Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: pimami στις 01/04/07, 15:48
-
-
Χαίρε, των σημείων των καιρών νικήτρια στήλη
των «απροσάρμοστων» ανθρώπων ο βωμός και η θυσία..
για της «κολάσεως» την πυρά, ποινή έχουν εξαγγείλει
για όποιον δεν προσκύνησε κάνοντας ανταρσία.
Χαίρε κι εσύ κατακλυσμέ χωρίς νερό και νέφη,
που από σε’ ούτε κιβωτοί γλιτώνουν που πετάνε…
όπως του Ομήρου ο λωτός με λησμονιά που θρέφει
έτσι κι αυτοί που σ’ έστειλαν, το ίδιο προσδοκάνε..
Χαίρε αλύτρωτη ψυχή και μοναξιά μου χαίρε
ψάχνεις τη νίκη σου να βρεις
τροφή να σε χορτάσει..
μα, από σένα ακούγεται μονάχα η λέξη «φέρε»
και μια άλλη πείνα βάλθηκε να σε καταδικάσει..
είναι αυτή που ούτε φλουριά τη σβήνουν, ούτε σφάγια
και πιο πολύ όσο τ’ αποκτάς, εκείνη μεγαλώνει
νομίζεις πως τη νίκησες, μα σε νικάν τα «μάγια»
ενός καιρού που ερήμην σου τη σκέψη σου κλειδώνει…
-
Θαρρώ δε σ’ έστειλαν στη γη να ζεις εγκλωβισμένος
σ’ ένα δωμάτιο μ’ εμβαδόν όσο για να χωρέσεις.
μονάχα σκέψου το υλικό απ’ όπου είσαι φτιαγμένος…
χώμα, νερό, ουσία φαιά, αρκούν για να μπορέσεις
χαιρετισμό –οριστικά- σ’ εκείνους που τους πρέπει
να απευθύνεις! Και γραφή που δεν έχεις διορθώσει
που αόρατος λογοκριτής δε σου την επιτρέπει
μήπως την όποια λογική παράλογα διογκώσει!
Ξένος μέσα σ’ αλλότριες πατρίδες σαν φυγάδας
με μόνο διαβατήριο την καθαρή σου σκέψη
που γλίτωσε από το σκοινί της βρώμικης μπουγάδας
που τα σημεία των καιρών ύπουλα έχουν μουσκέψει!
2004 - 2007. Δ.Μ.
-
Οι λέξεις σου δεμένες με σχοινί τραβούν η μια την άλλη σε μια ορμητική γραφή.
Αν ''χαθεί'' ένας στίχος η στροφή αιωρείται νοηματικά. Μου αρέσει αυτό το σφιχτό κράτημα στους στίχους σου, είναι ενδιαφέρον , ιδιαίτερο και χαρακτηριστικό σου.
Οι τρεις τελευταίες στροφές πιο διεισδυτικές και επικεντρωμένες.
-
Εκεί βαθιά που σκάβεις μέσα στα σκοτεινά ορυχεία της υπαρξής σου ίσως να βρεις την λύτρωση της ψυχής σου...Κι αυτή την απροσδιόριστη "τροφή", θεικό ύδωρ που όλοι έχουμε ανάγκη ακόμα και αν δεν το ξέρουμε ή αν αρνούμαστε να το δεχτούμε...Ευχαριστούμε που μας το θυμίζεις!
Θα συμφωνήσω με την Κατερίνα ότι έστω και έναν στίχο να αφαιρέσεις θα υστερεί νοηματικά....Άλλα ούτε μπορείς να προσθέσεις κάτι γιατί θα είναι περιττό!Έχει μια περίεργη ισορροπία...
Να'σαι καλά Δημοσθένη...
-
επειδή μιλήσατε για ισορροπία και για κράτημα πρέπει να σας πω ότι αυτό που διαβάσατε είναι από αυτά που ένιωσα πως έχω γλιστρήσει από τον δρόμο γράφωντάς το! γι' αυτό και ήταν παρατημένο εδώ και 3 χρόνια...
όσο για τη λύτρωση Γιώτα, αυτό είναι άλλη ιστορία... θέλει δουλειά πολύ... σκάψιμο όπως λες... και εύχομαι να μην έρθει, για να έχω λόγο να σκάβω.... ίσως...
Να 'στε καλά!!! :)