Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Fusalida στις 03/04/07, 15:06
-
Αρμένιζα στα στενά του Θησείου
Απόγευμα όλων των αντίρροπων χρωμάτων.
Ποιος τα ανάγκασε να συνυπάρξουν;
Σταμάτησα έξω απ'το παλιατζήδικο του δειλινού.
Ήξερα βέβαια τι θα συμβεί.Ήταν αναμενόμενο.
Άρχισα τα παζαρέματα με την κυρά Λήθη...
Άκουσα συμπονετικά τα παράπονά της.
Ξέρει καλά να σε ξεγελά με την πλήρη
συγκατάθεσή σου!
"Ο χρόνος όλα τα γιατρεύει" λες κι έτσι
μένεις αγιάτρευτη στην ροπή του,
Ραγισμένος τροχός, τρύπια αναπόληση
Αδύναμη να ακολουθήσει...
Έλεγα όμως για τα παράπονα της κυράς των Ματαιοτήτων.
Είναι χρόνια δύσκολα μου είπε. Δεν το αρνούμαι.
(Πως να αρνηθω;Κάπως άλλωστε πρέπει κι εγώ
να δικαιολογήσω όλες τις πανσέλινες νύχτες
που ξέχασα να θυμηθώ...)
Πως να επιβιώσεις, είπε, με τόσα σύγχρονα μέσα
Αιχμαλωσίας απόντων στιγμών...;
Φωτογραφικές μηχανές, Βιντεοκάμερες
Κινητά τηλέφωνα συρρικνωμένης τεχνολογικής προόδου
και διεσταλμένης μοναξιάς....
Έκανα τάχα πως την λυπάμαι. Στον εαυτό μου έστω.
Κι έτσι αρχίσαν οι συναλλαγές!Ένα γνωστό πλέον
παιχνίδι προσθαφαίρεσης.
Πήρε ό,τι δεν αιχμαλωτίζεται: Γεύσεις, αρώματα,
βλέμματα, αγγίγματα, φιλήματα...
Κι εγώ πρόσθεσα στο κενό τους επιτάφιες επιγραφές
Σαν τους τίτλους πάνω από τις εικονικές φωτογραφίες
των κινητών.
Μιαν επαλήθευση αυτού που κάποτε υπήρξε.
Αυτού που προς χάρην του υπάρχω τώρα κι εγώ,
Σαν ένα ακόμη σύγχρονο μέσο αιχμαλωσίας
επαναλήψεων χαμών.
Καλώς σας βρήκα για άλλη μια φορά.
Καλή Άνασταση να'χετε όλοι.
-
Πρωτη φορα διαβαζω ποιημα σου και μπορω να πω οτι μου αρεσε πολυ :).Μπραβο σου.Επισης,μου αρεσε η εικονα και το κειμενο που εχεις.
-
Πρωτότυπο θέμα και πολύ ενδιαφέρων,γι΄αυτό και ξεχωρίζει !
-
Σε ένα τόσο όμορφο ποίημα, σε μια τέτοια προσωπική κατάθεση ψυχής, το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι χαίρομαι ιδιαίτερα που το εμπνέυστηκες και ακόμη περισσότερο που το διάβασα... Μου θύμησε κάτι από Δημούλα που τη λατρεύω... να είσαι καλά Fysalida μου. Καλώς μας ξαναβρήκες.
-
παράξενη γραφή εκ γενετης.
νεφελώδης εκ πεποιθήσεως.
Fusalida σε νιώθω να αδειάζεις κάθε που πιάνεις το μολύβι,ή μήπως κάνω λάθος; (ένα ακόμη...)
στο παλιατζήδικο του δειλινού τί τάχα ψάχνεις να βρεις;εκεί θα βρεις μόνο αλλονών ζωές, παρατιμένες.
''Πως να αρνηθω;Κάπως άλλωστε πρέπει κι εγώ να δικαιολογήσω όλες τις πανσέλινες νύχτες που ξέχασα να θυμηθώ...''
αυτό να φοβάσαι. αυτό δαγκώνει. τα υπόλοιπα απλά γαυγίζουν.
να είσαι καλά!
Υ.Γ.:αν πέρασα τα εσκαμμένα,ζητώ συγγνώμη.
-
Anabel, Ilianthe, trivial, Monaliza....ευχαριστώ από καρδιάς για το χρόνο σας να το διαβάσετε και να μου γράψετε τις σκέψεις σας....
Ευτυχία μου, όπως σου είπα, δε με ενοχλούν καθόλου οι ανασκαφές σου....αντιθέτως με βοηθούν να ανακαλύπτω κι άλλους θησαυρούς....εκεί στο βάθος....στο βάθος του πνιγμού...
Να'στε όλοι καλά...
Ευχαριστώ...
-
"..."Ο χρόνος όλα τα γιατρεύει" , λες ,
κι έτσι μένεις αγιάτρευτη στη ροπή του,
Ραγισμένος τροχός , τρύπι' αναπόληση
Αδύναμη ν' ακολουθήσει..."
Κάτι μού έκανε αυτό , Γιώτα καλή μου .
Γράφεις πάντοτε με την προσωπική σου ευαισθησία κι αντίληψη
που σ' εμένα προσωπικά αρέσει .