Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Likainen στις 02/12/06, 20:33
-
Λόγια πικρά είπες μια νύχτα θυμωμένη
τάχα πως ξέχασα να λέω σ’ αγαπώ
δώρο μου ζήτησες και ήσουν δακρυσμένη
ήθελες κάτι που να είν’ μοναδικό
Και έτσι σαν άνεμος μες στο βαθύ σκοτάδι
έφυγα ψάχνοντας το δώρο σου να βρω
με οδηγό μου ένα φιλί σου κι ένα χάδι
στον κήπο πήγα της Εδέμ το μαγικό
Κι εκεί που πικραμένος περπατούσα
βρήκα λουλούδι από αγγέλους φυτεμένο
κι όπως με δάκρυα στα μάτια το κοιτούσα
εκείνο γύρισε και μου ‘πε λυπημένο:
“Κόψε με αν θες για να κερδίσεις την καρδιά της
δεν με πειράζει αν για σένα θα πεθάνω
κάνε με άστρο να στολίσω τα μαλλιά της
να σ’ αγαπήσει για ένα λόγο παραπάνω
Μονάχα πρόσεξε καλά να με σκουπίσεις
από το αίμα που θα στάξει η πληγή μου
και υποσχέσου πως σ’ αυτή πριν με χαρίσεις
ούτε σταγόνα να μην μείνει στο κορμί μου”
Κι εγώ το έκοψα και το ‘φερα σε σένα
να το μυρίσεις και να δεις πως σ’ αγαπώ
μα εσύ το κοίταξες και γέλασες με μένα
είπες το δώρο μου πως ήτανε μικρό
Και τότε έκλαψα για της στιγμής τα λάθη
για μια αγάπη που με είχε ξεγραμμένο
μα το λουλούδι που ‘χε μοναχά ένα αγκάθι
θα ‘μενε πια για πάντα μαραμένο
-
Πολυ καλλη η τεχνικη και το ανοιγμα τησ ιστορίας αλλα νομίζω οτι ενω οι λεξεις αυτες καθ αυτές δινουν ωραία ατμόσφαιρα, η ιστορία σηκώνει αρκετη βελτίωση ακομα. Καλη δουλεία παρα ταυτα :)
-
Ανατρίχιασα... Τζάμπα κόπηκε το λουλουδάκι. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από την αχαριστία. Ευτυχώς όμως... τιμωρείται!