Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: pimami στις 31/12/06, 16:10
-
η μ ε ρ ο λ ό γ ι ο
...αυτή και δώρα φέρουσα, είναι να τη φοβάσαι.
τη λένε έμπνευση θαρρώ, άλλος τη λέει τρέλλα
μοστράρεις καλλιτέχνης
και μετανιώνεις αίφνης
μα έχει κολλήσει επάνω σου εκείνη η ταμπέλα
και όπως στρώνεις, πάντοτε, να ξέρεις πως κοιμάσαι...
την πρώτη μέρα κοίταξες απ το παράθυρό σου
"ωραίος κόσμος... μα εγώ δεν είμαι για εκεί έξω..."
σ' υπόγεια κατεβαίνεις
μα δεν καταλαβαίνεις
"ποια δύναμη με έκανε το σκότος να διαλέξω..."
αναρρωτιέσαι και ρουφάς λαίμαργα τον καπνό σου!
τη δεύτερη σαν ιερός εκπρόσωπος του Θείου
βγαίνεις απ' το λαγούμι σου με τ' άγιο φως στο χέρι
ολονυχτίς γραμμένα
λόγια αφιερωμένα
στην έμπνευση που σου έκανε και πάλι το χουνέρι
το ρόλο κάποιου ποιητή, να υποδυθείς, γελοίου....
κι έρχεται η μέρα η στερνή για να αποφασίσεις...
ας είσαι πάντα απρόσεχτος και βιαστικός στο ζύγι
ο ποιητής γελάει
ο άλλος κατουράει...
κι οι δυο με ανακούφιση κρίνουν πως δεν επείγει
αυτούς τους δυο "ντε και καλά" για να τους ξεχωρίσεις!
φρεσκοπλυμένος στέκεσαι έξω απ' τη μπανιέρα
σαν ξημερώσει το αύριο της τελευταίας μέρας
και στιχοπλόκος
και ηδονοπλόκος
για να φυσήξει καθαρός της λύτρωσης αέρας
θέλει παράθυρα ανοιχτά από την πρώτη μέρα!
(το ένα να βλέπει στο Καλάθι
που κάνει ρίμα με τα λάθη...
και στη Σαπιέντζα το άλλο
που χει ναυάγιο μεγάλο... στα νερά της)
Δ.Μ.
ο υπογράφων μιας ακόμα αυταπάτης....
γι αυτό κι αληθινής!
-
Άξιος!!!!!!
-
Τι να πω κι εγώ βρε Δημοσθένη μου;;;
....Η δέυτερη στροφή είναι το πορτρέτο μου...Δε χρειάζεται να ταυτιστώ.
Οι υπόλοιπες στροφές-εικόνες ζωντανεύουν μπρος στα μάτια μου....και σα να νιώθω μάλιστα το αγεράκι αυτό της κάθαρσης να ταράζει τις αισθήσεις μου...Διαφορετική κάθαρση απ'τη δική σου βέβαια καθότι εσύ είσαι ο δημιουργός...άλλα κάθαρση που έρχεται από το παραθύρι που εσύ άνοιξες....
Αυτή η ισορροπία που περιγράφεις είναι τόσο περιζήτητη και τόσο δύσκολο να αποκτηθεί!
Κι εσύ έχεις αποδείξει ότι είσαι ένας αξιοθάυμαστος σχοινοβάτης....
...εσένα η θέση σου είναι το ταλάντευμα....ο εξαίσιος ίλιγγος...
Να'σαι καλά και ευχαριστώ... :-* :-*
-
Παππού, ευχαριστώ για την... χειροτόνηση (καλά το λέω?) :)
Γιώτα, καλή κι η ισορροπία και η σχινοβασία, αλλά πρέπει σιγά σιγά να σταματήσω να κοιτάζω το σκοινί... ζαλίζομαι... ίσως κάνω τα πράγματα πιο "εύκολα"...
καλή χρονιά!!!
-
Φίλε μου, σ' έχει χειροτονήσει η ίδια η ποίηση. Άσε που δεν επιτρέπει τις δημοκρατικές διαδικασίες. Συνδιάζεις έμπνευση με φαντασία, δημιουργικότητα με νεωτερισμό, ενώ οι στίχοι σου περιέχουν μουσική, ρυθμό, μέτρο και εικόνα στις απαιτούμενες ποσότητες ώστε να πετύχουν την αρμονία. Είσαι ήδη φτασμένος ποιητής (κι όχι φτιασιδωμένος) και ο μόνος που μπορεί πια να σε βοηθήσει να προχωρήσεις είναι ο εαυτός σου.
Επίτρεψέ μου όμως μια "στιχουργική" απάντηση:
Την ζωή μου δεν περνάω
φτιάχνοντας μόνο στιχάκια
είναι μέσον για να φεύγουν
τα πολύ βαριά φαρμάκια
και αν κάποιοι θεωρούνε
δύσκολο να γράφουν στίχους
είν' για μένα σαν ν' ακούω
της εμπνεύσεως τους ήχους.
-
Σκέφτομαι τόσα πολλά διαβάζοντας τους στίχους σου που θαρρώ πως χρειάζομαι τρεις κόλλες Α4 για να καταγράψω τις σκέψεις μου. Ποιός έχει διάθεση όμως για την ανάγνωση τόσο εσωστρεφών συγγραμάτων;
Δημοσθένη καταφέρνεις να ξεμπροστιάζεις τα ενδότερα. Τα απαξιώνεις χαιδεύοντάς τα.
Τα αξιώνεις γελοιοποιώντας τα. Αυτό το "παιχνίδι" είναι καταπληκτικό για τον αναγνώστη αν και φαντάζομαι πως για τον γράφοντα είναι πολύ κοπιαστικό ψυχικά (εν τέλει ανακουφιστικό όμως, ε;)
-
Σαν κολώνες δωρικού ρυθμού οι στίχοι σου, απέριττοι, στιβαροί αλλά και τόσο περιεκτικοί και μεστοί σε νόημα (χαρακτηριστικό άλλωστε κάποιου που ζει στη σκιά του Ταυγετου...) Έχουν κάτι από την πικρή ειρωνεία του Καρυωτάκη και την καυστικότητα του Σουρή.
Συνυπογράφω στις αληθινές σου αυταπάτες και καταθέτω την εκτίμησή μου
-
Eίναι απλά ένα απ'τα καλύτερα ποιήματα που έχω διαβάσει τελευταία (και διαβάζω πολύ, μα σπάνια εντυπωσιάζομαι πραγματικά... Αλλά μάλλον επειδή γράφω κι ο ίδιος).
Δεν μπορώ να σχολιάσω περαιτέρω... Ότι και να πω θα 'ναι περιττό... Απλά να ξέρεις ότι μ'άρεσε υπερβολικά.
-
Παππού, σ' ευχαριστώ για τα λόγια σου, έμμετρα και μη...
Κατερίνα, τόσο η βουτιά στα ενδότερα, όσο και η έμμετρη κατάθεσή της (πόσο μάλλον έπειτα και δημόσια) φαντάζουν πολύ πολύ κοπιαστικές... όταν διαβάζω πως υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν και ταξιδεύουν με αυτά που κατεβάζει η σακιέρα μου (γιαγιάς από Λευκάδα η φράση) η κούραση πάει περίπατο!!!
να μην κρυβόμαστε... άστο... θα το πω άλλη φορά έμμετρα αυτό που μου ρθε...
amfenster καλοδεχούμενη η συνυπογραφή σου.. χαιρετισμοί από το Βουνό!
Alexander... δε χρειάζεται να σχολιάσεις περαιτέρω... καλές γραφές!
-
Έτσι... αυστηρά και έντεχνα μας δίνεις την ψυχή σου
Ζωης ιδέες και χλωμές σκέψεις βουβών λυγμών
Λαμποκοπούν αδιάκοπα οι στιγμές της έμπνευσης σου
Λυτρωτικά φωτίζουνε τα υπόγεια των ποιητών…
Σ'ευχαριστουμε...
-
είδες, καμμιά φορά η ρίμα και ο έμμετρος λόγος, μας δείχνει το δρόμο!!! σ ευχαριστώ argentina για την ανάγνωση και την έμμετρη απάντηση! Να σαι καλά!!!
-
τη δεύτερη σαν ιερός εκπρόσωπος του Θείου
βγαίνεις απ' το λαγούμι σου με τ' άγιο φως στο χέρι
ολονυχτίς γραμμένα
λόγια αφιερωμένα
στην έμπνευση που σου έκανε και πάλι το χουνέρι
το ρόλο κάποιου ποιητή, να υποδυθείς, γελοίου....
Γνωριζόμαστε από κάπου;
Αν ναι πρέπει να με ξέρεις αρκετά καλά!
-
αν όχι, απλά κάπου συναντιόνται αυτά που αισθάνονται οι άνθρωποι... :)