Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Fusalida στις 04/09/06, 15:30
-
Είχε στα χέρια του σημάδια
απ'την λαχτάρα κάποιας χίμαιρας
που ονόμασε ελευθερία.
Μέσ'τα αλλόκοσμα μάτια του
κυμάτιζε ζωηρά
η υπερτροφική του φαντασία.
Τα δειλινά γλιστρούσε απ'την στιγμή
και πήγαινε να βρει,
όσα φύγαν δίχως να'ρθουν,
και κάτι παιδιά, που σα σκυλιά
μέσ'τα σωθικά του αλυχτούσαν
διέξοδο να'βρουν.
Σαν έπιανε το φθινόπωρο έβγαινε μεσ'την βροχή,
μεσ'τους μύριους μικρούς καθρέφτες
και χόρευε με τ'αδιόρατο είδωλό του,
κι η καρδιά του, στην ομορφιά της γύμνιας ντυμένη
μούσκευε ολόκληρη και χλεύαζε άφοβα
την απληστία του βασιλιά Χρόνου.
Ένας πρίγκιπας του πουθενά
άναμεσα σ'αυτοκίνητα και καπνούς,
που έμαθε το σήμερα να υπομένει
και έπλασε το παραμύθι του
αδιαφορώντας για τον αιώνιο ύπνο
της καλής του, για να'χει να προσμένει.
Τις νύχτες πάλευε με την απόγνωση της θριαμβευτικής γνώσης ότι υπήρχε
ακόμα και μεσ'την προσπάθεια της απόλυτης αδράνειάς του,
καθότι το μικρό σαράκι ροκάνιζε ασταμάτητα το υγρό του μυαλό,
ώσαν τα σπλάχνα του ξύλου, καταστρέφοντας το ίδιο το σώμα που το γέννησε.
Τις νύχτες πάλευε με τους κλέφτες που φέρναν οι αγέριδες
διαμελίζοντας τις ψυχές τους, σαν την μαρμαρυγή κάποιου αστέρα.
Τους ζήλεψε θαρρείς!
Έτσι, ψάχνωντας ψηλαφιστά την κρύα πλευρά του μαξιλαριού και
την ζεστή όψη του κόσμου, αποξεχάστηκε σ'ένα φάλτσο σόλο,
και δε σηκώθηκε ποτέ ξανά απ'το κρεβάτι.
Σ'ένα φάλτσο σόλο, σαν από'κείνα που σκάρωνε για να μην ακούει τη σιωπή ή τον εαυτό του...
01/09/06
Υ.Γ.Με τούτο εδώ σας αποχαιρετώ για ένα μικρό διάστημα...
Καλή αντάμωση...
-
Βρε Fusalida που πας κ μας αφηνεις μετα απο αυτο???
υπέροχο πραγματικα!
ξεχωριζω το παρακατω γιατι κατι εχει απο τη βροχη που λατρευω και τη λαχταρα μου...!
Σαν έπιανε το φθινόπωρο έβγαινε μεσ'την βροχή,
μεσ'τους μύριους μικρούς καθρέφτες
και χόρευε με τ'αδιόρατο είδωλό του,
κι η καρδιά του, στην ομορφιά της γύμνιας ντυμένη
μούσκευε ολόκληρη και χλεύαζε άφοβα
την απληστία του βασιλιά Χρόνου.
-
Με μια μπουνια σου τελικα μας αποχαιρετας???????
Και τι παει να πει σας αποχαιρετώ και που θε πας???????
Δεν εχει εκει που πας συνδεση, ειναι εξω απο το παγκοσμιο χωριό, ωστε να μας χαριζεις την ποιητικη σου ομορφια???????????
Γιατι μου ακουγεται λιγο σαν απειλη???????
Νασαι καλα βρε Γιωτα μας και ΓΡΑΦΕ ΓΡΑΦΕ ΓΡΑΦΕ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
-
Aπειλή κύριε Γιώργο;;;Μακάρι να'χα την δυνατότητα και το δικαίωμα να απειλώ....
Να'στε καλά και οι δυο για τα όμορφα λόγια σας και για τον πολύτιμο χρόνο που αφιερώσατε σε τούτο'δω...
Ευχαριστώ...
-
Τις νύχτες πάλευε με την απόγνωση της θριαμβευτικής γνώσης ότι υπήρχε
ακόμα και μεσ'την προσπάθεια της απόλυτης αδράνειάς του,
καθότι το μικρό σαράκι ροκάνιζε ασταμάτητα το υγρό του μυαλό,
ώσαν τα σπλάχνα του ξύλου, καταστρέφοντας το ίδιο το σώμα που το γέννησε.
Ωραίο!
Πολύ ωραίο!!...αν και δύσκολο, λόγω μεγάλης έκτασης της πρότασης.
Οφείλω να ομολογήσω πως μου ήταν γενικά δύσκολο να μην "το χάνω" που και που...έτσι επέστρεφα ξανά και ξανά.
Πολλές εικόνες φανερές, ακόμα περισσότερες στο φόντο... :)
Αν μου επιτρέπεις,
το περιβάλλον ενός πεζού, ίσως να ήταν πιο φιλόξενο για αυτό το γραπτό σου.
Ωστόσο, μου επιτρέπεις δεν μου επιτρέπεις, εσύ είσαι ο καπετάνιος!!
Είναι γνωστό πως γράφεις καλά... ;)
-
Γιώτα τα συγχαρητήριά μου για το (χαμένος σ' ένα φάλτσο σόλο)
Και τώρα που πας;
Δεν συμφωνώ βέβαια με τον καλό φίλο mymood πως ακούγεται λίγο σαν απειλή
Όμως πάλι! Από κάποιο στραβοπάτημα μιάς πένας (μας - μου); Ίσως
Ας μη κάνω όμως υποθέσεις. Εγώ θα περιμένω σύντομα καινούργια διανθίσματα
του υπέροχου ποιητικού σου λόγου.
Καλή σου μέρα και να είσαι πάντα καλά.
-
Σα να 'χες κάτι πολύ συγκεκριμένο στο μυαλό σου όταν το έγραφες και ''εγκλωβίστηκα'' σε μια εικόνα που δεν έχει οριοθετημένο περίγραμμα.
Δεν ξέρω γιατί , μου έφερε στο μυαλό ένα από τα πιο πρόσφατα τραγούδια της Τσαλιγοπούλου - αυτό που έχει ακουστεί πολύ τελευταία, δε θυμάμαι τίτλο '' μα είναι εντάξει μαζί μου ''κ.λ.π.
Σ' αυτό το σημείο απογειώθηκε όλο το ποίημα!
...Τα δειλινά γλιστρούσε απ'την στιγμή
και πήγαινε να βρει,
όσα φύγαν δίχως να'ρθουν...
-
Bάγια, κύριε Γιάννη, Κατερίνα...ευχαριστώ μέσα απ'την καρδιά μου για τα λόγια και το χρόνο σας....
Βάγια, έχεις δίκιο όσον αφορά στο πεζό...Ίσως να του ταίριαζε καλύτερα...το αφήνω έτσι προς το παρόν, λόγο έλειψης χρόνου και διάθεσης, και ύστερα από λίγο καιρό ίσως το ξανακοιτάξω...
κύριε Γιάννη μου....δεν φεύγω εκουσίως. Απλώς εκεί που θα πάω για κάποιο διάστημα δε θα'χω πρόσβαση σε υπολογιστή.
Κατερινά, να'σαι καλά για τις παρατηρήσεις σου, που δεν είχαν περάσει καθόλου απ'το μυαλό μου.
Είναι πολύ όμορφο και δημιουργικό να διαβάζω τις γνώμες, τις εικόνες, τη γεύση που σας αφήνει τυχόν κάτι που γράφω...
Σας ευχαριστώ..
-
Μπορώ να πω πως ξεχωριζοντας με δυσκολία την πρώτη την τρίτη και τους 3 τελευταίους στίχους νιώθω σα να έβαλες τα δάχτυλά σου στον καρπό μου και έπιασες το σφυγμό μου...
Η απληστία του Βασιλιά Χρόνου, η κρύα πλευρά του μαξιλαριού...
Απλά υποκλίνομαι...
-
πρώτα απ' όλα να σου πω, Γιώτα πως το αντέγραψα... μια μυστήρια δύναμη με έκανε να τις κρατήσω τούτες τις αράδες.. είναι η γνωστή Φυσαλίδα που υπογράφει αυτό το κείμενο, με την εντονότατη όπως πάντα ποιητική διάθεση! εκπέμπει μια ωριμότητα η γραφή σου... από πάντα την εξέπεμπε! αλλά τούτο δω!!!
και κάτι άλλο... νομίζω πως πρέπει να προσπαθήσεις (ίσως αδικώντας το βέβαια...) μια δεύτερη εκδοχή (βερσιον ελληνιστί) η οποία να έχει μέτρο και ρίμα....
ένα φάλτσο σόλο πολύ πολύ όμορφο μπορεί να γεννηθεί....
Να σαι καλά και καλή αρχή!!! καλή θα ναι, μη φοβάσαι!!! :)
-
Ιωάννα, δε ξέρεις πόσο με τιμούν τα λόγια σου....και πόσο όμορφα με'κάνεις να νοιώθω για τούτα εδώ τα στιχάκια που σε άγγιξαν όσο λες...
Δημοσθένη, να'σαι καλά για τις συμβουλές σου, για το χρόνο σου, για τα όμορφα λόγια σου....
Σας ευχαριστώ....
-
πωπω, άλλο ένα ποίημα της φυσαλιδούλας που με ταξιδεψε σε άλλους γαλαξίες.
Περιπλανώμενος εν μέσω μυριάδων λέξεων ψάχνω αυτές που θα μου κεντρίσουν το ενδιαφέρον, σαν φάλτσα νότα που ψάχνει να βρει τον τόνο της. Ελπίζω να δώσεις κι άλλες ευκαιρίες για να συντονιστώ μαζί σου.
-
Nα'σαι καλά Βασίλη μου, για το χρόνο και τα όμορφα λογάκια σου!!
Ξέρεις, πόσο το εκτιμώ....
Να'στε όλοι καλά...
Καλή αντάμωση...
Γιώτα.
-
Να περνάς καλά εκεί που θα πας και θα αναμένουμε την επάνοδό σου και τις νέες δημιουργίες σου! :)
[το συνημμένο έχει διαγραφεί από τον Διαχειριστή]
-
....πόσο χαίρομαι που σε γνώρισα...!!!
-
Αφού τελείωσα την ανάγνωση όλων των ποιημάτων σου (ναι,ναι,όλων!) , δεν θα πω τίποτα παραπάνω, παρα μόνο αυτό που πριν απο λίγο σου είπα. ΕΞΕΠΛΑΓΗΝ!!!
Μπορώ να αρχίσω τις επευφημίες και τις συμβουλές, αλλα δεν χρειάζεσαι τέτοια πράγματα...
Ποτέ μα ποτέ, μην αφήσεις την πένα απ'τα χέρια σου και ποτέ, μα ποτέ, μην στερήσεις απο κανέναν αυτά τα υπέροχα στιχάκια που σκαρώνεις!
Δεν σου το επιτρέπω!!!
Σ' ευχαριστώ πολύ....