Ταξίδια δίχως τέλος οι στιγμές...
Γεύσεις πρωτόγνωρες που όμως κάτι σου θυμίζουν...
Μη συγκρίνεις τις μνήμες...
Σα θάνατος η άνοιξη δίχως λουλούδια...
Πως να στολίσουν τη ζωή σου όντας νεκρά σε ένα βάζο...;
Καρπούς μη συγκεντρώνεις μιας χρονιάς...
Το δέντρο της ζωής εκεί θα είναι για να χορτάσει την πείνα σου...
Κάτω απ' τον ήλιο ενός καλοκαιριού που θα σε κάψει αν υποτίμησεις τη δύναμή του...
Οι αισθήσεις μαγικές...
Η διαδρομή υπέροχη...
Ο χρόνος λιγοστός...
Μα δεν ήταν διάλλειμα...
Μια ζωή ολάκερη είναι...
Η επιλογή που φτερά μου κάρφωσε στους ώμους...
Και τους αιθέρες μου χάρισε...
Δε νοσταλγώ στιγμές...
Δεν αναζητώ όνειρα...
Δεν τρέφομαι με ψυχές...
Δεν επενδύω στο άγνωστο...
Τις δικές μας στιγμές καρτερώ...
Αυτές που θα έρθουν...
Τη δική μας πραγμάτικότητα αναζητώ...
Εκείνη που μαζί θα χτίσουμε...
Την ψυχή μου επένδυσα σε σένα...
Γιατί σε γνώρισα...
Και πίστεψα πως με γνωρίζεις...
Ποτέ μη ρίξεις άγκυρα...
Ελεύθερο σ' αγάπησα...
Ταξιδευτή ενός κόσμου που εσύ μου έδειξες πως υπάρχει...
Μ' ένα χαμόγελο καρφωμένο στο πρόσωπο ενός αγγέλου...
Η δίκη έλαβε τέλος...
Την ετυμηγορία μόνος την έδωσες...
Ισόβια ζήτησες...
Μα ξέρεις πως τα δεσμά σκοτώνουν την ψυχή σου...
Έφεση ζήτησα για χάρη σου...
Ελέυθερος για πάντα αποφάσισα...
Χρυσόσκονη τα κάγκελα, θυμάσαι...;(http://img264.imageshack.us/img264/9746/morfesrs5.jpg)
Μαρία Κ.
Να φανταστώ πως μαντινάδες θα ζητούσες από μένα χάριν της προσφώνησης που επέλεξα;
Δίκιο έχεις, με μαντινάδες ξεκίνησα... κι εξακολουθώ ακόμα, αλλά είναι στιγμές που το τετράστιχο δε μπορεί να χωρέσει τις εικόνες που το μυαλό μου κατακλύζουν...
Να είσαι καλά για το καλωσόρισμα...
Καλώς σας βρήκα...
Δε σας κατέχω φίλοι μου
μα στέλνω κάθε μέρα
πολλούς πολλούς χαιρετισμούς
με κρητικό αέρα...