Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Iroukos στις 21/08/06, 11:07
-
Μικρά στολίδια βουτηγμένα μες το χιόνι
Στη κρυάδα της καρδιάς να σπαρταράς
Σε μια στιγμή που φαντάζει προδομένη
Σε μια χαρά που πια δε τη κυβερνάς
Του χρόνου ο δείχτης είναι πια τόσο μικρός
Μια σπιθαμή πριν απ΄ το τέλος γοερά
Θα στριγκλίξει, θα χαράξει δακρυσμένος
Γιατί εγώ κ συ μια άδεια αγκαλιά
Φωνάζω, βλέπω, ζω σε μια αυταπάτη
Είναι τόσο δυνατό μα απόμερο
Κρύβω το αίσχος της λύπης σ’ ένα δάκρυ
Γεύομαι πικρή χαρά με το σταγονόμετρο
Δε το αντέχω μίση ζωή να κυβερνώ
Να χώνω τα χέρια μου σε κοφτερά γυαλιά
Πόσο ν’ αντέξει η ψυχή μου η μαραμένη;
Πώς να πετάξω με τσακισμένα φτερά;
-
Γιατί τόση λύπη καλή μου; :'(
Έλα, θα περάσει! :)
[το συνημμένο έχει διαγραφεί από τον Διαχειριστή]
-
Ηρω...τεραστια η "ψυχη" σου..
-
margarita p : σε ευχαριστω πολυ κουκλιτσα!!! μακαρι να περασει! μακαρι!
metalouda: κ εδωσα μονο μικρα κομματια της! φαντασου!!! :-\
-
Μια υπέροχη αίσθηση αναβλίζει μέσα μου καθώς διαβάζω τους στίχους σου.
και να θυμάσαι οτι ο άνθρωπος που έχει τσακίσει τα φτερά του
ειναι ο άνθρωπος που έχει πετάξει ψηλά!
μπράβο σου.
-
ετσι ειναι κωσταντινε μου! μονο που η προσγειωση ηταν καπως "ανωμαλη"!
σ' ευχαριστω πολυ!!! :)
-
Να είσαι έτοιμη...μ' ακούς;...Θα ξαναπετάξεις....
-
Να είσαι έτοιμη...μ' ακούς;...Θα ξαναπετάξεις....
μακαρι! :)
σ' ευχαριστω πολυ παντως!
-
καλη μου ηρω θελω να σου πω δυο πραγματα
οι στιχοι που διαβασα μου θυμιζουν τον εαυτο μου στα 17
τοτε ποθ ολα μου φαινονταν βουνο
μαυρα και αραχνα
οχι πως μετα δεν ηταν ή ηταν και δεν τα εβλεπα
απλα αποφασισα να μην αφηνω κανεναν να μου χαλαει την ψυχη μου
αγγελος με τους αγγελους και σκυλι με τα σκυλια
ετσι πρεπει να εισαι
να μην αφηνεις κανεναν να σε εκμεταλευτει και να μην εκμεταλευεσαι κανεναν
γραφτα ολα στα χαρτια σου και καυτα μετα
-
aljam : σε ευχαριστω πολυ!
πάντως δεν ειναι θεμα εκμεταλευσης!!!
για μενα το να γραφω και το να εκφραζομαι με αυτον τον τροπο με γεμιζει!
να΄σαι καλα!
και κατι ακομη!!! ειναι όμορφο καποια συναισθηματα να σε γυρνανε στα 17! ακόμη κ αν αγαπας, ακόμη κ αν πονας! ;)
γραφτα ολα στα χαρτια σου και καυτα μετα
αυτο δε θα το εκανα ποτε! :)
-
στην ψυχολογια το να γραφεις σε ενα χαρτη τις σκεψεις σου ακομα και σε μορφη ποιησης ειναι κατι σαν εξομολογηση
κατι σαν συνεδρια σε ψυχολογο ή καταθεση ψυχης
το να το γραφεις και να το διαβαζεις ξανα και ξανα δεν προσφερει τιποτα αλλο παρα ψυχολογικη καταρευση
το να γραφεις και μετα να το καταστρεφεις ειναι σαν να προσπαθεις να διαγραψεις ολα σα σε γυρνανε πισω
ειναι πολυ αποτελεσματικο
ειναι σαν να σβηνεις ενα τηλεφωνο απο το κινητο σου καποιου που δεν θες πια
σε εμενα τουλαχιστων ειχε αποτελεσματα
οσο για το 17 που ειπα δεν ηταν για να σε προσβαλω
απλα ηταν μια μεταβατικη περιοδος της ζωης μου η οποια με διδαξε να βλεπω τι θελω και που θα το βρω
οι επιπολεωτητες προσφερουν μονο πονο
-
οκ aljam ! είναι αποψη σου και τη δεχομαι! :)
ευχαριστω όπως κ να' χει!
-
Ξεχωρίζω ασυζητητί την τελευταία στροφή που μ άρεσε πολύ...
Πολύ όμορφο Ηρώ...
-
Ξεχωρίζω ασυζητητί την τελευταία στροφή που μ άρεσε πολύ...
Πολύ όμορφο Ηρώ...
σέυχαριστω πολυ κοπελια! :)