Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: kuiper στις 03/02/07, 07:51
-
Φύσα βοριά μου
Φύσα βοριά μου πήγαινε με σε γκρεμούς
να ρίξω της ψυχής μου τις ελπίδες
σπρώξε τα σύννεφα να γίνουν καταιγίδες
να συντροφέψουν πόνους και καημούς.
Βοριά μου απόψε μη φυσήξεις
άσε το δάκρυ της καρδιάς μου να κυλήσει
τα όνειρα μου με αλμύρα να ποτίσει
να βρεις λασπόνερα την πίκρα μου να πνίξεις.
Φύσα βοριά μου όσο μπορείς
σ’ ότι μ’ απόμεινε να ρίξεις χιόνι
να γίνει πέτρα να μη λιώνει
της μοναξιάς μου την κραυγή μη λυπηθείς.
Βοριά μου χάρη σου ζητώ
άσε το λύχνο μου ν’ ανάψει
τις αναμνήσεις της ζωής να κάψει
άδειο τεφτέρι νά’ βρει ο χρόνος να κρατώ.
Φύσα βοριά πες στα θεριά που περιμένουν
το πεπρωμένο δε φοβάμαι κι’ ειμ’ εδώ
στο σταυροδρόμι τραγουδώ
τα δέντρα ορθόκορμα πεθαίνουν.
-
Φύσα...φύσα στη γη της Αιολίας...τα δέντρα ορθόκορμα πεθαίνουν...μ'αδεια τεφτέρια...ας είναι...
kuiper εξαίσιο δώρο μου 'κανες τούτο το πρωϊνό! Σε ευχαριστώ!...
-
Μια στη μελαγχολία και μια στην οργή!
Και τα δυο αποτέλεσμα της ιδιας ευαισθησίας!!
Πολυ καλό! μπραβο σου!
-
Με θυμωμένο και μελαγχολικό βλέμμα διαπερνάς τον χρόνο. Μα ο απερχόμενος χρόνος δεν αφορά κανέναν. Αυτός που ξετυλίγεται μπροστά μας έχει αξία.
Φωτοσκιάσεις ζωής.
Πολύ καλό.
-
Monaliza, argentina , pinelopi
Σας ευχαριστώ πολύ.
Ευτυχία η σκέψη μου σου κάνει παρέα.
-
Πολύ μελαγχολικό μα και παράλληλα πανέμορφο !
Την καλησπέρα μου !