Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: YmiRLinG στις 16/01/07, 17:31
-
Ειναι οι πρωτοι στιχοι που εγραψα ποτε... Πριν λιγες μερες, δεν περιμενω να εκπληξω κανεναν με τη στιχουργικη μου δυνοτητα(που δεν νομιζω οτι εχω) αλλα ειναι κατι που πραγματικα νιωθω και με ποναει και ετσι θα ηθελα να το δειτε.....
Στον αλλο μου εαυτο....
Ενας λυγμος κερδισε μια μαχη
Ο πολεμος δεν τελειωσε
Δυο εαυτους σε μια ραχη
Ποιος τη ρωτησε αν ηθελε
και τους κουβαλησε?
Δυο σκεψεις σε μια ψυχη
Ποιο απο τις δυο να κρατησει?
Αφησε να της ξεφυγει μια κραυγη
Οταν δεν εβρισκε κανεναν
να ρωτησει
Και οταν ρωτησε τη χτυπησαν
Μια χτυπια για καθε εαυτο
Καποιοι τη φθονησαν, καποιοι την εμισησαν
Αφηστε με!
Ποναω οταν χτυπω
Θελω να φυγει η μια σκεψη
η μια που εμποδιζει
την εκφραση μου καταπνιγει
την εμπνευση μου
μεσα να μεινει εκφοβιζει
Στο μυαλο μου δυο ανθρωποι
υπαρχουν
Τον εναν δεν τον θελω
δεν με αφηνει να εκφραστω
τα αισθηματα μου να δειξω
οπως θελω...
Φυγε!
Δεν σε
Αντεχω
Αλλο!
Σταματα
να με
πνιγεις...
Ποιος
εισαι?
Που εισαι? Γιατι κρυβεσαι?
Αυτη
η σκεψη....
με εξοντωνει....
Φυγε!!!!
Ασε
Αυτο
που
νιωθω
να
ΒΓΕΙ!
Τα δακρυα μου...
σε πονανε! Το ξερω..
Ειναι...
Συναισθηματα..
Θα
κλαιω
μεχρι
να
χαθεις....
-
Άρη, φίλε μου, είναι πολύ δυνατό κομμάτι αυτό που έγραψες, και, μιας κι έχω βρεθεί σε παρόμοια θέση (και αμφιβάλλω αν υπάρχει κάποιος εν ζωή αυτή τη στιγμή που να μην έχει νιώσει έτσι) καταλαβαίνω πώς νιώθεις και καταλαβαίνω από που πηγάζει αυτό το ποίημα. Κατά τη γνώμη σου έχεις ταλέντο στην ποίηση, Άρη, οπότε γράφε, γιατί το γράψιμο είναι κάθαρση.
Μπράβο σου όμως, και για το κουράγιο που έγραψες ένα τόσο καλό κομμάτι, και που δεν φοβήθηκες να δείξεις ένα μέρος του εαυτού σου που κρατούσες κρυμμένο...
-
xmmm φιλε Αρη..περιεργο ποιημα..μ αρεσε αν και δεν καταλαβα πολλα..βεβαια ετσι πρεπει ..να το γραφεις οπως το νιωθεις και ας μην καταλαβαινει κανεις..αρκει που καταλαβαινεις εσυ. ;)
-
Πολυ ωραιος φιλε... εχω γραψει κ εγω ποιημα με τον ιδιο τιτλο.
Διακρινω επιρροες Εμπειρικου...
-
Παιδια ευχαριστω παρα πολυ για τα καλα σας λογια, ειναι μια σκεψη που ηθελα πολυ καιρο να εκφρασω.... και χαιρομαι που αρεσε σαν δημιουργια
Φιλε adoni δεν ειχα στο μυαλο κατι συγκεκριμενο οταν το εγραφα ισως και να εχεις δικιο τωρα που το ξαναβλεπω αλλα γενικα δεν το σκεφτηκα καν
-
πολυ ωραιο ρε αρη...
δεν το περιμενα αυτο απο σενα....( :P)
ξερεις οτι μαρεσουν τατοια κειμενα,αφου γραφω και εγω...
-
Σα να σαι γιος της κιθαρομάνας σου εσύ.....
Έχω βρεθεί στη θέση σου, έχω νιώσει έτσι και ακόμα δεν κατάφερα να δραπετεύσω.
Μ άρεσε σαν σκέψη σαν ιδέα και σαν υλοποίηση.
Μπράβο Αρη μου!
-
Πάρα, πάρα πολύ ωραίο!
"Δυο σκεψεις σε μια ψυχη
Ποιο απο τις δυο να κρατησει?"
Άλλο πρόβλημα και αυτό (πολλών ετών)!
Θα ήθελα να σπάσω και άλλο σε κομμάτια αυτό που έγραψες και να πω κάτι για το καθένα αλλά δεν μπορώ. Είναι δικό σου και δεν θέλω να το κατακρεουργήσω. Με άγγιξε όμως!
-
Δυνατή σκέψη σε ένα εξίσου δυνατό θέμα.
Η απόδοσή της δε με κάλυψε απόλυτα μάλλον γιατί βγάζει περισσότερη συναισθηματική φόρτιση καλύπτοντας το νόημα σε κάποια σημεία.
Είναι σαν να πηγαίνεις σε μια εκκλησία να προσκυνήσεις και να είναι καλυμμένη η εικόνα από εκατοντάδες τάματα. Κλέβουν την παράσταση...
:) :)
-
Παιδια σας ευχαριστω πολυ :'( Η αληθεια ειναι οτι δεν σκεφτηκα να δωσω δομη. Εγραψα απολύτως οτι μου μου βγηκε γιατι πραγματικα πνιγομουν εκεινη τη στιγμη. Χαιρομαι πολυ που σας αρεσε :'(
-
Να συνεχίσεις να γράφεις..
Ή μάλλον... να συνεχίσεις να βγάζεις απο μέσα σου
αυτά που σε πνίγουν..
Καλή η προσπάθεια, ακόμα πιο καλό, όμως, το ζητούμενο.
Ελπίζω να λυτρώθηκες..!
:)