Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Zikis στις 07/08/06, 23:55
-
Αδεια τα λιμανια
πλοια που μπαρκαρουν
τα τελευταια...
ναυτικοι που χαιρεταν τον αδειο μολο,
οπου παλιοτερα
κουνουσανε μαντιλια οι συγγενεις,
βαθυστοχαστοι και θλιμενοι...
Μα ενας ναυτικος,
να 'τος τον βλεπω,
πηδαει απ' το καραβι κολυμπαει
και βγαινει στο λιμανι, και χαιρετα
τα πλοια με δακρυα
ανεγκιχτα, ιερα που
παγωσαν εκει
και μειναν, στος αιωνες
-
Δεν θα το σχολιάσω ως ποίημα ή στίχο…
Αυτό όμως με τον ναυτικό που πηδάει από το καράβι, βγαίνει στο λιμάνι και χαιρετά, σαν εικόνα μέσα στο θέμα σου, το χειροκροτώ.
Μου θύμισε λίγο από τον σουρεαλισμό του Κουστουρίτσα.
Όμορφο «πλάνο».
-
Ωραια προσεγγιση. Ευχαριστω Βαγια.
-
Κι εμένα μ'αρεσε πολύ αυτή η εικόνα, που μπορούμε να την φανταστούμε και μεταφορικά. Βασικά αυτή είναι που δίνει την περισσότερη αξία στο ποίημα.