Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: pik στις 08/11/06, 20:11
-
Σε εναν τοπο αλλο
σε μια παλια εποχη
ολοι θυμουνται ακομα
εναν τρελο ποιητη
πισω απο σιδερενιες πορτες
ηταν φυλακισμενος
στις σκεξεις και το εργο του
ητανε κλεισμενος
μια γαλαζια λωριδα ουρανο
ειχε για ελπιδα
την πιστη και το ονειρο
ειχε για πυξιδα
Ειμαι 14 χρονων.Εχω προοπτικες?
-
Οτι έχεις προοπτικές έχεις! μα επειδή είσαι σε μικρή ηλικία
θα σου έλεγα να προσέχεις λίγο τις σκέψεις σου,
η ποίηση είναι αγαθό έκφρασης και μόνο απο ανάγκη εσωτερική,
απόλυτα βαθιά δημιουργήτε.
πρόσεχε λοιπόν τα βάθη αυτά αν σκοπεύεις να συνεχίσεις να εκφράζεσαι έτσι.
-
Και μόνο ότι είσαι 14 χρονών και αγαπάς να εκφράζεσαι μέσα από μια δημιουργία , σου δίνει υπέροχες προοπτικές σαν ανθρώπινο πλάσμα.
Κάθε χάρισμα θέλει δουλειά για να ανθίσει. Διάβαζε, γράφε, διάβαζε, γράφε, άκου, βλέπε, νιώθε (βγήκε και με ρίμα! :) )
-
Ευχαριστω πολυ και τους δυο προλαλησαντες
-
Προοπτική να γίνεις τι; φυλακισμένος σε λέξεις ποιητής ή να ξεφεύγεις κάπου - κάπου στον παραμυθένιο κόσμο της ποίησης, που τόσο τέλεια περιγράφεις στην πρώτη στροφή (κάποιοι, κάπου, κάποτε);
Η ποίηση είναι φίλη που δεν την παντρευόμαστε.