Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: thanasis_ στις 03/08/06, 11:08
-
Με την κιθαρα μου γυρνω
σε πολιτειες μακρινες του νου
στα πιο ωραια φεγγαρια τ ουρανου
μ ανεμο μπροσταρη κι οδηγο
Καβαλα στ ασπρο αλογο
στην πιο δυνατη ελπιδα
της ιριδας τα χρωματα γυρευοντας
την ευτυχια για να βρω
Με τους τρελους ρυθμους του Morrison
και τις μπαλαντες της καρδιας
τη μουσα γυρω ψαχνοντας
στο ρυθμο να μυηθει
Με λα μινορε και μπαρε
τον ηχο της ψαχνω να βρω
το γλυκο της καλεσμα να παιξω
την οψη της πρωτη φορα να δω
-
Η πρωτη στροφη φανταστικη. Γενικα το ποιημα αναδιδει εναν ερωτισμο δικο σου(οπως τον κατααλαβαινεις εσυ). Εχει κατι το ιδιαιτερο.Συνεχισε θαναση ;D