Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Γηγενής στις 01/05/07, 18:16
-
Όταν χάνεις το φως
Που 'χεις τόσο αγαπήσει
Αντιδράς σαν τρελός
Και ζητάς να γυρίσει
Ίσως μοιάζει χαζό
Στα δικά σου τα μάτια
Αλλά πλέον δεν ζω
Μ' έχεις κάνει κομμάτια
Μια δεύτερη ευκαιρία σου ζητώ
Για δεύτερη φορά να μ' αγαπήσεις
Την τρέλα μετά βίας συγκρατώ
Την σπρώχνουν οι δικές σου αναμνήσεις
Μια δεύτερη ευκαιρία σου ζητώ
Μη λες πως δεν μπορείς να μ' αντικρύσεις
Το πάθος είναι τόσο δυνατό
Που όλα θα τα σβήσει αν με φιλήσεις
Μοναξιά τριγυρνά
Μυστικά στο σκοτάδι
Κι ακουμπά τη καρδιά
Με το κρύο της χάδι
Σ’ ένα τέλμα βαθύ
Κάθε μέρα βουλιάζω
Με φωνή δυνατή
Να γυρίσεις φωνάζω
-------------------
Αχ και να μπορούσες να μ' ακούσεις.......
-
Μοναξιά τριγυρνά
Μυστικά στο σκοτάδι
Κι ακουμπά τη καρδιά
Με το κρύο της χάδι
Σ’ ένα τέλμα βαθύ
Κάθε μέρα βουλιάζω
Με φωνή δυνατή
Να γυρίσεις φωνάζω
-------------------
καλά οι δύο τελευταίες στροφές είναι καταπληκτικές μπράβο σου
-
Σ' ευχαριστώ... και για τον χρόνο σου
-
Πάρα πολύ καλό το κομμάτι σου Γηγενή μου, δεν ξέρω αν έχει μουσική, αλλά άνετα θα μπορούσε να γίνει τραγούδι, έχει φοβερό μέτρο. Τα συγχαρητήρια μου και την καλησπέρα μου.
-
Σ' ευχαριστώ Χρυσάνθη για τη βόλτα που έκανες από τη "γειτονιά" μου :)
-
υπάρχουν κάποιοι "τραγουδιστές" που θα έδιναν τα ρέστα τους γι αυτούς τους στίχους...
σου εύχομαι να τους ακούσω σύντομα στο ραδιόφωνο, αλλά είμαι μακριά από αυτά τα στιχουργήματα...
-
Και μόνο που έκανες τον κόπο να το διαβάσεις μου φτάνει :):)
Να 'σαι καλά!!