Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: (Κωνσταντίνος. Γ) στις 09/10/06, 10:54
-
Ακολουθώ το φως, την τροπή που πήρε το πιο συμπαγές σύννεφο,
στο πιο φωτεινό περιγράφεται η ουσία του Θεού,
Περιγράφεται κι ένα παιδί να τρέχει δίπλα του μέσ’ στους ουρανούς,
Το πίσω παράθυρο του δωματίου αντικρίζει νύχτα,
η μυρωδιά των παιδιών της, ξεσκίζει της αισθήσεις,
μέσα μου τα όρια γκρεμίζουνε την κοινωνία,
η επανάσταση μόλις ξεκίνησε.
Μπορώ κι ανάβω στο πιο βαθύ σκοτάδι,
μια ικανότητα για να ενώσω τ’ αστέρια το μόνο που με διακρίνει,
βλέποντας τον χρόνο να με σβήνει αστράφτω πιο βαθιά,
Οι έννοιες πια είναι στο έλεος μου,
θα κρατηθώ από ένα σκοτωμένο όνειρο…
και θα πετάξω.
Μην αφήνεσαι πάνω μου,
κοίτα με καλά…παραπατάω,
ίσως το να πέσω… είναι απλά θέμα χρόνου …
Κωνσταντίνος .Γ
-
με παρα πολυ υπονοουμενο.παρα πολυ καλο.γιατι να πεσεις?οι επαναστατες δεν λυγιζουν ποτε..οσο πληγωνονται τοσο πρεπει να πορωνονται.....
-
'Μην αφήνεσαι πάνω μου,
κοίτα με καλά…παραπατάω,
ίσως το να πέσω… είναι απλά θέμα χρόνου …'
Να θυμάσαι…
…. Του Έρωτα τα κόκκινα
φτερά να τα κρατήσεις
σφιχτά! Δεμένος πέταξε,
μην και παραπατήσεις…
γιατί μπορεί, πουλάκι μου,
την πένα σου ν’ αφήσεις…
-
Βγήκε ντελάλης στα χωριά
και στις πλατείες λέει
Όποιος κεφάλι έσκυψε
το ριζικό δε φταίει
Αν δε σωπάσει ο βοριάς
σκαρί δεν ταξιδεύει
Αν δε δαμάσεις το στοιχειό
το άδικο θεριεύει
Στύψε την πέτρα, βρες φωνή
νιώσε τη δύναμή σου
ρώτα αν χαρίσαν σε κιοτή
κλειδιά του Παραδείσου
Βγήκε ντελάλης στα χωριά
και στα σοκάκια λέει
Όποιος σ' αντάρα λύγισε
το ριζικό δε φταίει
Αν δεν ανοίξουν οι ουρανοί
χορτάρι δε φυτρώνει
Αν δε νοιαστείς για το δεντρί
το μπόι χαμηλώνει
Σφίξε τα δόντια, βρες φωνή
πάλεψε, αγωνίσου
ρώτα αν χαρίσαν σε κιοτή
κλειδιά του Παραδείσου
:)
-
οι επαναστατες δεν λυγιζουν ποτε..οσο πληγωνονται τοσο πρεπει να πορωνονται.....
χχχχ..εγραψες
η πραγματικοτητα ειναι συνθως πολυ πιο πεζη...γι' αυτο, να πεσεις ειναι θεμα χρονου...χμ...δικαιολογια?
-
Πολύ όμορφο.
Η πτώση, πολλές φορές, είναι πιο δημιουργική απο το πέταγμα..
Άποψη μου...
-
Το έχω διαβάσει αρκετές φορές...
Μπορώ να πω ότι κάθε φορά μου βγάζει και μια επιπλέον αίσθηση.
Ξεκινώντας από τη μελαγχολία πηγαίνω στη δύναμη μετά στην παραίτηση έπειτα στον κυνισμό κ.λ.π.
Ο επίλογός σου κορυφαίος!
-
αφήνομαι στο πιο συμπαγές σύννεφο...δικάστηκα ερήμην και τώρα αναζητώ τη χώρα της Λήθης...
''Μην αφήνεσαι πάνω μου,
κοίτα με καλά…παραπατάω,
ίσως το να πέσω… είναι απλά θέμα χρόνου…'' .... θέμα χρόνου...
και μετά τι; game over?
Κύριε ''Κ'' ήταν θέμα χρόνου να σας ανακαλύψω... :)
-
Mogli φίλε μου αν δεν πέσεις δεν θα σηκωθείς ποτέ.
Geni δεν υπάρχουν δικαιολογίες εδώ έχουν σβήσει από καιρό, μόνο αλήθειες ανατέλλουν.
synnefaki έχεις δίκιο σ' αυτό η πτώση πολλές φορές είναι πιο δημιουργική μα και μετά από την πτώση αναμένεται η πτήση κι αυτό είναι ένα απ' τα πιο σπάνια συναισθήματα.
Ανδρέα γνωστή η συμβουλή, πίστεψε με την προσπαθώ......όμως...........!
Μαργαρίτα έχεις δίκιο στο " Όποιος κεφάλι έσκυψε το ριζικό δε φταίει" μα υπάρχουν στοιχειά που δεν δαμάζονται, υπάρχουν βοριάδες που δεν σιωπούν
γι' αυτό κι εγώ συνεχίζω ν' ακολουθώ το φως...!
Pinelopi " Ξεκινώντας από τη μελαγχολία πηγαίνω στη δύναμη μετά στην παραίτηση έπειτα στον κυνισμό " ...........λατρεύω τον τρόπο που μπορείς και μ' εξηγείς.
Monaliza το παιχνίδι αυτό ποτέ δεν τελειώνει μετατρέπεται, ελπίζει, σε λιώνει και σε χτίζει απ' την αρχή, τώρα ίσως είναι ώρα ν' αρχίσουμε το χτίσιμο.....
Και για πες μου τώρα που μ' ανακάλυψες τι θα κάνεις;
-
Έχουμε από 9/10 να διαβάσουμε νέο σου ποίημα….
Τι θα γίνει;
-
α ρε Κωσταντινε, τι να πω?
ενα εσωτερο μνμ καθε φορα μου βγαινει απο τη πένα σου!!!
συνεχισε... :)
-
Ωραίο ποίημα,έχει ζουμί και μεταπτώσεις φωτεινές.
-
Σας ευχαριστώ παιδιά, πραγματικά σας ευχαριστώ
Ανδρέα κάτι θα στείλω, μα περιμένω κι απο σένα το ίδιο.