Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Anastasis στις 09/04/07, 13:49
-
Χριστός Ανέστη
Ανάταση ψυχής, ανάσταση ζωής μια μέρα όλη κι όλη
Κι αυτοί δηλώνουν άθεοι κι ανώτεροι και λόγιοι
Και κοροϊδεύουν και χλευάζουν και γελούν
Τους ενοχλούν εκείνοι που νηστεύουν και πονούν.
Εξήγηση σε όλα δίνουν τ’ ανεξήγητα τα άγια
Εξήγηση με τις φωνές τους να φωνάζουν άγρια.
Μπαίνουν στον Τάφο τον Πανάγιο με αναπτήρα
Ξεπλένουν την αγιότητα μες σε νιπτήρα.
Κι εσύ ο πιστός ο ταπεινός θεού υιός
Άνθρωπος αγράμματος φτωχός και ταπεινός
Δεν σπούδασες το ξέρω ποτέ θεολογία
Το δόγμα δεν στο δίδαξε κανείς μηδέ πατρολογία
Ξέρεις μονάχα ταπεινά να κάνεις το σταυρό σου
Το σύμβολο έμαθες όλο κι όλο στο σχολειό σου.
Σ’ αυτούς που σε γελούν θα πεις Χριστός Ανέστη
Αγία μου Τριάδα καλή κυρά συγχώρεσε τους,
Χριστός Ανέστη.
-
Αληθώς ανέστη, Αναστάση.
Οι άπιστοι ας καθήσουν στα αυγά τους και να μην επικαλούνται τον Θεό μόνο όταν υποφέρουν, ούτε να ζητάνε μαγειρίτσα, αρνί, κοκορέτσι στην γιορτή του Θεού που δεν πιστεύουν :P
-
Να σαι καλά Βραζίλη. Και πάλι χρόνια πολλά και Χριστός ανέστη.