Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: oulintess στις 16/07/06, 20:46
-
Δεν ξέρω τι θέλω πια από μένα
Δεν αντέχω άλλο αυτές τις μίζερες ώρες
Που γυρνάω σαν φάντασμα σε άδειους διαδρόμους
Που τσαλακώνω σεντόνια που δεν φταίξαν σε τίποτα
Δεν ξέρω πια τι θέλω από μένα
Δεν μπορώ να κοιτάω τ’ άρρωστο πρόσωπο
Που το κάνουν δικό μου όλοι οι καθρέφτες
Που γκριμάτσες παγώνουν κι αποσυντίθενται
Δεν μπορώ τα μάτια μου να ανοίξω
Μπορώ,
Μα δεν θέλουν τα μάτια μου ν’ ανοίξουν
Μακάρι τα χρώματα να μην με ζάλιζαν
Και είναι όλα γκρι και γκρι και γκρι…………
Δεν ξέρω τι θέλω πια από μένα
Δεν πονάει πια το κάψιμο στο χέρι
Κι η ένοχη καύτρα έχει σβήσει από καιρό
Μα είναι αρκετό που το σημάδι της άφησε
-
Μου άρεσε πάρα πολύ !
-
Ευχαριστω... :)
-
Παραπονεμένο, γλυκό, πικρό.