματα που λες να μην πιστέψω
μακριά να φύγω να χαθώ μέσα στο ‘φταίω’...
Ρ Σε ποιά αγάπη ν’αφεθώ,
σε ποιά αλήθεια να δοθώ
να μην μοιράζομαι...
Μεσ’τη φωτιά σου θα καώ
το ξέρω όμως δεν μπορώ
να μη σε νοιάζομαι...
Είπα οτι δεν θα έγραφα άλλο τραγούδι αλλά δεν μπορούσα να μην το κάνω σήμερα...
Αφιερωμένο στην αγαπημένη μου φίλη Χαρά...Σ'ευχαριστώ.
-
Αχ βρε Δήμητρα...... ευχαριστώ κολλητή...... μεγάλη τιμή μου !!!!! :-*
Πάντα επιτυχίες και εις ανώτερα!!! ;)
Μη με ξεχάσεις εκεί στα ψηλά!!!!!
-
Πανέμορφο τραγούδι Δήμητρα,έτσι είναι όταν κανείς είναι ευαίσθητος ! Ακόμη ένα ειλικρινές μπράβο μου !
Τα φιλιά μου.
-
Γιώργο σ'ευχαριστώ πολύ για τα πάντα καλά σου λόγια...
Χαρά μου,εκεί στα ποιά ψηλά κορίτσι μου?
Ακόμα δε βγάλαμε φτερά!!! ;D
Πολλά φιλιά!
-
εμενα μου αρεσει πολύ που γραφεις με μετρο!
μπραβο...
-
Δήμητρα
Γιά ποιό αντίο τελευταίο μιλά ένα γλυκύτατο και πανέμορφο ποίημα;
και γιατί δε θα έγραφες άλλο τραγούδι;
-
Είδαμε και το άλλο σου το πρόσωπο, την άλλη σου γραφή! Την όμορφη λαϊκή!
Δήμητρα μου…
-
Αν σταματήσεις εσύ να γράφεις τραγούδια, πάει να πει ότι και μεις ξοφλήσαμε,γλυκιά μου μικρή Αφροδίτη.