Το Στέκι των Κιθαρωδών
Διάφορα => Περί παντός => Άνθρωπος και ζωή => Μήνυμα ξεκίνησε από: Απόλλων στις 14/04/06, 02:10
-
Το παρακάτω κείμενο το βρήκα σε μια Ισπανική ιστοσελίδα και με έβαλε σε σκέψεις, κυρίως γιατί βρήκα σχεδόν ολόκληρη την παιδική μου ηλικία μέσα στις λίγες γραμμές. Επιχείρησα μια κάπως ελεύθερη αλλά (πιστεύω) αρκετά πιστή μετάφραση, αν όχι στο κείμενο αυτό καθ' αυτό, τουλάχιστον στο πνεύμα του γράφοντα. Το παραθέτω χωρίς περισσότερα σχόλια.
Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1985
H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να περιμένουμε δυό ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δυό ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.
Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες. Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια.
Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαιδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση. Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους» Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.
Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.
Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα. Χάσαμε χιλιάδες μπάλλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου!
Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;
Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη!
Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P
Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα σημερινά παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.
Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί...
-
Τα περισοοτερα τα εκανα κι εγω...Αλλα εγω ειμαι το ΄86 γεννημενος..Μετραει? ;D ;D ;D ;D
-
Όντως το '85 ήταν κρίσιμη χρονιά να γεννηθεί κανείς... Ίσως οι φουρνιές πριν και το '85 ήταν οι τελευταίοι που ζήσαν σαν παιδιά. Μπορεί να αποτύχουμε, μπορεί να πετύχουμε, μπορεί να ευτυχίσουμε, μπορεί να ζήσουμε μια ζωή στη μιζέρια και την κακομοιριά. Τουλάχιστον περάσαμε πολύ όμορφα παιδικά χρόνια και κάτι απίστευτα καλοκαίρια...
Τα παραπάνω είναι αληθή και θα συμπλήρωνα αρκετά ακόμα (π.χ. "περιπέτεια" στο δάσος με σμπαραλιασμένα BMX) αν είχα λίγο χρόνο. Ίσως σε επόμενο post...
Ωραία χρόνια... Χωρίς χρήμα για διαχείρηση, λογαριασμούς, γυναίκες, υποχρεώσεις...
-
Tώρα συνειδητοποιώ ότι κι εμείς η παλιά καραβάνα της δεκαετίας του '70 που γεννηθήκαμε, γεράσαμε πια! Όχι μόνο αυτά, αλλά και άλλα τόσα θα μπορούσα να παραθέσω.
Η φάση είναι όμως ότι τα παιδιά που γεννιούνται στη τωρινή δεκαετία θα λένε πόσο όμορφος ήταν ο κόσμος τότε στα παιδιά της δεκαετίας του 2030 και ούτω καθεξής.
-
ποσο μα ποσο δικιο εχει...δεν φοβομασταν μηπως μας πατησει καποιο αμαξι ή μας απαγαγουν , τα καλοκαιρια καθομασταν στο παρκο της γειτονιας ολοι μας και γυρνουσαμε σπιτι αργα το βραδυ για μπανακι και υπνο.Δε βλεπαμε μεγαλους αδελφους παρα μονο Χαιντι και Καντυ ,τεν-τεν και Μπολεκ-Λόλεκ...φτιαχναμε θεατρικες παραστασεις με σεντονια για αυλαια και παλια ρουχα και με τις εισπραξει απο το εισητηριο αγοραζαμε γαριδακια παγωτά και τσιχλες...
Ο κοσμος ειναι αγριος τωρα πια...σαν γονιος φοβασαι να αφησεις το παιδι σου να κανει πολλά απο τα παραπανω που αναφερθηκαν και τα παιδια μας ειναι παιδια της τεχνολογιας αναγκαστικά μιας και οι διέξοδοι ειναι ελαχιστοι στο να καταναλωσουν αλλού την ενεργεια τους...Τα χρονια της αθωωτητας περασαν ανεπιστρεπτί...Τα οχταχρονα τωρα πια ξερουν τι ειναι γκει , λεσβια , σεξουαλική βια και τι σημαινει fuck you.Βλεπετε η εξελιξη και η απελευθερωση ολων μας τα βαζει απο νωρις στο παιχνιδι....
-
Που να δείς σε μερικά χρόνια τι θα γίνεται!
-
Αν και πολλές φορές αναπολώ με συμπάθεια το παρελθόν, γεγονός είναι ότι δεν ήταν όλα ρόδινα (μεγάλες παρέες ανά γειτονιά που είχαν κυρήξει ''πόλεμο'' (και καλά ;D) μεταξύ τους, σπασμένα μούτρα από σφεντόνες και άλλα τέτοια χαριτωμένα δεν μου έλειψαν ιδιαίτερα).
Πλάκα είχαμε, αλλά ωφείλω να πώ ότι κάθε εποχή έχει τα καλά της.
-
Οντως για μας της δεκαετίας του '70 αυτό το κειμενο μας θυμησε πολλα!!!
παμε κι εμεις γεράσαμε ;D
αυτό που θυμαμαι σε γενικές γραμμες ειναι οτι τότε δεν υπήρχαν τόσο πολύ ''ετοιμα πακέτα'' και επρεπε από μόνος σου να αυτοσχεδιασεις και για να ''φτιάξεις'' πχ ενα παιχνίδι...ετσι χρησιμοποιόυσαμε οτι μας παρείχε το περιβάλλον και με αυτά παίζαμε...και πάντα παιζαμε ομαδικά και λιγότερο ατομικά...
παντως πιστευω οτι και στο μελλον μετα από πχ 30 χρόνια θα γραφτεί καποιο κείμενο που θα αναφέρει αντίστοιχα για την δική τους εποχή...τι ωραία που ηταν κτλ κτλ....
-
Πριν μερικούς μήνες πέρασα από το πάρκο της πλατείας Ροτόντας στη Θεσσαλονίκη! Θυμάμαι που κάθε απόγευμα έσφιζε από ζωή, οι μανάδες μας δεν βρίσκανε εύκολα παγκάκι να κάτσουν και να κουτσομπολέψουν με τις διπλανές, εγώ έδινα σχεδόν καθημερινά το παρών μου παίζοντας (και ίσως και με μερικούς από εσάς) μπάσκετ κάνοντας μπασκέτες τα κλαδιά των δέντρων, μήλα με τις κοπελίτσες, ποδήλατο, κρυφτό κτλ.
Τώρα έγινε πάρκινγκ για τα αυτοκίνητα.
Αυτό με σκότωσε!
-
παντως πιστευω οτι και στο μελλον μετα από πχ 30 χρόνια θα γραφτεί καποιο κείμενο που θα αναφέρει αντίστοιχα για την δική τους εποχή...τι ωραία που ηταν κτλ κτλ....
Ας ελπίσουμε να μη γράφει "τι ωραία πριν τριάντα χρόνια που υπήρχαν σπίτια, δρόμοι, άνθρωποι ενώ τώρα υπάρχουν μόνο χαλάσματα..."
(Off topic: Αυτό μου θυμίζει κάτι που είχα ακούσει παλιότερα, όταν ακόμη ο ψυχρός πόλεμος ήταν στα φόρτε του, ότι "ο τρίτος παγκόσμιος θα γίνει με τα πιο υπερσύγχρονα όπλα αλλά ο τέταρτος με σφεντόνες και πέτρες").
-
Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους.
Πραγματικά θυμάμαι ότι όλα τα αγόρια της τάξης είμασταν λίγο πολύ κολλητοί, και παίζαμε μπάλα όλοι μέρα (το καλοκαίρι τουλάχιστον), όχι όπως τώρα που για κολλητό μας έχουμε τον ηλεκτρονικό Ronaldhino και παίζουμε όλη μέρα Pro.
Μου τη δείνει που αλλάζουν έτσι οι εποχές.
-
Εγώ είμαι του '83 και εν μέρει τουλάχιστον τα καλοκαίρια τα έκανα και γω αυτά.Δεν κράτησε όμως για πολύ γιατί το παιχνίδι στο δρόμο αντικαταστάθηκε από αυτό του καναπέ ή του πατώματος για να δούμε τηλεόραση ή να παίξουμε....δε θυμάμαι τι είχα τότε...
Κρίμα μου λειψε το κρυφτό...
-
εμενα όντως μου είχε λειψει αυτο..ακομα και αυτα που αναφερει ο νικος...εμεις είχαμε 2 ομαδες καθε φορα που παιζαμε πολεμο και καλα...είχαμε 2 καστρα ( δλδ...ειχαμε στοιβαξει πετρες σε δυο σημεια σε ενα μεγαλο χωραφι ) και γινοταν πανικος...μονο τα μπουκαλια απαγορευονταν γιατι οταν εσπαγαν μπορει να είχαμε σοβαρα τραυματα..αλλα σφεντονες και ξυλα...οπου βρουμε!!!και γενικα...ετσι είναι...παλαιοτερα γινοταν αυτο..τωρα η παιδικη ηλικια είναι virtual...θυμαμαι οτι οι αντιτετανικοι οροι ηταν το φορτε μου. ειχαμε και οικοδομες διπλα, τα καρφια στα ποδια ηταν must. γενικα, πολλα χτυπηματα. Σκληραγωγηση.
-
θυμαμαι οτι οι αντιτετανικοι οροι ηταν το φορτε μου. ειχαμε και οικοδομες διπλα, τα καρφια στα ποδια ηταν must. γενικα, πολλα χτυπηματα. Σκληραγωγηση.
γι΄αυτο βγηκες ετσι χρυσε μου? :P :P
-
....αν δεν σε έχει τσιμπήσει τσουκνίδα...και να΄ψάχνεις μετά να βρεις μολόχα να βάλεις από πάνω...
...αν δεν έχει νυχτώσει για τα καλά και δεν έχει βγει η μαμά στο μπαλκόνι να φωναζει ''Έλα παιδί μου επάνω...νύχτωσε πια!'' κι εσύ από κάτω να λες..''έλα ρε μαμάαααααααααααα....λίγο ακόοοοομα!''
...αν δεν έχεις παίξει κρυφτό,κυνηγητό.τζαμί,μήλα...
...αν δεν έχεις ανοίξει τουλάχιστον μια φορά το κεφάλι σου...(να πάρει αέρα..)...
...αν δεν έχεις κάνει πέρτα-μολύβι-χαρτί...
...αν δεν έχεις γυρίσει σπίτι έτοιμη να μπεις στο πλυντήριο από τις λάσπες κα τα χώματα...
όλα αυτά τα ''αν δεν...'' ομορφαίνουν ακόμα τα όνειρα μου και τα ανοιξιάτικα απογεύματα...
αυτά και πολλά ακόμα...
-
Τα περισοοτερα τα εκανα κι εγω...Αλλα εγω ειμαι το ΄86 γεννημενος..Μετραει? ;D ;D ;D ;D
Κι εγω το 86 ειμαι...αλλα τα εκανα ολα αυτα...και πολλα περισσοτερα...(οχι πειτε μου ποσα κοριτσια εχουν πεσει σε συντριβανι παιζοντας ποδοσφαιρο!!!)...Τα λυπαμαι τα παιδακια σημερα...ειδικα στις πολεις ειναι τραγικα τα πραγματα για τα μικρα...
-
Η αληθεια ειναι πως οταν τα θυμαμαι, πραγματικα αναρωτιέμαι πως ζουσα χωρις ολα αυτα. :P :P :P :P τα γκατζετοειδή που εχω σημερα, χωρις διαδικτυο,χωρις κινητο χωρις ipod. Α ρε αμερικανικη ηλεκτρονικη εποχη με την επανασταση σου τα κατάφερες να μας επιβάλλεις την κατ εικονα και καθ ομοιωση σου, αποθέωση του ΤΙΠΟΤΑ!!!!
-
Μην τα ισοπεδώνουμε όλα παιδιά.Θα μπορούσα να πω...."ευτυχώς υπάρχει η επαρχία" αλλά δεν είναι αυτό το ζήτημα.Είμαι από Άρτα,σπουδάζω Γιάννενα και βλέπω αρκετά πράγματα να μένουν κ να συνεχίζονται ακόμη.Παιδιά να κυνηγιούνται με ποδήλατα όπως κάναμε κ εμείς ,να παίζουν μπάλα στο δρόμο (σήμερα έπαιζαν στον δρόμο που παίζαμε πριν 10 χρόνια κ εμείς αλλά είχε πιο πολλά αυτοκίνητα γμτ),καβαλάνε (από πιο μικρά) μηχανάκια,πλακώνονται μαλώνουν πέφτουν,σηκώνονται.....Σίγουρα οι γονείς είναι πιο προσεκτικοιί αλλά δεν χάθηκαν όλα.Στα σχολεία κάθε βράδυ παίζουν μπάλα κ μπάσκετ,μπορεί να μην κατασκευάζουν πλέον αυτοσχέδια παιχνίδια αλλά αυτό είναι το τίμημα της τεχνολογίας.Πλέον βλέπεις 15χρονα να κατεβάζουν mp3 ,να πηγαίνουν σε συναυλίες,να παίζουν μουσική.....Είναι πιο ενημερωμένα,πιο "ξύπνια".Δεν μπορώ να ξέρω τι καθημερινότητα των παιδιών στην Αθήνα.Δυστυχώς από τις 1-2 νέες φουρνιες στην σχολή βλέπω κάποια "παιδιά" από την πρωτεύουσα ,που από καιρό έπαψαν να φέρονται σαν παιδιά.....Αγόρια βγαλμένα απ'το fame story και κορίτσια που ντύνονται σαν 30χρονα.Παρ'΄ολα αυτά δεν είναι αυτός ο κανόνας.Αλλά κάτι πρέπει να αλλάξει πριν γίνει....
-
Παιδιά, η επαρχία που πήγε να αναφέρει κάποιος, υπάρχει ακόμα. Δεν ξέρω αν στην Αθήνα έχουν αλλάξει τραγικά τα πράγματα, πάντως στις Σέρρες βλέπω ακόμα τα παιδιά να κυνηγιούνται και να σηκώνουν τη γειτονιά στο πόδι. Καμιά φορά περιορίζεται το παιχνίδι στις πυλωτές πολυκατοικιών, αλλά ούτε και εμείς που γεννηθήκαμε πριν το '85 προλάβαμε αλάνες.
Τα internet cafe ανθούν και εδώ, όμως άλλα παιδιά παίζουν ακόμα έξω. Ίσως είναι θέμα γονιών.
Πάντως μου κάνει εντύπωση όλο αυτό που συζητάμε, γιατί και οι δικοί μου γονείς μου λέγανε τα ίδια (εμείς δεν είχαμε παιχνίδια και φτιάχναμε δικά μας, εσείς με τόσα επιτραπέζια και δεν ξέρετε τι να παίξετε). Μου φαίνεται λίγο περίεργο να φέρνουμε τις συνήθειές μας ως παράδειγμα προς τους νεότερους, γιατί δε βλέπω μεγάλη διαφορά από τότε. Ίσως λόγω επαρχίας θα ξαναπώ.
-
Παιδια εγω ειχα υπολογιστη απο το 1985..εχω γεννηθει το 1980.Εβγαζα τα ματια μου απο τοτε ;D.Βεβαια επαιζα και εξω.Βεβαια τωρα οι εποχες αλλαξαν.Θα συμφωνησω με αυτον που ειπε οτι ειναι κ θεμα γονεων παντως.
-
Απόλλωνα, με το κείμενο αυτό μου δημιούργησες μία πολύ γλυκιά ανάμνηση και ένιωσα προς στιγμή πως μεταφέρθηκα σε εκείνες τις πραγματικά ωραίες εποχές αλλά από την άλλη με προβλημάτισες πάρα πολύ ...Η πρώτη σκέψη μου ήταν .." άραγε όλα αυτά θα τα ζήσει το παιδί μου? "...
-
Γεννήθηκα το 86... Πρόλαβα λίγο από αυτά που είπες Απόλλωνα... Μπαλίτσα, ποδήλατο, καυγάδες, αυτοσχέδια "όπλα", "αλητίες" κλπ. Πράγματι Βλέποντας τα σημερινά 8χρονα, τα λυπάμαι.. Όλη μέρα στο Net-cafe και στο internet. Δυστυχώς φταίνε οι γονείς. Πολλοί γονείς φίλοι μας λένε "πάει εκεί με τους φίλους του, ήρεμα είναι, μακριά από τσιγάρα, ναρκωτικά, μηχανάκια κλπ, ξεστραβώνεται και έρχεται μετά εδώ αρνάκι".
-
Αχ, βρε Απόλλωνα τι μου θύμισες τώρα...
Πόσα χρόνια έχουν περάσει από τότε... οι αναμνήσεις όμως είναι τόσο έντονα χαραγμένες στη μνήμη μου. Αναμνήσεις από τα παιχνίδια μου, αλλά και από αγαπημένα πρόσωπα που δεν είναι πια κοντά μου.
Με έναν αδελφό μεγαλύτερο μια πενταετία, οι επιλογές μου σε κοριτσίστικα παιχνίδια ήταν αρκετά περιορισμένες. Παίζαμε ποδόσφαιρο, κρυφτό, κυνηγητό, χωνόμασταν στο περίπτερο της γειτονιάς μας για να διαβάσουμε τζάμπα μικι μαους και σεραφίνο και αναστατώναμε μαζί με την υπόλοιπη παρέα - συμμαθητές μας (πιο πολλά αγόρια και κανα δυο κορίτσια) τους γείτονες.
Τι χελώνες είχαμε βρει (ναι, χελώνες, από αυτές τις μεγάλες), σε πόσες τσουκνίδες είχαμε πέσει με το ποδήλατο, τι κολοκυθάκια είχαμε σπάσει (από το περιβόλι), τι σκουπίδια (σακούλες) είχαμε πετάξει παίζοντας πόλεμο... τι να πρωτοθυμηθώ...και οι πληγές στα πόδια, καθημερινή κατάσταση... ακόμα υπάρχουν κάποια σημάδια στα καλάμια...
Τώρα βλέπω τα παιδιά μου, να είναι παρκαρισμένα στην τιβούλα, να έχουν γίνει άσοι στο ποδόσφαιρο από τον καναπέ, τον αστερίξ και τον οβελίξ τον τερμάτισαν και δεν συμμαζεύεται. Και με ενοχλεί και με θυμώνει...
Από την άλλη όμως, φοβάμαι να τα στείλω στο ψιλικατζίδικο στο διπλανό τετράγωνο να πάρουν εφημερίδα (εγώ που πήγαινα αγγλικά στην ίδια ηλικία με τον μεγάλο μου γιό-10 χρονών- 6 τετράγωνα πιο πέρα από το πεζοδρόμιο μιας μεγάλης λεωφόρου), φοβάμαι να τα αφήσω να κάνουν ποδήλατο στο δρόμο και σκέφτομαι τι λάθος έχουμε κάνει εμείς οι γονείς αυτής της γενιάς, που τα ζήσαμε όλα αυτά και τώρα τα παιδιά μας είναι έτσι, κλεισμένα σε 4 τοίχους, ασφαλή μέσα στη γυάλα τους, και όταν θα έρθει η ώρα της εφηβείας που θα διεκδηκούν τα αυτονόητα,τι θα κάνουμε;
-
Αλήθεια, πόσοι απο εσάς είχαν παππού-γιαγιά στο χωριό και έχουν αναμνήσεις από άλογα, γαϊδούρια, κότες, κατσίκες και όλα αυτά τα ζώα που σε λίγο θα τα βλέπουμε σε μουσείο;
-
εγω παντως δεν είχα μονο αναμνησεις...ειχα και σημαδια...πολύ πλακα..αν δεν σε εχει παρει κυνηγι τραγος...δεν ξερεις τι θα πει πλακα... ;D ;D ;D
-
Παντως και γω που ειμαι μετα το '85 ειχα ζησει πολλα απ 'αυτα και θλιβομαι που τα σημερινα παιδια δεν εχουν την ευκαιρια να τα κανουν.Θλιβομαι ιδιαιτερα αυτες τις μερες οταν περναω εξω απο το δημοτικο και βλεπω να ειναι αδειο.Θλιβομαι οταν σκεφτομαι οτι δεν υπηρχε περιπτωση να περασεις απ'εξω σαββατοκυριακο και να μην ηταν γεματο.Τώρα δεν γεμιζει ουτε στις αργιες. :-\
Κριμα, τα παιδια των πολεων την εχουν πολυ ασχημα σ'αυτο το θεμα.Τωρα πια το μονο που μετραει ειναι τα ηλεκτρονικα παιχνιδια και ο καφες.Κριμα.
-
εγω ψιλο παππους. 1970. και λεω ζουμε στη καλυτερη εποχη αρκει να ξεχωριζουμε το μελι απο τα σκουπιδια...
-
Χτες παρατήρησα τη διαφήμιση της forthnet που έλεγε ότι γελιόμαστε αν νομίζουμε ότι τα παιδιά σήμερα παίζουν κρυφτό και γκρινιάρη...
-
Τόπια καί στρατιωτάκια ,
δεν μ άφηνες κανένα
καί μάλλωνες την γάτα ,
πως τάχα έφταιγε αυτή .
Γιά σένα , παιγνιδάκια
όσα ήτανε γιά μένα ,
όχι όνειρα φευγάτα ,
μα όλη μου η ζωή .
-
Αλήθεια, πόσοι απο εσάς είχαν παππού-γιαγιά στο χωριό και έχουν αναμνήσεις από άλογα, γαϊδούρια, κότες, κατσίκες και όλα αυτά τα ζώα που σε λίγο θα τα βλέπουμε σε μουσείο;
Παρων...Υπηρξα πρωτης ταξεως τσομπανακος.... 8) 8)
-
Χτες παρατήρησα τη διαφήμιση της forthnet που έλεγε ότι γελιόμαστε αν νομίζουμε ότι τα παιδιά σήμερα παίζουν κρυφτό και γκρινιάρη...
κι εγώ χθες βλέποντάς την για πρώτη φορά, αμέσως πήγε το μυαλό μου σε αυτή τη συζήτηση. για καλό το λενε δλδ;;; αααχχχ...μακάρι να παίζανε τέτοια παιχνίδια. Ευτυχώς το δικό μου βαφτησίμι παίζει και επιτραπέζια εκτός από παιχνίδια στον υπολογιστή (μόλις μπηκε στα 6)
-
Ωραίο τόπικ, να θυμόμαστε εμείς οι "μεγάλοι" τις αναμνήσεις μας. Κι αυτό μέσω του "νέου" internet που εμείς δεν είχαμε.
Η εποχή μας μια χαρά είναι, η μόνη πραγματική διαφορά είναι η επαφή με τη φύση.
Πως θα είναι άραγε τα παιδιά σε 20 χρόνια?..
-
Πολλοι γονεις,στην προσπαθεια τους να δωσουν στα παιδια τους οσα αυτοι στερηθηκαν,ξεχνουν να τους δωσουν οσα αυτοι ειχαν...
-
κι εγω που ειμαι μετα το '85, περασα πολυ καλα!! Και κρυφτο παιζαμε, και τζαμι, και ολα τα παιχνιδια που εμπεριεχουν μπαλα (δε συζητω για σημαδια στα αυτοκινητα.. ;D)κατεβαζαμε επιτραπεζια, στηναμε κατω ολες τις κουκλες, .. Σε πιλοτη βεβαια, αλλα ειχε φαση! Θυμαμαι για να κατεβασω ολη την πραματια μου εκανα 2 δρομολογια.. ::) Και με βοηθεια παντα.. ;D
Οπως ειπε και η Ευτυχια πιο πανω, υπηρξαν αυτα τα "Βααααλιαααααα, πανωωωω, ΤΩΡΑΑΑ!!!".. Και εβαζα την ωρα του ρολογιου πισω, κι οταν ανεβαινα ελεγα: Μα δε σε ακουσα! Εξαλου ηταν και νωρις για ν ανεβω ακομα! (ημουνα και μουτρο απο μικρη) ;D ::) κι εμπαινα οπως ημουν στην μπανιερα..
Ααχ.. Ωραιες μερες.. Ξεγνιαστες..
-
Και εβαζα την ωρα του ρολογιου πισω, κι οταν ανεβαινα ελεγα: Μα δε σε ακουσα! Εξαλου ηταν και νωρις για ν ανεβω ακομα! (ημουνα και μουτρο απο μικρη) ;D ::) κι εμπαινα οπως ημουν στην μπανιερα..
Πονηρούλα... ;D ;D
το κανεις ακόμη αυτό ;D
-
Ε΄γω βλέπω πως μεγαλώνει ο αδερφός μου...Αν δεν έχει το game boy του και την τηλεόραση βαριέται..Πρέπει να ήταν όντως πολύ ωραία τότε...
-
1 εχω μονο να πω....26 Απριλίου 1986
-
Ευτυχώς το δικό μου βαφτησίμι παίζει και επιτραπέζια εκτός από παιχνίδια στον υπολογιστή (μόλις μπηκε στα 6)
Εγω πηρα στην ανηψια μου (που ακομα δεν εχει μπει στα 4) laptop - απο αυτα τα παιδικα βεβαια, μην τρελαθουμε κιολας.
Το ειδε ομως και αναφωνησε "computer" ! και το mouse το αποκαλεσε "σαλιγκαρι" ;D
Εγω στην ηλικια της δεν θυμαμαι καν με τι επαιζα. Παντως ηταν σιγουρα κατι πρωτογωνο, πετρες π.χ. :P
Θείε?
-
Και γω τα εζησα ολα αυτα...μεχρι δευτερα τριτη γυμνασιου, ουτε υπολογιστες ξεραμε ουτε τηλεοραση πολυβλεπαμε..Νιωθω τυχερος που εχω περασει απ'τη φαση, αλανα γηπεδο, δημοτικο, κυνηγητο με ποδηλατα στους δρομους...και κατσικες ,προβατα, κουνελια, κοτες ας ειναι καλα οι παππουδες...Ωραιες εποχες..Χωριο, ηρεμια, το μονο που μας αγχωνε ηταν να μην ακουσουμε την φωνη της μανας μας απ'την αλλη ακρη του χωριου τα βραδια ν αμας φωναζει να γυρισουμε σπιτι :P Και δεν ειμαι και παππους...1984 γεννηθης. Αυτα ειναι τα καλα της επαρχιας...
-
Αυτό που έχω παρατηρήσει είναι οτι πολλά σημερινά παιδιά θέλουν να γίνουν πρόωρα μεγάλοι, και πολλοί μεγάλοι δρούν ως έφηβοι... Υπάρχει ένα ηλικιακό μπέρδεμα (στην Ελλάδα).
-
Αλήθεια πως καταφέραμε να επιβιώσουμε? Δεν τα θυμάμαι όλα ρόδινα! Θυμάμαι .... τους κλέφτες και του αστυνόμους, θυμάμαι .... τα μπουγέλα στην αυλή, θυμάμαι ....τις ξύλινες κούκλες, θυμάμαι .... τους σβώλους και τις μπίλιες, το κουτσό, το σκινάκι, την πινακοτή, ....
.....θυμάμαι όμως .... και το λεωφορείο για κολιάτσου οτι το έπερνα μόνη μου σε ηλικία 8 χρονών, ....θυμάμαι όμως ..... και τις πάνες και τα μπιμπερό που τάιζα στον αδερφό μου όταν εγώ ήμουν 5, (γιατί οι δικοί μου δουλεύαν όλη μέρα), .....θυμάμαι όμως .... πως ξέραμε πότε ετιμάζετε καβγάς, τον μοιριζόμασταν, .... θυμάμαι όμως ..... πως καταλαβαίναμε μια συναλλαγή χαπακίων στην μέση του προαυλίου χώρου του δημοτικού, και ας ήμασταν 7 χρονών..... , .....θυμάμαι όμως .... και τις πρώτες σούζες πάνω σε μηχανάκι και ας ήμασταν 10 χρονών, στα 13 κάναμε και κόντρες στην παραλιακή, ....θυμάμαι όμως .... και το σλόγκαν για το 59ο κάτω πατησίων, "απο την μία πόρτα βγαίνουν και μπαίνουν στην άλλη με την ίδια ευκολία, να μην αλλάζουν και γειτονιά, να μην πάνε μακριά τα παιδιά", και εννοούσαν το νεκροταφείο δίπλα απο το γυμνάσιο.... θυμάμαι δυο πόρτε είχε η ζωή για πολλά παιδιά τις γενιάς του 65, του 70, και γενικότερα! ..... η μία ήταν σ'ενα κλουβί σαν το πουλί (κορυδαλλός), ....και η άλλη σ'έστελνε να κάνεις παρέα με τα ραδίκια!
....ΩΩΩΩ ΝΑΙ !!!! έχω ωραίες αναμνήσεις, ξένοιαστες, ανεξέλεγκτες, ελεύθερες, παιδικές, ανθρώπινες .... και δίχως λόγο μας ωρίμασαν, χωρίς άλλο μας μάθαν να είμαστε άνθρωποι, δυνατοί, αυτόνομοι, υπεύθυνοι .... αλλά με τί θυσίες? με τί δάκρυα? με τι κόπους? κάτω απο ποιους κινδύνους καλεστήκαμε να τα καταφέρουμε μόνοι μας χωρίς την επίβλεψη των αφελλών ή εργαζόμενων γονέων? Τολμώ να πώ μας έννωσε η χαρά του παιχνιδιού και της δημιουργίας τόσο όσο και η ανάγκη να επιβοιώσουμε, όλοι μαζί τα καταφέρναμε πάντα καλύτερα!!!!
-
Μαλλον το θεμα μας επρεπε να ήταν :ζωή στην πολη-ζωη στην επαρχια και οχι γεννημενοι πριν το 85..και εγω ειμαι του 88,αλλα όλα αυτα μου φαινονται παρα πολυ οικεία..(μενω στην Τηνο)
Οσο ήμουν πιο μικρή(δημοτικό-αντε και 1η γυμνασιου) με θυμαμαι στο χωριο του πατερα μου να παιζω ολη μερα στην πλατεια κρυφτο,κλεφτες και αστυνομους,αμπαριζα,ψειρες,κουτσο κλπ κλπ..θυμαμαι και κατι μπουκαλες οταν σκοτεινιαζε..Κηνυγουσαμε και κατι σαυρες με ξυλακια..αν και εγω μονο μια φορα ειχα καταφερει να πιασω σαυρα,ημουνα ανεπιδεκτη!Και αυτο συνεχιζεται και σημερα απο τα μικρα παιδια που παραθεριζουν εκει τα καλοκαιρια..Αυτο το τζαμι τι ειναι?Δεν το εχω ξανακουσει..Εντοπιζω κενα στην παιχνιδαγωγικη μου εκπαιδευση!
Αλλα και στην πολη στις γειτονιες βλεπεις τα απογευματα μεσα στο δρομο να παιζουν μπαλα και να χοροπηδανε,αιαφορωντας για τα αυτοκινητα που περνανε και σφυριζουν για να κανουν στην ακρη
Σαν πολλη απογοητευση διακρινω απο τους "μεγαλυτερους" του φορουμ
Αν και καθε γενια θεωρει τη δικια της καλυτερη απο την επομενη..Τεσπα,μπορει και εγω μετα απο 20 χρονια να λεω" θυμασαι..που καναμε αυτο και το αλλο και το παραλλο?"..Να αναπολω απο τη μια και να λυπαμαι τα νεα παιδια απο την αλλη
-
Θυμάστε τις παιδικές σειρές:Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο άνθρωπος,Οδύσσεια 2031,μάπετ σόου,Μπίλ Κόσμπι;Είχαμε άλλη παιδεία όπως και να το κάνουμε
-
Συγκινήθηκα με το κείμενο.. :'( :'( ;D Κ εγώ του 84 είμαι, αλλά μεγάλωσα με πολύ παιχνίδι, φίλους, τραύματα, βρωμόξυλο από γονείς μετά από καθυστερημένες εξόδους, Στο χωριό (παππούς-γιαγιά) χωρίς τρεχούμενο νερό, με γαιδουράκια κ μπάνιο στη θάλλασα μέχρι που βράδυαζε, βράδυα στην πλατεία με λεμονάδες και μπάλα.... Η εποχή μας είναι ίσως η πιό ενδιαφέρουσα αλλά είναι άλλη φάση.. Αυτό το άρωμα από τα νυχτολούλουδα που μύριζα καθώς γύριζα σπίτι μετά από παιχνίδι, δεν ξέρω άν θα έχουν την ευκαιρία να το μυρίσουν τα παιδιά μου......
-
κείμενο γεμάτο νοσταλγία,θύμησες,και γλυκιά μελαγχολία...
όντως άλλη κουλτούρα,άλλες εποχές..οι παρελθοντικές εποχές....
σίγουρα ήταν πολύ καλύτερα...
-
Πω πω τι μου θυμησες τωρα.Ωραια ηταν ::)Τοτε ειχα ονειρα.Βέβαια όλα αυτα μου έρχονται στο μυαλο με τον χειροτερο τροπο οταν ακουω την ψυχοπλακωτικη μουσικη των ειδησεων της ΕΤ1 και βλεπω ταινιες του ψαλτη.
-
Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P
Α χα χα, το κυνηγι μου θυμισε ενα δικο μου θρυλικο κυνηγι οταν ημουν... 5-6 χρονων;... Στη Γερακινη...
ΘΡΥΛΙΚΟ κυνηγι!!! Και θυμαμαι οτι το ηλιθιο το κοριτσακι ετρεχε και πιο γρηγορα στην ανηφορα!!! ΓΚρρρρ...
Παντως εγω τα περισσοτερα, αν και γεννημενος το 88 ειχα την ευκαιρια να τα κανω, αλλα οχι ολα λογω που δεν ειχα φιλους απο γειτονια (ιδιωτικο δημοτικο γαρ!)
-
Εμενα που ειμαι Ιανουαριο του '85 με πιανει το θεμα;;;
Και εγω εζησα αρκετα απο αυτα, λογω επαρχιας κτλ. Στο δημοτικο επεφτε πολυ πετροπολεμος κτλ και αλλα πρωτογονα παιχνιδια: κρυφτο, μηλα, να κοιταμε ποια κοριτσακια φορουσαν σουτιεν ( ;) ;) ;) ;) ;) ::) ::) ;D ;D) και αλλα τετοια ωραια.....
-
με γυρίσατε πολλά χρόνια πίσω βρε παιδιά.. να΄στε καλά... :)
-
"... Είχαμε ελευθερία , αποτυχία , επιτυχία και υπευθυνότητα
και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε .
Δε θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα σημερινά παιδιά
είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.
Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια!
Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί...
Σαν παιδί μεγάλωσα , Γιώργο μου .
Αυτά εδώ σήμερα δε μεγαλώνουν σαν παιδιά .
Οι γονείς τους τα μεγαλώνουν σαν τερατάκια ...
Πολύ όμορφο το θέμα σου . :)
-
"...Τα internet cafe ανθούν και εδώ ,
όμως άλλα παιδιά παίζουν ακόμα έξω .
Ίσως είναι θέμα γονιών.
Μία απλή παράθεση , Μαρία .
-
Γεννηθηκα Ιανουαριο 87, πολλα απο αυτα τα εζησα, κ για τα καλα μαλιστα, το σημαντικοτερο ειναι ομως οτι τα εκτιμησα ως μπομπιρας κ οσο μεγαλωνω τα εκτιμω περισσοτερο.....
Και προς τους πρεσβυτερους της παρεας, οι περισσοτεροι απο τους γεννηθεντες 85-6-7-8 τα θυμουνται με νοσταλγια αυτα και γι αυτο ψαχνονται πολυ εντονα με τη δεκαετια 80.
Κυριως γιατι τα ζησαμε για λιγοτερο απο οσο θα θελαμε......
-
Οι αναμνήσεις αυτών των εποχών είναι κάτι που δεν ανταλάσσεται με τίποτα (είμαι γεννημένος το 1984)...ευχαριστώ τα παιδια που κάνανε post γιατι πραγματικά μου θυμίσανε πολλά...πραγματικά δε καταλαβαίνω τα νεότερα παιδιά που το μόνο τους ενδιαφέρον είναι να παίζουν Playstation και να ανταλάσσουν μηνύματα στα κινητά...χάνουν το νόημα μιας εποχής που δε πρόκειται να ξαναέρθει...εμείς δεν είχαμε κινητά, παρ' όλα αυτά ξέραμε να επικοινωνούμε μεταξύ μας...για να μην αρχίσω τώρα να γράφω τις αναμνήσεις μου από αυτά τα χρόνια γιατί θα γράφω ένα μήνα...
-
όμορφες παιδικες αναμνησεις, σκονισμενα ρουχα, ζεστες μυρωδιες, σημαδια απο σαβουρες στα πόδια...
γεννημενη το '81 και όλα μα όλα αυτα κ αλλα που δεν περιγραφονται μια αθανατη αναμνηση!!! κ ας μεγαλωσα σε πολη, η γειτονια ηταν κατι πολυ σημαντικο αλλα κ τα καλοκαιρια στο εξωχικο...
τι όμορφα που ηταν τοτε, ανεμελα, διχως σκοτουρες, διχως πληγες στη ψυχη... :)
αν τελικα υπηρχε αυτη η χρονομηχανη...μονο σε αυτα τα χρονια θα ηθελα να γυρισω! μονο σε αυτα..
-
Πραγματικά υπέροχο το μήνυμα σου,μου έφερε στο νού πολύ όμορφες εποχές.Ειμαι γεννημένος το 84 και πραγματικά είμαι υπερηφανος που έζησα σαν παιδί.Υπήρχε αυτη η ανεμελιά,αυτος ο αυθορμητισμός.Σαν παιδιά αλληλεπιδρούσαμε με τη φύση,δεν φοβόμασταν να λερωθούμε....Πραγματικα τα καλοκαιρια που εχω περασει στην γιαγια μου ηταν υπεροχα..Αυτα τα στοιχεία δυστυχως οσο πανε και χανονται στην σημερινη εποχη...
-
To ξερα οτι γεννηθηκα σε λαθος εποχη... Παρ'οτι ειμαι του '77 τα περισσοτερα απο οσα λετε δεν τα κανα... και δεν μου λειψαν και ποτε να πω και την αληθεια... Και οχι δεν ημουν ποτε καταπιεσμενος... απλα πιστευω οτι δεν ειναι θεμα εποχης το πως περναει τον χρονο του κανεις, πως κανει διακοπες κτλ... Το μονο που βλεπω οντως να μου λειπει απο παλιοτερα ειναι η περισσοτερη "απλα" χωρου και το πρασσινο... Αυτο οντως μου λειπει...
Κατα τα αλλα, προτιμω περισσοτερο την εποχη που ζουμε τωρα... Εχω πολυ περισσοτερες επιλογες για να κανω οτιδηποτε, ειτε αυτο εχει να κανει με την τεχνολογια ειτε οχι.
-
επειδη βλεπω απο πολλους μια ταση να μειωνουν τις νεοτερες γενιες, ΕΧΩ να πω και εγω κατι
εχω παιξει πετροπολεμο.
μικρος ολη μερα ημουν στα χωματα
ποδηλατο εκανα χωρις κρανος και εχω πεσει κανοντας διαφορες χαζομαρες
νερο μ'αρεσει να πινω απο τη βρυση ή απο ενα δροσερο ποταμακι αμα ειμαι στην εξοχη
ετρωγα (και τρωω) οτι μου αρεσει
μικρος δεν επλενα τα δοντια μου
χερια ποδια δεν εχω σπασει, αλλα αυτο λογω αντανακλαστικων και τυχης
νιντεντο πλειστεισιον κτλ δεν ειχα ποτε
ειμαι γεννημενος το 90
...
...ε και?
ισως και να μην ειμαι σαν τους αλλους συνομηλικους μου. αλλα τα παραπανω δε μου λενε τιποτα για το ποιος ειμαι η αν μεγαλωσα σωστα η οχι.και για να το τραβηξω παραπανω:
η γενια που ακολουθησε την τοσο πολυσυζητημενη γενια του 60(και που γεννηθηκε πριν το 85) τι ηταν? αν οχι η πιο συντηρητικη, μια απο τις συντηρητικοτερες γενιες. επαναστατικοτητα μηδεν. και απο προβληματα? οσα θες. αξιες:βολεμα, κλεψια, λαμψη. παθητικοτητα οσο δε παει. εγωισμος στο φουλ. και δεν ειμαι ο μονος που το πιστευει αυτο. αν ποτε πεσει στα χερια σας το "ο πειρασμος της αθωοτητας" του pascal bruckner θα το διαπιστωσετε και οι ιδιοι
παρτε το χαμπαρι: καθε γενια θεωρει τον εαυτο της καλυτερο απο την επομενη και την προηγουμενη, και νοσταλγει το παρελθον. αυτο ομως δεν την κανει να εχει δικαιωμα να κριτικαρει την επομενη, οταν μαλιστα αυτη δεν εχει καλα καλα ενηλικιωθει
-
Paranoid, ξερεις πολλους απο τη γενια σου ( και οτανλ εω πολλους δεν εννοω 10 φιλους μονο ) που να εκαναν ο,τι εκανες?
-
οχι ιδιαιτερα πολλους
αλλα αυτο δε σημαινει οτι θα πρεπει να χωριζουμε τους ανθρωπους σε 2 κατηγοριες(πριν/μετα το 85). και λεω επισης οτι το γεγονος που μεγαλωσα ετσι, δε λεει και τιποτα για μενα. εφοσον οι γονεις μου με μεγαλωναν παλι με τις ιδιες αξιες και την ιδια διαπαιδαγωγηση, και να ειχα πλειστεισιον, και να μην επαιζα στα χωματα, ελαχιστα πιστευω οτι θα επιρρεαζε την προσωπικοτητα μου.
-
Γιατι να ειναι υποβιβασμος δεν καταλαβαινω ομως :/ Απο τη στιγμη που οντως υπαρχει διαφορα μεταξυ των 2 γενεων, γιατι να μην δεχτει η πιο νεα γενια πως μερικα πραγματα χαθηκαν? Δεν λεω βεβαια πως η "παλια" ηταν και η πιο σωστη, γιατι αυτο θα ηταν επικινδυνο, ομως εαν οντως η νεα γενια προσβαλλεται απο το διαχωρισμο, μηπως φταιει στο ο,τι θα ηθελαν να ειχαν ζησει πολλα απο αυτα που ζησαμε και εμεις σαν παλαιοτερη γενια, αλλα τα εχασαν;
Και στο κατω κατω, καμια παλαια γενια δεν αναγκασε τη νεοτερη να κατσει σε ενα pc και να απασχολειται 24 ωρες με αυτον και τα παιχνιδια του...Ουτε την εκλεισε μεσα σε μια παιχνιδομηχανη..Εγω θυμαμαι πως οι αλανες ηταν παντα στη θεση τους και περιμεναν παιδια..Απλως τα παιδια δεν πανε τωρα στις αλανες..
-
Δεν λεω βεβαια πως η "παλια" ηταν και η πιο σωστη, γιατι αυτο θα ηταν επικινδυνο
"Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί..."
ετσι λεει το αρχικο κειμενο και εδω σταθηκα. γιατι δλδ οποιος μεγαλωσε ετσι μεγαλωσε σαν παιδι, σωστα, ενω οι αλλοι τον πουλο και στο μπαουλο(συγγνωμη για την εκφραση αλλα δε κρατηθηκα)
-
Πω πω ρε Απολλωνα τι μας θυμισες...φανταστικο το κειμενακι,τοσες αναμνησεις...ηταν πιο δυσκολα τα πραγματα τοτε οικονομικα για τους γονεις μας απ οτι θυμαμαι,αλλα επειδη ημασταν παιδια θυμομαστε εκεινα τα χρονια με μια νοσταλγια.Παντως δε νομιζω οτι ισχυει μονο για τους 75 εως 85,οι εποχες αλλαζουν και οι σημερινοι "πιτσιρικαδες" και αυριανοι 25αρηδες θα αναπολουν κι αυτοι με συγκινηση τα παιδικα τους χρονια σε μια εποχη που θα ειναι αρκετα διαφορετικη απο το σημερα,οπως και αυτο ειναι αρκετα διαφορετικο απο το χθες.
-
Paranoid, δεν ξερω τι εζησες ακριβως..Και βεβαια εννοειται πως ο Απολλων δεν εχει τετοια προθεση ( τουλαχιστον οχι οπως την αναφερεις ).
Ομως, δεν ειναι αληθεια πως οσο παει το παιδι ειναι κλεισμενο μεσα σε 4 τοιχους; Πως η οικογενεια χανει τη δομη της, γιατι οι γονεις ( ειτε απο αναγκη, ειτε απο καριερα και φιλοδοξιες ) δουλευουν τις περισσοτερες ωρες; Πως οι αθλητικοι χωροι γεμιζουν μονο οταν συγκεντρωνονται για τις κλασσικες 2ωρες προπονησεις καθε ομαδας ( που εχει καταντησει σαν το πιανο και τα γαλλικα μιας αλλης εποχης ).
Θυμαμαι πως γυριζαμε απο το σχολειο και οταν μπαιναμε στο σπιτι καναμε αμην και πως να βγουμε εξω παλι για να παμε ή για ποδηλατο ή για μπαλα ή για οτιδηποτε αλλο ειχε να κανει με παιχνιδι. Και παντα μας φωναζαν οι γειτονες να κανουμε ησυχια ή οταν εβρεχε μας τραβαγαν οι μαναδες απο το αυτι γιαν α γυρισουμε σπιτι.
Στην εποχη μου, οποιος ειχε Amstrad ή Atari στο σπιτι του, ηταν καλος φιλος και οποιος ειχε Nintendo και Sega Saturn ηταν ακομα καλυτερος :D ΠΑρολαυτα, δεν μεναμε μεσα να παιξουμε, γιατι θελαμε να φωναξουμε και να βριστουμε στο γηπεδο και οχι μπροστα απο την τηλεοραση.
Και μην μου πεις πως αυτες οι εποχες δεν εχουν αλλαξει; Τωρα στη γειτονια μου, μονο γερους βλεπω και κατι παιδια που πηγαινουν απο φροντιστηριο στο internet cafe και παλι πισω. Οι αλανες εχουν γεμισει χορτα και τα σχολεια κλεινουν στις 3 και κανεις δεν παει να παιξει μπασκετ και ποδοσφαιρο. Τι στο καλο, χαθηκαν ολα τα παιδια πια;
Δεν ξερω, ομως ο Απολλων κατι τετοιο εννοει. Τη χαμενη παιδικοτητα, την αναγκαστικη προωρη ωριμανση των παιδιων ( και σε αυτο φταιμε και εμεις ), τη νωθροτητα του μεγαλυτερου μερους των παιδιων, κλπ...Δεν το λεει με κακο σκοπο..Απλως παρατηρει και βλεπει τι γινεται τωρα και το συγκρινει με το τι γινοταν τοτε...
-
δε διαφωνω σε αυτο. αλλα διαφωνω στον τονο του κειμενου(και για να μην παρεξηγουμαστε αναφερει ο απολλων οτι δε το εγραψε ο ιδιος)
-
Παρολαυτα, εχει αδικο οσον αφορα το χαμενο παιδικο κοσμο; :/
-
Τα παιδιά είναι πάντοτε παιδιά , σε όλες τις εποχές...Απλά τώρα για όλα αυτά που κριτικάρουμε , φταίνε οι γονείς.
Οι γονείς που αντί να ζουν με τα παιδιά τους , τα παρκάρουν κυριολεκτικά ,μπροστά σε υπολογιστές και παιχνιδοκονσόλες...Και όλα αυτά γιατί δουλεύουν πάρα πολύ , για να τους προσφέρουν υπολογιστές και παιχνιδοκονσόλες... και να τους αφήνουν στην ησυχία τους , όταν γυρνάνε κουρασμένοι. Πολλοί πάλι θα επικαλεστούν το ζήτημα της ασφάλειας και ότι τώρα πια τα παιδιά είναι επικίνδυνο να κυκλοφορούν μόνα τους . Σωστό . Πάλι όμως φταίμε εμείς για τον κόσμο που δίνουμε στα παιδιά μας.Και αν φοβόμαστε ,ας είμαστε μαζί τους. Εμείς . Όχι οι γιαγιάδες και οι παππούδες . Εγώ γεννήθηκα το 1969 και από τους γονείς μου δούλευε μόνο ο πατέρας μου. Δέν είχαμε πολλά και όμως είχαμε τα πάντα...Τώρα έχουμε πολλά και δεν έχουμε τίποτα...
Όταν αποφασίζεις να κάνεις παιδί ,πρέπει να ξέρεις ότι πάνω απ'όλα το παιδί χρειάζετε αφοσίωση και ότι ο προσωπικός σου χρόνος , θα μειωθεί στο ελάχιστο .Άν δεν είσαι προετοιμασμένος για αυτό , καλύτερα να μην το κάνεις καθόλου.
-
Αχ Aπόλλων τι μου έκανες τώρα φεύγωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω
Πάω να παίξω μπάλα στην πλατεία και δεν σηκώνω κουβέντα !!!!!!!!!!!
-
Είσαι απ' τους τυχερούς x-versous. Εμείς παίζαμε "ποδόσφαιρο" στους δρόμους της γειτονιάς με καπάκια αναψυκτικών. Ο πρώτος που πήρε μπάλα είχε μουλιάσει από το γλύψιμο που του κάναμε για να μας την αφήνει όταν τον φώναζε η μάνα του στο σπίτι.
Βέβαια τότε οι δρόμοι ήταν χωμάτινοι και περνούσε ένα αυτοκίνητο την ημέρα, τώρα είναι ασφάλτινοι και δεν υπάρχει καν χώρος να περπατήσεις από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα.
-
επειδη βλεπω απο πολλους μια ταση να μειωνουν τις νεοτερες γενιες, ΕΧΩ να πω και εγω κατι
η γενια που ακολουθησε την τοσο πολυσυζητημενη γενια του 60(και που γεννηθηκε πριν το 85) τι ηταν? αν οχι η πιο συντηρητικη, μια απο τις συντηρητικοτερες γενιες. επαναστατικοτητα μηδεν. και απο προβληματα? οσα θες. αξιες:βολεμα, κλεψια, λαμψη. παθητικοτητα οσο δε παει. εγωισμος στο φουλ. και δεν ειμαι ο μονος που το πιστευει αυτο. αν ποτε πεσει στα χερια σας το "ο πειρασμος της αθωοτητας" του pascal bruckner θα το διαπιστωσετε και οι ιδιοι
Επειδή βλέπω από έναν να προσπαθεί να κατηγορήσει μια συγκεκριμένη γενιά:
Αν θεωρείς ότι οι τότε επαναστατικότητα μηδέν ενώ οι τώρα με τα κιλά, μην μπερδεύεις την επαναστατικότητα με τις καταλήψεις, τις πορείες και τις φωνές στους γονείς.
Βόλεμα, κλεψία (????????) λάμψη (?????????). Από πού και ως πού??
-
επειδη βλεπω απο πολλους μια ταση να μειωνουν τις νεοτερες γενιες, ΕΧΩ να πω και εγω κατι
η γενια που ακολουθησε την τοσο πολυσυζητημενη γενια του 60(και που γεννηθηκε πριν το 85) τι ηταν? αν οχι η πιο συντηρητικη, μια απο τις συντηρητικοτερες γενιες. επαναστατικοτητα μηδεν. και απο προβληματα? οσα θες. αξιες:βολεμα, κλεψια, λαμψη. παθητικοτητα οσο δε παει. εγωισμος στο φουλ. και δεν ειμαι ο μονος που το πιστευει αυτο. αν ποτε πεσει στα χερια σας το "ο πειρασμος της αθωοτητας" του pascal bruckner θα το διαπιστωσετε και οι ιδιοι
Επειδή βλέπω από έναν να προσπαθεί να κατηγορήσει μια συγκεκριμένη γενιά:
Αν θεωρείς ότι οι τότε επαναστατικότητα μηδέν ενώ οι τώρα με τα κιλά, μην μπερδεύεις την επαναστατικότητα με τις καταλήψεις, τις πορείες και τις φωνές στους γονείς.
Βόλεμα, κλεψία (????????) λάμψη (?????????). Από πού και ως πού??
οχι αγαπητε μου, δε θεωρω καταληψεις κτλ επαναστατικοτητα, προβατοποιηση ειναι αυτο που γινεται τωρα. Δεν νομιζω αλλωστε να ανεφερα οτι η σημερινη γενια ειναι επαναστατικη. αλλα και η προηγουμενη γενια δε νομιζω να ηταν και πολυ καλυτερη σε αυτο το ζητημα.
για το βολεμα κτλ απλα απεδειξε μου το αντιθετο.
αλλα δε μπορω τωρα να ακουω τον καθε πικραμενο (απολλωνα δεν αναφερομαι σε σενα) να μου λεει οτι απο το 85 και μετα οι νεες γενιες βγηκαν σκαρτες. υπαρχουν μετριοτητες, υπαρχουν και ομως και αξιολογες περιπτωσεις . οπως και με τη μουσικη, δε μπορω να ακουω ωρες ωρες καποιους να κλαιγονται "σημερα δε βγαινει μουσικη, μονο τα παλια αξιζουν". ε οχι. το θεμα ειναι, εχεις τη διαθεση να διακρινεις και την αλλη πλευρα, ή εισαι προκατειλημενος?
-
οπως και με τη μουσικη, δε μπορω να ακουω ωρες ωρες καποιους να κλαιγονται "σημερα δε βγαινει μουσικη, μονο τα παλια αξιζουν"
Δεν έχουν και πολύ άδικο αν και η έκφραση είναι λίγο απόλυτη. Απέδειξέ μου εσύ το αντίθετο.
για το βολεμα κτλ απλα απεδειξε μου το αντιθετο.
Δώσε κανένα παράδειγμα
-
paran0id, το κείμενο είναι νοσταλγικό και δεν καταφέρεται εναντίον της νέας γενιάς αλλά εναντίον της παλιάς.
Βέβαια πρόθυμα ξεχνάμε όλα τα κακώς κείμενα του παρελθόντος και το ωραιοποιούμε. Είναι μια ανθρώπινη αδυναμία που συμβαίνει σε όλους μας.
Όσον αφορά την δικιά μου γενιά μπορώ να πω ότι έχεις απόλυτο δίκιο στους χαρακτηρισμούς σου και αποδέχομαι τις ευθύνες μας. Άλλωστε αυτήν την γενιά κατακρίνει και το αρχικό κείμενο. Σε ποια μορφή δηλ βρήκε το περιβάλλον και πως το παρέδωσε στην επόμενη.
-
King Lui
για τη μουσικη πιστευω οτι και μονο τους tool να αναφερω, αρκει για να δεις οτι ευφανταστη και καλη μουσικη βγαινει και σημερα
τωρα για το βολεμα, μην κρυβομαστε πισω απο το δαχτυλο μας. μιλαω για τη γενια που το ονειρο της (στην ελλαδα τουλαχιστον) ηταν να γινουν δημοσιοι υπαλληλοι...
papou
απ'οτι καταλαβα λες οτι το κειμενο κατακρινει τη γενια σας γιατι δεν αφησατε να μεγαλωσει η επομενη οπως μεγαλωσατε εσεις. ετσι το δεχομαι, αλλα οχι για ολες τις περιπτωσεις. δε νομιζω να φταει η ιδια η γενια μας που μεγαλωνει ετσι αλλωστε, δεν ειναι στο χερι της να αποφασισει
καπου εδω νομιζω οτι για μενα το θεμα λυθηκε. απο εκει και περα μπορειτε να βγαλετε οτι συμπερασματα θελετε ;)
-
King Lui
για τη μουσικη πιστευω οτι και μονο τους tool να αναφερω, αρκει για να δεις οτι ευφανταστη και καλη μουσικη βγαινει και σημερα
Το ήξερα ότι θα αναφέρεις τους tool. Το θέμα είναι ότι λες "ότι και μόνο τους tool να αναφέρω" αλλά είναι ίσως οι MONOI που μπορείς να αναφέρεις..
τωρα για το βολεμα, μην κρυβομαστε πισω απο το δαχτυλο μας. μιλαω για τη γενια που το ονειρο της (στην ελλαδα τουλαχιστον) ηταν να γινουν δημοσιοι υπαλληλοι...
Μπορεί να ήταν το όνειρο πολλών (και είναι ακόμη και αυτής της γενιάς) αλλά σίγουρα δεν γίναν όλοι πίστεψέ με..
-
King Lui
για τη μουσικη πιστευω οτι και μονο τους tool να αναφερω, αρκει για να δεις οτι ευφανταστη και καλη μουσικη βγαινει και σημερα
Το ήξερα ότι θα αναφέρεις τους tool. Το θέμα είναι ότι λες "ότι και μόνο τους tool να αναφέρω" αλλά είναι ίσως οι MONOI που μπορείς να αναφέρεις..
ok καλη η εξυπναδα, γι'αυτο θα σου πω κι αλλους, ανεξαρτητως ειδους και αρεσκειας
bjork, muse, mastodon, radiohead, dream theater, manu chao, rage against the machine
ειναι μερικοι ακομα (οχι ολοι), και ανεφερα μονο ξενους καλλιτεχνες
τωρα με το οτι δεν εγιναν ολοι δημοσιοι υπαλληλοι, ειπες τη μαγικη φραση :
"δεν εγιναν ΟΛΟΙ"
ε ουτε και σημερα ειναι ΟΛΟΙ οι νεοι οπως περιγραφονται συνηθως...
-
King Lui
για τη μουσικη πιστευω οτι και μονο τους tool να αναφερω, αρκει για να δεις οτι ευφανταστη και καλη μουσικη βγαινει και σημερα
Το ήξερα ότι θα αναφέρεις τους tool. Το θέμα είναι ότι λες "ότι και μόνο τους tool να αναφέρω" αλλά είναι ίσως οι MONOI που μπορείς να αναφέρεις..
ok καλη η εξυπναδα, γι'αυτο θα σου πω κι αλλους, ανεξαρτητως ειδους και αρεσκειας
bjork, muse, mastodon, radiohead, dream theater, manu chao, rage against the machine
ειναι μερικοι ακομα (οχι ολοι), και ανεφερα μονο ξενους καλλιτεχνες
Δεν είναι εξυπνάδα και ελπίζω να μην θέλεις να συγκρίνεις τους Dream Theater και τον Manu Chao (οι οποίοι παρεπιπτόντως μ' αρέσουν πολύ όπως και κάποιοι από τους υπόλοιπους που αναφέρεις) με τους (βαθιά αναπνοή...) Pink Floyd, Queen, Beatles, Rolling Stones, Led Zeppelin, Deep Purple (και Rainbow), AC DC, Dire Straits, Eric Clapton, BB King, Black Sabbath και Ozzy, Thin Lizzy, Rory Galagher, Neil Young, Bruce Springsteen, Motorhead, Sex Pistols, Ramones, Iron Maiden, Lenny Kravitz, Janis Joplin, Bob Dylan, Doors, Jimi Hendrix, ZZ Top, Sting-Police, Duran Duran και πιο μετά Guns n Roses, Nirvana, Metallica, Megadeth και πάει λέγοντας (ανεξαρτητως ειδους και αρεσκειας και με τυχαία σειρά)
Για το δημοσιουπαλληλίκι λάβε υπόψη σου επίσης ότι η γενιά που αναφέρεις φτάνει ή έφτασε στη "διοριστέα" ηλικία ενώ για σένα είναι ακόμη πολύ νωρίς για να το σκέφτεσαι (και να συμβιβάσεις τα όποια όνειρα έχεις για τα πλεονεκτήματα του δημοσίου). Είναι μεγάλο θέμα αυτό, αν θέλεις άνοιξε ένα thread για να συζητηθούν τα πλεονεκτήματα-μειονεκτήματα του δημ. υπαλληλου καθώς πλέον ξεφεύγουμε εκτός θέματος.
-
παντως σου απεδειξα οτι καλη μουσικη ΜΠΟΡΕΙΣ να βρεις και σημερα.
για τα περι δημοσιου υπαλληλου, πιστεψε με αν ποτε γινομουν δημοσιος υπαλληλος, ο τελευταιος λογος για τον οποιο θα το εκανα ειναι η μονιμοτητα, το βολεμα. για τα αλλα ειναι σχετικο
-
για τα περι δημοσιου υπαλληλου, πιστεψε με αν ποτε γινομουν δημοσιος υπαλληλος, ο τελευταιος λογος για τον οποιο θα το εκανα ειναι η μονιμοτητα, το βολεμα. για τα αλλα ειναι σχετικο
Πίστεψέ με αν το κάνεις ποτέ θα είναι ακριβώς για αυτά: μόνιμη εξασφαλισμένη θέση για πάντα (αν εννοείς βόλεμα το σταθερό μισθό και τα συγκεκριμένα ωράρια κλπ κλπ). Με κάνεις και ακούγομαι μεγάλος αλλά ίσως με θυμηθείς κάποτε.
Υ.Γ. δεν είμαι δημόσιος υπάλληλος
-
Θα συμφωνησω σε αυτο με τον βασιλια lui... Δεν υπαρχει αλλος λογος για να θες να διοριστεις στο δημοσιο... Γιατι κατα τα αλλα και μεταθεσεις εχει και καμια προοπτικη εξελιξης, απιστευτη γραφειοκρατια κτλ κτλ
-
Είσαι απ' τους τυχερούς x-versous. Εμείς παίζαμε "ποδόσφαιρο" στους δρόμους της γειτονιάς με καπάκια αναψυκτικών. Ο πρώτος που πήρε μπάλα είχε μουλιάσει από το γλύψιμο που του κάναμε για να μας την αφήνει όταν τον φώναζε η μάνα του στο σπίτι.
Βέβαια τότε οι δρόμοι ήταν χωμάτινοι και περνούσε ένα αυτοκίνητο την ημέρα, τώρα είναι ασφάλτινοι και δεν υπάρχει καν χώρος να περπατήσεις από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα.
Ακριβώς τα ίδια μου έλεγε και ο πατέρας μου (αν και πρέπει να έχετε μια διάφορα ηλικίας ήταν γεννημένος to 63 )