Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Fusalida στις 29/08/06, 23:25
-
"Καλοκαιρινή Βροχούλα"
Σύννεφα, μαύρα μου πουλιά
Που παίξατε κρυφτό με τη σελήνη
Φέρατέ μου στάλες στα μαλλιά
Μεσ'της νύχτας την απάνεμη γαλήνη.
Κι οι σκέψεις μου είδωλα λειψά,
Στου ουρανού τον καθρέφτη εξαϋλωθήκαν
Γίνηκαν φιλιά, μυρωμένα υγρά
Και στα στεγνά μου χείλη γλιστρήσαν.
Βροχούλα μου δροσιά κι ανατριχίλα
Στου καλοκαιριού την ακινησία
Και πάνω στ'ασάλευτα φύλλα
Σε ποια με πας διάφανη πολιτεία;
Βροχούλα μου, της Παναγιάς το δάκρυ
Που θρηνείς απά στα κεραμίδια,
Μούλιασαν οι πόθοι μου στης γης τα βάθη
Κι ανάβλισαν σαν Ολύμπιων Θεών στολίδια.
Κι έτσι όπως αναστήθηκαν απ'το βρεγμένο χώμα
Του κόσμου όλου τ'αρώματα που 'σαν θαμμένα,
Γελώντας πονηρά της αγάπης τα τελώνια
Απ'του Άδη τα λημέρια ανάστησαν κι εμένα.
26/08/06
-
μου αρεσε...Π Ο Λ Υ!Mου αρεσαν πολυ οι εικονες και η χρηση των λεξεων!Μπραβο!!
-
Μια καλοκαιρινή βροχούλα μας χρειαζόταν Γιώτα! Ωραίες εικόνες όπως λέει και η προλαλήσασα και θα ξεχωρίσω την τρίτη στροφή! :)
[το συνημμένο έχει διαγραφεί από τον Διαχειριστή]
-
Να'στε καλά και οι δυό για τα όμορφα λόγια σας....
Ευχαριστώ..