Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Fusalida στις 02/01/07, 14:42
-
Των Φασμάτων
Έχω δυο φεγγάρια, το'να στον ουρανό
Και τ'άλλο στο καθρέφτη της θαλάσσης,
Μα δε ξέρω...ποιο απ'τα δυο είναι τ'αληθινό
Και ποιο θέλει πιότερο κόπο να το φτάσεις...;
Φιάνω σκάλες από προσευχές και προσμονές
Μα το'να είναι πολύ ψηλά
Και τ'άλλο όσες κι αν προσπάθησα φορές
Σκορπίζει σαν αγγίζω τα νερά.
Φιάνω τα χέρια μου γεφύρια και σκοινιά
Μα χάνομαι συνέχεια μεσ'την ομίχλη
Και εσύ φαντάζεις πάντα όλο πιο μακριά
Ανυποψίαστα όπως με νικά η Λήθη
Έτσι, παίρνω δυο μικρά ψαράκια του γιαλού
Να μ'οδηγούν μεσ'των Φασμάτων τις ατραπούς
Παίρνω και δυο γλάρους, μαριονέτες του θεού
Να νομίσω τάχα πως πετώ πάνω απ'τους καημούς.
Έτσι, αφήνω την αλήθεια να χαθεί στου ορίζοντα το βάθος
Έκει που μπλέκεται η θάλασσα με τον ουρανό,
Χτίζω τα "γιατί;" μου με δίψα περισσή και πάθος
Κι ας είναι ύστερα το κένο της απάντησης διπλό.
(Τα χρώματα πληθαίνουν στον αντικατοπτρισμό...
...νομίζεις ότι πορεύεσαι σε δρόμο μαργαριταρένιο, μαγικό....)
[το συνημμένο έχει διαγραφεί από τον Διαχειριστή]
-
Ειχαμε καιρο να χαρουμε την γραφη σου, τη δυναμη της και τον πλουραλισμο της.
Ευτυχως ομως και δεν ειναι αντικατοπτρισμος ουτε των φασματων καποιο παιχνιδι, εισαι εδω και γραφεις και μας τα χαριζεις.
Υπεροχο Γιωτα μας. Συνεχισε καλη μας φίλη, ωστε ναχουμε την χαρα να τα απολαμβανουμε τα γραφτα σου.
-
ταλεντάρα...πανέμορφο...εξαιρετικό..συγχαρητήρια.
-
Πανέμορφο ποίημα, μου άρεσαν πολύ οι λέξεις (ατραπός, είχα καιρό να την ακούσω/χρησιμοποιήσω αυτήν, την είχα σχεδόν ξεχάσει ;) ) αλλά αυτό που στο μυαλό μου το απωγείωσε είναι η ιδέα, το "theme" στο οποίο κινείσαι... Μπράβο, ήταν πραγματικά ακριβώς ό,τι μου αρέσει, καιρό έχω να διαβάσω κάτι τέτοιο :D
-
Γιώργο,
Βαγγέλη,
Kli Klis Να'στε καλά για το χρόνο και τα λόγια σας....
Σας ευχαριστώ...
Είναι όμορφα αυτά που νιώθω διαβάζοντας ότι κάτι απ'αυτά που γράφω εκφράζουν και κάποιον άλλο....
Ευχαριστώ...
Εις το επαναγραφείν....
-
Ειναι τοσο ομορφο το ποιημα αλλα αυτο:Τα χρώματα πληθαίνουν στον αντικατοπτρισμό...
...νομίζεις ότι πορεύεσαι σε δρόμο μαργαριταρένιο, μαγικό....
ΜΕ εστειλε!Μπραβο σου Γιωτα! ;)
-
Να πως ένα κοινό θέμα μπορεί να προσεγγισθεί με διαφορετική προοπτική.
Όσο κοινά κι αν είναι αυτά που νιώθουμε πάντα η μοναδικότητά μας βάζει τη δική της πινελιά και μονομιάς αλλάζει η εικόνα.
Αν κάτι, Γιώτα μου, δίνει απογειωτική διάσταση στη ζωή είναι η ύπαρξη των δυο φεγγαριών κι αλίμονο σ' αυτόν που το ένα το 'χει σβήσει...
Μισός θα μένει.
Οι τρεις πρώτες στροφές σου δίνουν ωραία εικόνα.
Στις δυο τελευταίες, προσωπικά θα ήθελα πιο δυνατή συνέχεια, πιο ''αποφασιστική'' κατακλείδα.
-
Ίκαρε, Κατερίνα.....ευχαριστώ από καρδιάς για το χρόνο σας να το διαβάσετε και να γράψετε τις σκέψεις σας.....
Εύχομαι Κατερίνα μου να είσαι από αυτούς που θα χουν για όσο ζουν και τα δυο τους φεγγάρια να λάμπουν....
Ευχαριστώ....
-
Πολύ ωραίο μου αρεσε πολύ μπράβο σου φυσαλίδα.....
-
Και ποιο θέλει πιότερο κόπο να το φτάσεις...;
ποιο αραγε?
Και τι ειναι πιο συγκλονιστικο.. πιο ταξιδιαρικο??
Πολυ ομορφος ποιητικος λογος!
Καλη συνεχεια!! :)
-
Παρα πολύ όμορφο
αστεράκι μου!
Πολύ το χαίρομαι να σε διαβάζω..
Έχεις βρει τον τρόπο
να πλέκεις και να φτιάχνεις και να δημιουργείς συναισθήματα
στις ψυχές των άλλων..
;)
-
Καλημέρα Γιώτα
Πέρασαν τόσες μέρες και δεν είχα προσέξει το λουλούδι το
ευωδιαστό που έφεραν εδώ στη γειτονιά μας τα φεγγάρια.
Υπέροχο να είσαι πάντα καλά.
-
"κι ας είναι ύστερα το κενό της απάντησης διπλό"
μου άρεσε πολύ η τελευταία στροφή και ιδιαίτερα η πιο πάνω φράση.. Να σαι καλά Γιώτα! :)
-
Λακωνικά :ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ !