Το Στέκι των Κιθαρωδών

Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: juliad στις 21/08/06, 15:10

Τίτλος: Άτιτλο
Αποστολή από: juliad στις 21/08/06, 15:10

Ψυχή μικρή και τρομαγμένη,
μες σε ιστούς γιαλιστερούς,
φτιαγμένους όμορφα,απαλούς,
είσαι μονάχη,σιωπηλά ακουμπισμένη.

Ούτε μι'αχτίδα του φωτός,
ούτ'ο βαθύς ο στεναγμός
σου φέρνει την αλήθεια.
Φυλάγεσαι,μήπως πιαστείς
στην αγριάδα μιας στιγμής
και σε χεριών τα δίχτια.

Σαν το μωρό,π'αγκαλιαστά
τα γόνατα στο μέτωπο θα φτάσει,
σ'ένα σκοτάδι με νερά,με της ζωής τα υλικά,
τη γεννησή σου έχεις ξεχάσει.

Μαρτης 1999

Τίτλος: Απ: Άτιτλο
Αποστολή από: alex68 στις 21/08/06, 21:25

επ σε πιασαμε ..μαλλον μας επιασες

κατι πας να πεις μικρα και τρομαγμενα :)
λοιπον ο συνειρμος ειναι η σταση του ανθρωπου οταν γεννιεται και πεθανει δηλαδη η εμβρυακη

τωρα μαλλον στην γεννηση αναφερεσαι αλλα δεν πολυκαταλαβα τα υπολοιπα
καλα γεννητουρια :D

Τίτλος: Απ: Άτιτλο
Αποστολή από: juliad στις 21/08/06, 23:16

Ευχαριστώ για τα γεννητούρια!
Ναι κάτι τρομαγμένα πάει να πει..  :)
Που σας έπιασα;

Τίτλος: Απ: Άτιτλο
Αποστολή από: alex68 στις 21/08/06, 23:37

Παράθεση από: juliad στις 21/08/06, 23:16

Που σας έπιασα;

Παράθεση από: juliad στις 21/08/06, 15:10

σ'ένα σκοτάδι με νερά,με της ζωής τα υλικά,
τη γεννησή σου έχεις ξεχάσει.
Μαρτης 1999

αλλα παλι γιατι τη γεννηση σου εχεις ξεχασει???

Τίτλος: Απ: Άτιτλο
Αποστολή από: juliad στις 22/08/06, 10:34

Πρόκειται για ένα ποιηματάκι που έχει γραφτεί εδώ και πολύ καιρό,
και αναφέρεται στη δειλία και την φυγή( ; ).
Σε ευχαριστώ για τον χρόνο που αφιέρωσες
σ'αυτό το παιδικό ποιηματάκι alex.

Τίτλος: Απ: Άτιτλο
Αποστολή από: alex68 στις 22/08/06, 11:05

μαλλον σε κουρασα με τα γιατι μου και
ξεχασα να σου πω οτι ειναι πολυ ομορφο και τρυφερο
ενιγουει εγω σ ευχαριστω που το μοιραστηκες :)

Τίτλος: Απ: Άτιτλο
Αποστολή από: juliad στις 22/08/06, 11:23

Με κούρασες;Καθόλου.
Τα γιατί είναι θησαυρός
Και πάλι ευχαριστώ :-[

Τίτλος: Απ: Άτιτλο
Αποστολή από: anthrakoryxos στις 23/08/06, 23:00

Μου άρεσε πολύ ο παραλληλισμός, της ψυχής με το μωρό και μάλιστα το ότι μένει στη μήτρα φοβούμενο και ξεχνώντας την γέννηση του (της). Και οι γυαλιστεροί ιστοί κάτι μου λένε και αυτοί...
Καλή συνέχεια!

Τίτλος: Απ: Άτιτλο
Αποστολή από: juliad στις 24/08/06, 01:27

Σ'ευχαριστώ πολύ Ανθρακωρύχε..
Και πάλι  :-[

Τίτλος: Απ: Άτιτλο
Αποστολή από: old_lion στις 24/08/06, 04:19

Παράθεση από: juliad στις 21/08/06, 15:10

"... Σαν το μωρό που αγκαλιαστά
    τα γόνατα στο μέτωπο θα φτάσει ,
     σ' ένα σκοτάδι με νερά
     με της ζωής τα υλικά,
     τη γέννησή σου έχεις ξεχάσει ...

Μού άρεσε αυτό κεφαλονίτικο κορίτσι εσύ ,
μού άρεσε και η παροδοχή τής φυγής και τής δειλίας .
Κι αν δεν την είχες γράψει πάλι θα ήταν φανερή
μέσα σε αυτήν την εμβρυϊκή στάση που αναφέρεις ,
στην στάση αυτή που όλες κι όλοι παίρνουμε
άμα και πονάμε πολύ βαθιά πολύ μέσα μας
και τότε θέλουμε να ξαναγυρίσουμε στη μήτρα που μάς γέννησε ,
να ξαναγίνουμε έμβρυα άσκεφτα , ανέγγιχτα .

Γλυκούλα είσαι , αν και 29 χρονών πλέον .
Όμορφη κι η δική σου γενιά Ιουλία ,
ευαίσθητη με τον τρόπο της ,
αγαπητός τρόπος από εμένα .

<σωστό το Ιουλία ή έκανα λάθος ?>

Τίτλος: Απ: Άτιτλο
Αποστολή από: juliad στις 24/08/06, 11:02

Να σαι καλά Λιοντάρι!

Παράθεση από: το λιοντάρι στις 24/08/06, 04:19

να ξαναγίνουμε έμβρυα άσκεφτα , ανέγγιχτα .

Ευχαριστώ για τον χρόνο και τις σκέψεις σας..