Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: amfenster στις 22/02/07, 17:38
-
Επειδη με συμβουλεψαν να γραφω ελευθερα και να μην περιχαρακωνομαι σε ριμες. Επειδη ειμαι πολυ «μικρη» για να μη δεχομαι παρατηρησεις και αρκετα μεγαλη για να μην τις εκτιμω. Επειδη μου αρεσουν τα «απονενοημενα»… Συγχωρειστε με…
Ρωτας τι θα φερει το αυριο…
Εμενα,
που αρπαχτηκα στο χτες, αραχνη απελπιδα
που πλεκει τον ιστο της
κι ενωνει τις ακρες του γυρω της
(δεν ξερω λες πως θα πνιγω προσμενοντας θυματα?)
Μη με ρωτας λοιπον:
Πεινα θα φερει το αυριο και Διψα…
Μας ξεχασαν εδώ στο ξεφτισμενο ταβανι
μας το παραχωρησαν
να στησουμε την αγχονη ανενοχλητοι
Δεν κοιτουν ποτε ψηλα
και σαν πλαγιασουν κλεινουν τα ματια γρηγορα
ησυχοι και χορτασμενοι
(και τι να δουν στα σκοτεινα?..)
Μη λυπασαι
να, σημερα κιολας ανακαλυψα μια νεα ρωγμη
στον απεναντι τοιχο
Ομορφη ειναι, σα ρυτιδα…
Σκεψου,
θα μας παρει μερες να την φτασουμε…
Ελα, παμε…
(Εμεις, φιλε, ποτε θα τους ξεχασουμε?)
Κι επειδη μου γινε πια συνηθεια...
Κάποτε, μιά τυχαία κι εντελώς ασήμαντη λέξη
προσδίδει μια απροσδόκητη σημασία στο ποίημα,
όπως π.χ. στο εγκαταλειμμένο υπόγειο, όπου
κανείς δεν κατεβαίνει από καιρό, το μεγάλο, άδειο κιούπι.
στο σκοτεινό του χείλος περπατάει χωρίς νόημα μια αράχνη,
(χωρίς νόημα για σένα, μα ίσως όχι για κείνην).
(Γιαννης Ριτσος, "Η Αραχνη")
-
ανατρίχιασα...αυτό συμβαίνει όταν κάτι ειναι πολύ εξαιρετικό...
-
αυτοί που σε συμβούλεψαν να γράφεις ελεύθερα ξέρανε πολύ καλά τι σου λέγανε :) πάρα πολύ όμορφο, και καθόλου "χαοτικό"... όταν κάτι κρύβει ψυχή από πίσω του, δεν χρειαζεται τις ρίμες για να σταθεί... να σαι καλα... ;)
-
Το εκπληκτικό είναι πώς καταφέρνεις να γράφεις τόσο απλά και καθαρά. Ούτε μια στιγμή δε σκαλώνει το μυαλό, δε σκοντάφτει το μάτι σε περιπλοκότητες.
-
Βαγγελη, trivial, pascal, σας ευχαριστω πολυ για τα καλα σας λογια. Η αληθεια ειναι πως ουδεποτε "στριμωχτηκα" απο τις ριμες, αντιθετα. Θελησα ομως να το δοκιμασω και τουτο το "ελευθερο". Δυσκολα ομως θα το κρατησω και θα με κρατησει. Και παλι ευχαριστω.
-
Σκληρός ο "τίτλος της λήθης" για το δραστήριο τέλος (Ελα, παμε...) και το ανοιχτό παρενθετικό ερώτημα - που εμένα με επιστρέφει στην αρχή του κειμένου. Κύκλος δηλαδή. Κίνηση - όχι σκουριά - όχι λήθη.
-
Χαιρομαι που καταλαβαινομαστε... ;D Εδω καλα τα πηγες, με τον Καρουζο τι θα γινει?
Ευχαριστω για το χρονο σου.
-
Ναί,ομορφιά και απλότητα !
Διεισδύεις περίτεχνα εκεί που θέλεις!
-
Σ' ευχαριστω πολυ για τα καλα σου λογια. Παρεμπιπτοντως, πολυ ομορφο το nick σου... :)