Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: kuiper στις 06/03/07, 19:55
-
Δεν εισ’ εγώ.
Μες στον καθρέφτη μου κι απόψε σε θωρώ
πως εισ’ εγώ μη λες δεν το μπορώ
δε σε γνωρίζω δε θυμάμαι
δεν είμαι φίλος σου λυπάμαι.
Κι αν όπως λες εισ’ η αλήθεια
κι ότι δε ζεις στα παραμύθια
τότε είμαι εγώ επαναστάτης
κι είσαι ένας άλλος αποστάτης.
Εισ’ ένα σώμα κάλπικο και ξένο
κι εγώ ψυχή που τη ζωή δεν τη χορταίνω
εισ’ ένα όνειρο παλιό που έχω ξεχάσει
κι εγώ η καρδιά σου που δε λέει να γεράσει
εισ’ ένα ψέμα που οι χειμώνες του το δέρνουν
κι εγώ τα μάτια σου που ερωτευμένα πάντα μένουν.
Όμως δε θέλω στη θολούρα του καθρέφτη να σ’ αφήσω
άσε το δάκρυ σου μ’ αγάπη να σκουπίσω
είμαι εσύ το χρόνο που ποθεί να σταματήσει
ποιός δε λαχτάρισε δυό ζάλα πίσω να γυρίσει.
-
Kuiper έτσι είναι όπως τα λες !
Ωραίος τίτλος, ωραία ποιητική δομη και συνειρμός σκέψεων !
Θα πρέπει να αφυπνιστούμε...
Κι από μένα ένα ειλικρινές μπράβο !
-
Πολύ καλό, Γιάννη, πολύ καλό.
Αν αντικρύζαμε στον καθρέφτη την ψυχή μας πόσο διαφορετική εικόνα θα είχαμε άραγε;
-
Και τα δικα μου συγχαρητηρια!!
Το διαβαζα αναλαφρα αλλα καπου στη μεση κοκκαλωσα και εμεινα να το κοιταω για ωρα...
"..δε σε γνωρίζω δε θυμάμαι
δεν είμαι φίλος σου λυπάμαι..."
"..εισ’ ένα όνειρο παλιό που έχω ξεχάσει
κι εγώ η καρδιά σου που δε λέει να γεράσει..."
"...άσε το δάκρυ σου μ’ αγάπη να σκουπίσω..."
3 σημεια που ξεχωρισα!
Να 'σαι καλα!!!
-
Δυνατό και όμορφο!!!
(και μια άγνωστη λέξη: ζάλα)
Γειά σου Γιάννη Γιάνναρε!!!! Να δουμε πότε θα πιούμε καφέ....
-
Ομορφο ειναι. 8)
Η λεξη ζαλα νομιζω σημαινει βηματα, αλλα δεν ειμαι σιγουρη.
-
πολύ όμορφο κ αληθινό. Μου άρεσε! ;)
-
Ηλίανθε. Πάντα μ’ ένα καλό λόγω
Pinelopi. Με ρωτάς Κατερίνα?
Argentina. Ποιητικό σχόλιο να είσαι καλά
qrusticks. Στέριαρε εδώ είσαι? (Ζάλα) Κρητικά βήματα
TAXIS. 8 σημαίνει κάτι?
Trivial. Χαίρομαι που το βλέπεις αληθινό
Σας ευχαριστώ που κάνατε τον κόπο να κοιτάξετε για λίγο και
μέσα από τον δικό μου καθρέφτη.
Στέργιο για τον καφέ, έχω καιρό να σου γράψω θα το κάνω όμως
αυτές τις μέρες και θα κανονίσουμε και τα του καφέ.
-
Ενδιαφέρον ποίημα! Μου θύμισε τον λόγο που αποφεύγω να κοιτάζομαι στον καθρέπτη ::)
Αναμφισβήτητα, η εικόνα στον καθρέπτη μπορεί να είναι σκληρή για την καρδιά, ιδίως όσο περνάν τα χρόνια...
-
Αγαπητέ φίλε Βασίλη. Σ’ ευχαριστώ για το σχόλιο σου και είναι έτσι όπως τα λες όπως και το να κοιτάζεις μια ξεθωριασμένη παλιά ασπρόμαυρη φωτογραφία. Θα μου επιτρέψεις να σου αφιερώσω το παρακάτω.
Ασπρόμαυρη φωτογραφία.
Μι’ ασπρόμαυρη φωτογραφία
μούχρωμα του καιρού
στη θολερή θωριά μου ορρωδία
το δάκρυ μου το κάδρο της ραντίζει
ποιος είσαι ξένε με ρωτά
και το χαρτί μου από αλμύρα κιτρινίζει;
Μα είμαι εσύ της λέω που με όνειρα μεθούσες
και τα γοργόφτερα τα χελιδόνια προσπερνούσες
είσαι εγώ , που ένα σου θέλημα στερνό ζητώ
στου χτες τον αραμπά ταξιδευτής
πίσω στο χρόνο να με πας μη τ’ αρνηθείς
Αφού το θες πάμε ξοπίσω ζάλο ζάλο να σου δείξω
τα σφαλιστά τα παραθύρια να σ’ ανοίξω
και δες αυτά που έχτισες που γκρέμισες
τους πόνους τις χαρές που πήρες κι’ έδωσες.
Είναι πρωί γι’ αυτό φοβάσαι
κοντομεσήμερο που φεύγεις και λυπάσαι
γυρίζει ο ήλιος και συ πολεμάς
τα συμπληγάδια περάσματα γκρεμίζεις διαπερνάς
με τη ρομφαία σου χαμόγελα σκοτώνεις
μα και πουλιά απ’ τα κλουβιά τους λευτερώνεις
απόβραδο λαβώθηκες κι’ αφόρμισε η πληγή σου
ένα παράπονο γιατί; Λες μες στη προσευχή σου.
Φωτογραφία μου με πόνεσες να σε ξανοίγω
και το ερμάρι σου ποτέ δε ξανανοίγω
δε θέλω να θυμάμαι
κουράστηκα να σκέφτομαι
ποιος τάχα νά’ μαι.
-
Το έχω ξαναδιαβάσει ως επισκέπτρια. Πολύ τρυφερό, ο τρόπος γραφής φανερώνει άτομο με μεγάλη ευαισθησία, κάτι που εκτιμώ πάρα πολύ.