Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Γηγενής στις 27/03/07, 15:05
-
Τώρα που φτάσαμε το τέλος να κοιτάμε
Εγώ κομμάτια κι εσύ σ' άλλη αγκαλιά
Δεν έχει νόημα του τύπους να κρατάμε
Ούτε σαν φίλη δεν χωράς μες στη καρδιά
Θέλω να σε δω να χάνεις
Σαν μικρό παιδί να κλαις
Θέλω να σε δω να φτάνεις
Στο γκρεμό από ενοχές
Θέλω να σε δω να πέφτεις
Να μη βρίσκεις να πιαστείς
Μπήκες στη καρδιά σαν κλέφτης
Σαν κι αυτή να τσακιστείς
Τώρα που μου ‘δειξες ποια ήσουνα στ' αλήθεια
Αφού στα δύσκολα διάλεξες τη φυγή
Κράτα τους όρκους που ‘λεγες από συνήθεια
Δεν έχουν θέση στη δική μου τη ψυχή
----------------------------------------------
Μετά από πολύ καιρό είπα κι εγώ να γράψω κάτι.
-
Πωπω, πολύ εκδικητικός είσαι :-\
Όμως είναι ενδιαφέρουσα ως στιχουργική προσπάθεια. ;)
-
Εμεινα λιγο ως αρκετα μπορω να πω εκπληκτος......
αλλα κατα ενα περιεργο τροπο μου αρεσε.... ;) ;) ;)
-
Η αγάπη και το μίσος είναι αδέρφια νομίζω... ή έστω ξαδέρφια.
Δεν καταλαβαίνεις πότε περνάς από το ένα στο άλλο και αντίστροφα.
Ευχαριστώ για τον χρόνο σας!!
-
Πολύ καλό Γηγενή, αν και φαίνεται να σε πλήγωσε...αν μη τι άλλο δημιούργησες μ' αυτό το ποίημά σου, μπράβο σου
-
χωστα ρε γηγενη! δεν γενικολογουμε, αλλα η συγκεκριμενη θα τα αξιζε! φτιαξε μασ!