Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: akornto στις 12/12/06, 13:49
-
Σε ξαναδα λοιπόν, μες στο κρύο το βράδυ
η κιθάρα χτυπούσε αργά και ψυχρά στο σκοτάδι
με το μαύρο παλτό με κοιτούσες για λίγο
έψαχνα πού να σε βρω ή να σ' αποφύγω
Θέλω τόσα να πω, μα παγώνει η φωνή μου
και συ είσαι καυτή, μα δεν είσαι μαζί μου
με το μαύρο παλτό με κοιτούσες για λίγο
ήθελα τόσο να 'ρθώ ή μάλλον να φύγω
Μια γουλιά από κρασί, στα χείλη αφήνεις
σαν τελειώσει κι αυτό πάλι μόνη θα μείνεις
με το μαύρο παλτό με κοιτούσες για λίγο
μόνος μου είμαι κι εγώ και μάλλον θα φύγω
Κι έτσι φεύγω λοιπόν με το κρύο τ' αμάξι
ούτε εσύ, ούτε κανείς τώρα δεν θα με ψάξει
με το μαύρο παλτό σ' είδα τότε μπροστά μου
μα τα μάτια μου θόλωσαν, το ίδιο και η καρδιά μου