Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: pony στις 19/03/07, 21:24
-
19/03/2007
Με το μελάνι της καρδιάς μου
τώρα γράφω,
Ένα αντίο, σ΄ αγαπώ,
και σου φωνάζω,
Θέλω να είσαι εσύ καλά,
Να έχεις πάντα συντροφιά,
Αυτή που διάλεξες,
να έχεις αγκαλιά.
Θέλω να είσαι εσύ καλά,
Να έχεις πάντα συντροφιά,
Αυτή που διάλεξες
να έχεις αγκαλιά.
Ήρθε η ώρα μου,
να φύγω και κρυώνω,
Η πόρτα άνοιξε,
και πια, δεν σε χρεώνω,
Για όσα μου ΄κανες κρυφά,
Που μου ΄πες φεύγω, έχε γεια,
Για το όνειρό μου,
που το κάρφωσες ψυχρά.
Για όσα μου ΄κανες κρυφά,
Που μου ΄πες φεύγω, έχε γεια,
Για το όνειρό μου,
που το κάρφωσες ψυχρά.
-
Συχνές περιττές επαναλήψεις χωρίς ειρμό και αλληλουχία σκέψεων !
Προσπάθησε,μπορείς να γράψεις καλύτερα !
Αυτό δεν λέει τίποτα ...
-
Εμένα πάντως μου άρεσε.
Ήταν αμεσο,λιτό και καθόλου "σκυλάδικο"-κλαψιάρικο ή επιτηδευγμένα "κουλτουριάρικο".
:)
-
Και μενα μου αρεσε.Ισως γινοταν ωραιο τραγουδι...
-
"...Για όσα μου ΄κανες κρυφά,
Που μου ΄πες φεύγω, έχε γεια,
Για τ' όνειρό μου,
που το κάρφωσες ψυχρά..."
Ίσως και να μην ήθελε να καρφώσει τ' όνειρό σου .
Ίσως να είχε απλώς άλλα όνειρα , αλλού ν' ανήκε .
Δεν τον δικαιολογώ , ας μη φανταστείς , παρακαλώ σε .
Μια κάποια εξήγηση προσπαθώ να δώσω .
Συνεχίζεις να είσαι ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ συναισθηματική ,
κι αυτό είναι ό,τι αξίζει .
-
"...Ήρθε η ώρα μου να φύγω
και κρυώνω..."
Χθες τη νύχτα , όλη νύχτα ,
τούτα τα λόγια σου στο μυαλό μου στριφογύριζαν .