Στοιχειωμένα όνειρα
Στου ύπνου μου το ράφι
Στέκονται σαν τρόπαια
Μια μικρή απόπειρα
Να κοιμηθώ λιγάκι
Μα όλα είναι ανώφελα
Αυτό το ράφι είναι γερό
Ποτέ δε λέει να χαλάσει
Να πέσουν όλα μονομιάς
Και η δόξα μου να σπάσει
Θρύψαλα και κομμάτια
Τα ήρεμα τα βράδια
Γίνανε μια ανάμνηση
Πες μου πώς ν’ αντέξω
Πώς μπορώ να τιθασεύσω
Της γαλήνης την άρνηση
Αυτό το ράφι είναι ψηλά
Κι εκεί ψηλά δεν φτάνω
Τη σκάλα μου την έσπασα
Στη γκίνια μου απάνω
Μορφέα, σε παρακαλώ
Και κάνε μου τη χάρη
Παράτα το καψόνι
Έλα για μια στιγμή εδώ
Κατέβα απ’ το φεγγάρι
Και δωσ’ μου ένα σεντόνι
Να σκαρφαλώσω να σε βρω
Και εσύ να με βοηθήσεις
Το ράφι εκείνο το ψηλό
Παντοτινά να ρίξεις
Να κοιμηθώ μια και καλή
Ποτέ να μη ξυπνήσω
Της αγρυπνιάς τη συμφορά
Να μην ξαναγνωρίσω...