Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Ιμερος στις 15/08/06, 01:46
-
Ανάκατη η μουσική της τζαζ
και με χίλιους άλλους ήχους
δέξου ψυχή μου το μπαράζ
και βάλε εσύ τους στίχους
του αργού ρυθμού παράπονο
βγάζει και ετούτη η μουσική
μα πάντα με αφήνει άφωνο
σε μια κατάσταση ονειρική
λικνίσου στον αργό ρυθμό
που θα σε πάει σε τόπους
που μόνο νους έχει σταθμό
μακριά απ' τους ανθρώπους
και στην κόντρα του ρυθμού
στο πέταγμα μιας κορνέτας
του σαξοφώνου του βραχνού
και μια μαυριδερής κοκέτας
λούσου το λιγοστό το φως
νοιώσε τον πάγο στο ποτήρι
γίνε και στον πόνο αδερφός
μη μου χαλάσεις το χατήρι
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=index&sort=date&order=desc&poet_id=1808
-
Απ' ό,τι βλέπω είσαι νέος στο φόρουμ, όχι ότι εγώ είμαι παλιός.
Αυτό πιστεύω είναι ποιήμα για τη τζαζ και όχι στίχοι για τραγούδι που θα γραφτεί σε μουσική στυλ τζαζ.
Βέβαια, δεν είμαι και φαν του είδους (της τζαζ), αλλά έχω να πω ότι σαν σύνολο ωραίο φαίνεται (το ποίημά σου)
Αν και αν διαβάσεις μόνο την τελευταία στροφή, μου μοιάζει σαν τραγούδι του Μαργαρίτη. (Δε με νοιάζει, μη σε νοιάζει).
Γι' αυτό και σένα μη σε νοιάζει και συνέχισε να γράφεις δυνατά.
Υ.Γ. Και καλή επιτυχία στο forum.