Το Στέκι των Κιθαρωδών

Περι μουσικής => Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές => Μήνυμα ξεκίνησε από: Fys στις 01/11/06, 01:45

Τίτλος: Death - Individual Thought Patterns
Αποστολή από: Fys στις 01/11/06, 01:45
Ο 5ος studio δίσκος των Death είναι ένα εξαιρετικό δημιούργημα στο όποιο συναντιούνται και παντρεύονται αυτό που λέμε φαντασία, ιδανικά, τεχνική και επιθετικότητα. Από το πρώτο τραγούδι που είναι το Overactive Imagination μέχρι το τελευταίο το οποίο είναι το The Philosopher, νοιώθεις ότι έρχεται ένας γίγαντας σε τραβάει και σε πνίγει στην τεχνοκρατία και τα αδιέξοδά της... Ο ίδιος ο τίτλος του δίσκου (Individual Thought Patterns) σημαίνει "ατομικά μοντέλα
σκέψης" και μαζί με την βοήθεια του εξώφυλλου δείχνει το πως μας ριζώνονται νοοτροπίες που μας περνάει η κοινωνία και η κάθε κοινωνία και γίνονται δέντρα, πράγμα που σημαίνει ότι είναι πολύ δύσκολο να τις αρνηθούμε.. Ανέκαθεν πίστευα ότι το death metal βγάζει την φωνή που έχεις μέσα σου χωρίς να σκέφτεσαι σε ποιόν τόνο θα τραγουδήσεις. Απλά, λές αυτά που έχεις να πείς.. Στο συγκεκριμένο δίσκο η φωνή του Chuck Schuldiner θα αντηχεί στο μυαλό σας συνέχεια μόλις την ακούσετε. Το Individual Thought Patterns είναι ένα υπόδειγμα μουσικής και στίχων, για να καταλάβετε, εμένα προσωπικά είναι ο αγάπημενος μου δίσκος από οτιδήποτε έχω ακούσει..
Ακούστε το και πείτε μου..
Τίτλος: Απ: Death - Individual Thought Patterns
Αποστολή από: KJP στις 05/11/06, 21:05
...και τί να πούμε και για τη μουσική ομάδα dream team που παίζει σ' αυτόν τον ανεπανάληπτο δίσκο στο πλευρό του Chuck! Rhythm section με DiGiorgio και Hoglan (άντε γεια) και ο LaRocque κερασάκι στην τούρτα. Τα παιξίματα και μόνο είναι το κάτι άλλο. Σίγουρα ο αγαπημένος μου μουσικώς δίσκος Death, ενώ οι στίχοι με την κοινωνικοψυχολογικής προσέγγισης θεματολογία και πλοκή είναι επίσης υφασμένοι με εξαιρετική τέχνη. Ένα διαμάντι του progressive death, αλλά και του prog γενικότερα.
Τίτλος: Απ: Death - Individual Thought Patterns
Αποστολή από: Ax_Wield στις 10/11/06, 18:48
Είμαι πολύ μικρός για να κάνω κριτική σε αυτό το αριστούργημα...αποτελεί τον αγαπημένο μου δίσκο των Death και πιστεύω οτι έδειξε το δρόμο σε όλα τα μετέπειτα συγκροτήματα ανακαλύπτοντας νέους τρόπους έκφρασης μέσω της ακραίας μουσικής, δείχνοντας οτι δεν είναι απλά 'βαβούρα' όπως πολλοί νομίζουν...και οι στίχοι είναι καταπληκτικοί επίσης...

Someday you will find yourself trapped in a corner
These four words my friend I promise you will not forget...

R.I.P. Chuck Schuldiner...